محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798699175
کیهان: منظور از وحدت ، وحدت مردم با نظام سیاسی است/بنی صدر، موسوی و خاتمی نظام ستیزند
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: کیهان: منظور از وحدت ، وحدت مردم با نظام سیاسی است/بنی صدر، موسوی و خاتمی نظام ستیزند اگر درگيرشدن مجلس و دولت سر يك لايحه و يا قانون و يا يك موضعگيري كه ممكن است اهالي يك قوه آن را ناپسند بدانند، به نگراني مردم منجر شده و در منظر عمومي ناپسند آيد بايد آن را ترك كرده و به اسم دفاع از استقلال و يا هويت يك قوه آن را پيگيري نكنند. کیهان ؛ سعد الله زارعی - وحدت در جامعه، اساس موجوديت و تعالي آن است و هيچ پيشرفتي - اعم از مادي و معنوي- در آن بدون وحدت و انسجام اجتماعي بدست نمي آيد. سؤال اين است كه چگونه بايد اين وحدت را حفظ كرد در عين حال اين پرسش هم مطرح است كه با فرض عدم تحقق وحدت در حوزه نخبگان و مسئولان آيا حفظ وحدت اجتماعي ميسر است يا نه.ترديدي نيست كه وقتي از «وحدت» سخن به ميان مي آيد بلافاصله اين سؤال خودنمايي مي كند كه منظور از وحدت چيست. وحدت حوزه عمومي - مردم- يا وحدت حوزه خاص -نخبگان و يا مسئولان- خود اين موضوع نشان مي دهد كه دو نوع وحدت وجود دارد از سوي ديگر واضح است كه وقتي از «وحدت جامع» سخن به ميان آيد، هر دو حوزه را پوشش مي دهد.در اين روزها شاهد طرح موضوع وحدت از سوي جريانات مختلف هستيم و طبعا هر كدام از ظن و علايق خود سخن مي گويند به همين دليل امروز «وحدت» منشأ تعبيرهاي مختلف شده تا جايي كه بعضي از آشوب گرايان هم از وحدت سخن به ميان مي آورند. در اين خصوص گفتني هايي وجود دارد:1-ترديدي نيست كه وحدت ميان مردم از وحدت نخبگان اهميت بيشتري دارد و عدم وحدت ميان مردم مخاطرات بسيار سنگين تري- به نسبت عدم وحدت نخبگان- دارد. در عين حال بدون شك وحدت يا تفرقه نخبگان و مسئولان در وحدت يا تفرقه ميان مردم اثرگذار است اما اثر آن نوعا «تامه» نيست. منظور از وحدت هم در اينجا وحدت عقيدتي، سياسي و عملي ميان توده ها و ميان نخبگان و ميان اين دو با يكديگر حول محور نظام سياسي موجود است. بنابراين وقتي مي گوئيم وحدت ميان مردم، مراد وحدت آنان با نظام سياسي است كما اينكه وقتي مي گوئيم عدم وحدت مردم، عدم وحدت حول محور نظام سياسي است، بر اين اساس پذيرش توامان نظام سياسي از سوي توده ها و نخبگان وحدت توده و نخبه را تشكيل مي دهد كه مي توانيم نام آن را «وحدت حداكثري» بناميم.2- در طول 31 سال گذشته بگومگوهاي فراواني در حوزه نخبگان پيرامون نظام سياسي شاهد بوده ايم در اين ميان بخشي از نخبگان نظام ناپذير بوده اند و شيرين اينكه فراوان پيش آمده كه اين نخبگان نظام ناپذير مناصب رسمي نظام جمهوري اسلامي را - حتي در سطح رئيس يك قوه- اشغال كرده اند! اما در طول اين 31 سال هيچگاه توده هاي مردم در مورد حقانيت نظام و لزوم پيروي از آن ترديد نكرده اند و هيچگاه رفتاري «نظام ناپذير»- چه رسد به نظام ستيز- نداشته اند و لذا وحدت اجتماعي حول محور نظام تداوم پيدا كرده است و از قضا ماندگاري نظام جمهوري اسلامي هم از اين طريق تامين گرديده و از گردنه هاي صعب العبور به سلامت گذشته است. با اين وصف مي توان گفت وحدت توده و نظام از وحدت نخبگان- اعم از نخبگان غيرمسئول و مسئول- با نظام اهميت بيشتري دارد و مي توان عليرغم شكاف ميان سطحي از نخبگان با نظام، وحدت نظام و مردم را حفظ كرد و به راه ادامه داد.3- در طول 31 سال گذشته شاهد بوده ايم كه آن دسته از نخبگان يا مسئولاني كه رويه اي