محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799314276
ثبت تاریخ سینما و جوانی ستارگان / خانوادهای که جشنواره فیلم کن را قاب گرفت
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تجسمی - وقتی یازدهم ماه مه شصت و چهارمین دوره جشنواره فیلم کن شروع شود همه چشم‌ها به ستارگان سینما خیره می‌شود و کسی به یاد ژیل تراورسو نمی‌افتد. به گزارش خبرآنلاین، تراورسو عکاس روزنامه محلی است و 70 سال است دیدن ستارگان سینما برای او و خانواده‌اش به امری بسیار عادی تبدیل شده است. از همان اولین دوره، جشنواره فیلم کن رخدادی رسانه‌ای بود. فیلم‌های مسابقه در سالن تاریکی دیده می‌شدند که عکاسان اجازه ورود به آنها را نداشتند. درنتیجه فضای باز پیرامون جشنواره بهترین فرصت برای پاپاراتزی‌ها بود. از همان دوران کالسکه‌های زیبا و ماشین‌های روباز با ستارگان گل به دست درون آنها مورد توجه همه بودند. عکاسان فرصت‌طلب با عکس‌های هنرمندانه خود توانستند الگوهای اجتماعی نسل خود را شکل بدهند: ایو مونتان، بازیگر و خواننده مشهور نشسته روی یک نیمکت در حال خواندن نشریه لوموند، گلن فورد، بازیگر جاودانه فیلم‌های سیاه و سفید در حال انجام حرکتی ورزشی یا اوگو توناتزی، بازیگر مشهور سینمای ایتالیا در حال پختن اسپاگتی. بازیگران به جلوی دوربین خوانده می‌شدند تا طرفداران خود را سر شوق بیاورند و در عین حال با این حرکات آنها دست‌نیافتنی‌تر می‌شدند و به اشیائی از دنیای فانتزی می‌پیوستند. این جشنواره دو هدف متضاد داشت: نمایش و پنهان کردن. با دیدار از کن خیلی زود این تضاد را درمی‌یابید. روی زمین این شهر همه با هم برابر هستند، اما روی فرش قرمز کاخ جشنواره شاهد سلسله مراتب فرادستی و فرودستی هستید و ستارگان درحالیکه روی فرش قرمز راه می‌روند برای طرفداران خود دست تکان می‌دهند. کاخ جشنواره منطقه‌ای مقدس و عکس گرفتن در آن مانند عکس گرفتن در واتیکان شده است. کنار همین کاخ خیابانی است شبیه خیابان مشاهیر در هالیوود. جایی که می‌توانید جای دست کارگردان‌های موج نو فرانسه یا رد کف پای ژرار دوپاردیو بازیگر مشهور فرانسوی را ببینید. و اینجا فرانسه است: زمین پر از ته سیگار و یادآور این نکته که ستارگان سینما هم مشتری این صنعت هستند. ژولیت بینوش ژیل تراورسو عکاس است و عکس‌های تاریخی از کن گرفته است. پدربزرگ او در سال 1919 یک عکاسی در کن تاسیس کرد. سه نسل از خانواده تراورسو که مهاجران ایتالیایی قرن نوزدهم به فرانسه هستند لحظه به لحظه این جشنواره و مهمانی‌های رسمی و غیررسمی آن را روی قاب ثبت کرده‌اند. پایه‌گذار این رسم آگوسته تراورسو بود. او زمانیکه لویی لومی‌یر، مخترع دوربین فیلمبرداری در سپتامبر سال 1939 به اولین جشنواره قدم گذاشت و از قطار پیاده شد در ایستگاه ایستاده بود. دو روز پس از ورود لومیر با آغاز جنگ جشنواره نیمه‌کاره ماند. جشنواره کن سال 1946 دوباره آغاز به کار کرد. هنری پسر آگوسته کار پدر را ادامه داد و حالا این پیشه در دست ژیل فرزند هنری است. ژیل عکاس