نظام ناپذير- به عبارت ديگر وحدت ستيز- داشته اند، از گردونه سياسي خارج گرديده اند بدون آنكه به نظام لطمه جدي وارد شود. ما در طول 31 سال گذشته شاهد ستيز بخش هايي از نخبگان مذهبي- نظير سيدكاظم شريعتمداري و حسينعلي منتظري- يا بخش هايي از نخبگان سياسي- نظير ابوالحسن بني صدر، ميرحسين موسوي و سيدمحمد خاتمي- يا بخش هايي از نخبگان فرهنگي يا اجتماعي با نظام سياسي بوده ايم بدون آنكه اين ستيز نظام را تضعيف كند و يا از پيشرفت آن بكاهد. راز آن در اين است كه وحدت توده ها با نظام سياسي اين نقيصه را به خوبي برطرف كرده است. اين به ما مي گويد نظام سياسي بايد وقت خود را صرف دغدغه وحدت توده با نظام كند هرچند اين به معناي بي توجهي به وحدت نخبگان با نظام سياسي نيست. اگر نظري به عهدنامه جاودان مالك اشتر بياندازيم اين رهيافت مهم را در متن وصاياي اميرالمؤمنين-ع- مشاهده مي كنيم.4- گاهي اوقات لجاجت بعضي از نخبگان كار را به جايي مي رساند كه صرف وقت براي ايجاد وحدت ميان آنان و نظام سياسي نوعي وقت تلف كردن به حساب مي آيد. از اين رو بايد به كساني كه دلسوزانه و مشفقانه از وحدت و همگرايي اين گروه سياسي با آن گروه سياسي حرف مي زنند گفت «سعيكم مشكور» ولي بهتر اين است كه براي افزايش رضامندي مردم از نظام و فهم عميق تر آنان از مصالح و مفاسد نظام گام بردارند كه اين يكي «نقد سهل» است و آن «نسيه دشوار».5- اما بعضي هم از وحدت دم مي زنند و منظورشان وحدت نظام با كساني است كه طينت نظام ستيز خود را بروز داده اند! بعضي از اين فتنه گران با صدور بيانيه ها و يا پيام ها رسما سفره خود را از نظام جدا كرده اند، بعضي از سران فتنه فرزندان يا برادران و يا احزاب خود را در صف مقدم آشوبگران خياباني نشاندند و تا امروز هم هيچ نشانه اي از پشيماني بروز نداده اند و هر روز هم با توسل به حرفي و حديثي و رويايي تلاش مي كنند تا كانونها و چهره هاي آشوب طلب را در وسط ميدان نگه دارند. كاملا معلوم است كه حرف زدن اينها از وحدت، وحدت حول محور نظام سياسي نيست بلكه وحدت حول محور ادعاهاي ظالمانه سران فتنه است. تكليف اين نوع از وحدت كاملا معلوم است.6- يك نكته مهم ديگر وحدت اصولگرايانه و وحدت اصولگرايان است. وحدت اصولگرايانه تلاش براي حفظ وحدت توده با نظام سياسي است چرا كه اين نوع از وحدت، اساس حفظ نظام جمهوري اسلامي به حساب مي آيد. اين وحدت انقلاب اسلامي به رهبري حضرت امام(ره) را به پيروزي رساند و آن را در طول 31سال حفظ كرده است. هر چيزي كه به اين وحدت خدشه وارد مي كند بايد كنار گذاشته شود. يك نماينده اصولگرا يا يك وزير اصولگرا و يا يك قاضي اصولگرا بايد همه همت خود را مصرف اين وحدت بنمايد. اگر درگيرشدن مجلس و دولت سر يك لايحه و يا قانون و يا يك موضعگيري كه ممكن است اهالي يك قوه آن را ناپسند بدانند، به نگراني مردم منجر شده و در منظر عمومي ناپسند آيد بايد آن را ترك كرده و به اسم دفاع از استقلال و يا هويت يك قوه آن را پيگيري نكنند.اما وحدت اصولگرايان نخبه- اعم از اشخاص و گروهها- يك ارزش مهم به حساب مي آيد يك جريان اصولگرا- خواه خود را به اين نام بخواند يا نخواند- نمي تواند با تكيه بر برخورداري از حمايت بخشي از توده ها، تعامل با ساير اشخاص و يا طيف هاي اصولگرا را كم اهميت فرض كند چرا كه به هرحال هر جريان يا فرد اصولگرا ترجمان تمايلات بخشي از توده هاي اصولگرا به حساب مي آيد. از سوي ديگر در عمل اداره جامعه در تعامل بين توده و نخبه تحقق مي يابد، استانداران، فرمانداران، بخشداران، نمايندگان مردم در مجالس (خبرگان، شوراي اسلامي و شوراهاي شهرستانها)، قضات، ائمه جمعه، روساي دانشگاهها، مدارس، ادارات، ارباب رسانه ها و... همه از طيف نخبگان هستند بنابراين پشت كردن به نخبگان اصولگرا به نام استظهار به حمايت -بخشي يا اكثر- توده ها منطقي نيست.7- وحدت جامعه با نظام، وحدت نخبگان با نظام و وحدت جامعه و نخبگان به شاخص احتياج دارد. بعضي گفته اند مهمترين شاخص قانون است و استدلال كرده اند كه اختلافات موجود در بين قوا از عدم تمكين به قانون ناشي مي شود و اگر حاكميت قانون تحقق پيدا كند مشكلات حل مي شود. اين حرف چندان ناصواب نيست ترديدي در اين وجود ندارد كه بخشي از مشكلات از عدم مرجعيت قانون در رفتار برخي از مديران ارشد يا مياني كشور نشأت گرفته است ولي به نظر اين قلم با اينكه بايد بر رعايت قانون پاي فشرد و تخلف از آن را نكوهش كرد ولي از آنجا كه هر قانوني تفسيربردار است و بعضي از اين تفاسير به فلسفه قانون خاص (شأن نزول، حدود، حاكم شدن اصلي بر اصل ديگر، مصالح و...) ارجاع داده مي شود، بايد به راه حل ديگري فكر كرد كه از قضا قانون آن را پيش بيني كرده و آن «ولي فقيه» است.اگر به رهنمودها و سيره رهبر معظم انقلاب طي 21سال گذشته نظري بياندازيم مي توانيم اصول لازم الرعايه وحدت را در موارد زير بربشمريم: 1- جلوي فضاي اتهام زدن به روساي قوا گرفته شود چرا كه يك مسئول متهم نمي تواند با فراغ بال به انجام وظيفه بپردازد. پرواضح است كه اين به معناي عدم نقد يك مقام ارشد نيست چرا كه رهبري آن را در سخنان مختلف لازم شمرده است. منظور اين است كه نقد مسئول توام با هتك و هجو و ايجاد ترديد درباره درستي آنچه درباره عملكرد دستگاه تحت امر خود مي گويد، نباشد. 2- از اصلي شدن مسايل فرعي و فرعي شدن مسايل اصلي اجتناب شود. در اينجا ممكن است گفته شود، چه مسايل اصلي و چه مسايلي فرعي اند. در پاسخ مي توانيم بگوييم آن دسته از بگومگوهاي سياسي، اقتصادي و... كه رهبري بطور محوري در سخنان و پيام هاي خود به آن مي پردازد اصلي اند و آن دسته از بگومگوها كه رهبري به آن اشاره اي نمي كند و يا بطور محوري در سخن يا مكتوب خود به آن اشاره نمي كند فرعي است. 3-دشمن شناسي را تقويت كنيم اگر روي حركت دشمن مطالعه كنيم مي دانيم كه آنان چه تفسيري از جامعه ما ارائه مي دهند، تفسيري كه ما از وضع داخلي ارائه مي دهيم نبايد با تصوير دشمن منطبق باشد. اگر فلان مقام مسئول در يك كنگره تخصصي- مثلا مجلس خبرگان و يا ائمه جمعه- تصويري از اقتصاد كشور ارائه دهد كه با تفسير دشمنان شناخته شده اي نظير آمريكا و يا با تفسير سران فتنه يكي باشد او به دام دشمن افتاده و وحدت جامعه را- ناخواسته- تضعيف كرده است. 4-ملاحظه كاري و انفعال كنار گذاشته شود. هر كسي بايد در ميدان، وظيفه خود را به خوبي و به هنگام انجام دهد اگر اين اتفاق بيفتد، دشمن با يك ديوار طبيعي مواجه مي گردد. 5-از فضاي كار و فعاليت در كشور مراقبت شود اگر مردم مسئولان مختلف كشور را در وسط ميدان خدمت ببينند به آينده كشور اميد و اطمينان بيشتري پيدا مي كنند و اين به وحدت بيشتر مردم و نظام مي انجامد. 6- از گفتمان هاي اصيل انقلاب مثل عدالت، مبارزه با فقر و تبعيض، مبارزه با استكبار و ظلم ستيزي مراقبت كنيم چرا كه اگر گفتمان انقلاب حاكم باشد جريانهاي انحرافي نمي توانند، مصادر نظام را به نفع خود مصادره كنند، اگر گفتمان انقلاب حفظ شود منحرفين رسوخ يافته به بدنه نظام را دفع مي كند و انقلاب شاداب باقي مي ماند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 123]
-
گوناگون
پربازدیدترینها