خبری است و روزهای عکاسی حرفه‌ای زمانه پدرش را چنین به خاطر می‌آورد: «زمان پدر ما فرق می‌کرد. الیزابت تیلور پای پیاده در خیابان راه می‌رفت و خیلی خوشحال می‌شد که عکسی از او بگیری. خود گریس کلی از پدرم خواست از او عکس بگیرد. سال 1955 بریژیت باردو که آمده بود خیلی‌ها با حفظ فاصله او را تعقیب می‌کردند و پدرم از او عکس گرفت.» اما ژیل وضعیت عکاسی امروز را چنین توصیف میکند: «چند وقت پیش از میلا یوووویچ عکس می‌گرفتم. برعکس قدیم‌ها تا مردم او را شناختند هجوم آوردند. نه احترامی و نه چیزی. از دستشان فرار کردیم. حتی در کنار دیگر عکاس‌ها هم دیگر امنیت نداری. دیجیتالی شدن عکاسی را ساده کرده و آنقدر عکس می‌گیرند که خفه می‌شوی. هزارتا عکس می‌گیرند شاید یکی خوب شود!» این عکاس مشهور در مورد کار خودش می‌گوید: «با دوربین رولیفلکس کارم را شروع کردم و بعد از 12 عکس باید فیلم را عوض می‌کردم، همین موجب شد مقتصد باشم و برای عکس گرفتن طرح و برنامه بریزم.» ارج و منزلت کارگردان‌ها در کن که هر سال می‌خواهد به ما یادآوری کند سینما یک هنر است بسیار بالاست برعکس هالیوود که تلاش میکند بر صنعت بودن آن پافشاری کند. تراورسو از اینکه هنرمند دوران پیش از صنعتی شدن است بسیار خشنود است، او برای روزنامه‌های محلی کار می کند و به جای اینکه استودیوی بزرگی داشته باشد در یک دفتر کوچک به امور اداری کار خود می‌رسد. کوئینتین تارانتینو در دهه 1950 کن خودش را به عنوان منطقه‌ای مناسب برای تعطیلات تابستانی معرفی کرد و جشنوراه تقریبا ابتدای تابستان شروع می‌شود. درنتیجه این شهر به یک سن بزرگ تئاتر بدل می‌شود. در کنار تقدیر از مولفان این جشنواره فرصت خوبی برای طراحان لباس و عرضه جدیدترین مدل‌های آنهاست. و همه اینها موقعیتی طلایی برای عکاسان است. ستاره‌ها هم دیگر مثل گذشته نیستند. سال 1967 آنتونی پرکینز، بازیگر فیلم «روانی» آلفرد هیچکاک و کلودیا کاردیناله، بازیگر «هشت و نیم» فدریکو فلینی از پنجره اتاق‌های خود برای تراورسو دست تکان می‌دادند و او عکس می‌گرفت و در سال 1976 رومن پولانسکی به همراه ایزابل آجانی که در «تِس» ساخته او بازی کرده بود با روی گشاده به تراورسو اجازه عکاسی دادند، اما امروز ستارگان سریع می‌آیند و پنهان میشوند و می‌روند. امروز بازیگران به گرفته شدن عکس خود به شکل یک نقش‌آفرینی نگاه میکنند، تراورسو می‌گوید: «از ماشین پیاده میشوند و وقتی وارد کاخ برای نمایش فیلم میشوند همه چیز تمام شده است. ستاره‌های بزرگ می‌دانند چه کنند، کمی نقش بازی میکنند. می‌ایستند، ژست می‌گیرند، لبخند می‌زنند و دست تکان می‌دهند.» گنجینه عکس‌های خانواده تراورسو تاریخ سینما و جوانی ستارگان آن را در خود دارد. از رابرت دنیرو جوان «راننده تاکسی» در سال 1976 بگیر تا ژان کوکتو، بریژیت باردو، روژه وادیم، ژان مورو، کوئینتین تارانتینو، ژولیت بینوش و... گاردین / 1 مه / ترجمه: حسین عیدی‌زاده 57241
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 628]
-
گوناگون
پربازدیدترینها