محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروفترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799282446
عکس های دیدنی و مصاحبه جدید و داغ با لیلا اوتادی
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: اوتادی خودش را یک «سوپر استار» نمیداند. او معتقد است ما یک سوپر استار زن به نام «هدیه تهرانی» داریم که بعد از او کسی نتوانسته جایش را پر کند…لیلا اوتادی بازیگر جوانی است که این روزها حسابی در سینما و تلویزیون فعال است. او در حال حاضر مشغول بازی مصاحبه جدید و داغ با لیلا اوتادی لیلا اوتادی: اصلا پشیمان نیستم اوتادی خودش را یک «سوپر استار» نمیداند. او معتقد است ما یک سوپر استار زن به نام «هدیه تهرانی» داریم که بعد از او کسی نتوانسته جایش را پر کند… با لیلا اوتادی و دغدغه‌های سینمایی و غیرسینمایی‌اش لیلا اوتادی بازیگر جوانی است که این روزها حسابی در سینما و تلویزیون فعال است. او در حال حاضر مشغول بازی در سه فیلم است که سال آینده اکران می‌شوند. با او در مورد دغدغه‌های سینمایی و غیرسینمایی‌اش گفت‌وگویی را انجام داده‌ایم که می‌خوانید. قبول داری که چند سالی است هیچ ستاره جدیدی در سینمای ما ظهور نکرده و فیلمهایمان از ستارههای قدیمی اشباع شده‌اند؟ بله. تعداد ستاره‌هایمان می‌تواند خیلی بیشتر از این باشد. سینمای ما منتظر ظهور سوپر استارهای جدید زن ومرد است. در زمینه سوپر استارهای مرد داریم دچار کلیشه و تکرار می‌شویم. فکر می‌کنم جای یک سوپر استار هنرمند زن در سینمای ایران خالی است تا هم به صنعت سینما کمک شود، هم به خواسته مردم جواب داده شود. فکر می‌کنید تهیه‌کننده‌ها تا چه حد دنبال چهره‌های جدید می‌گردند؟ تهیه‌کننده‌ها دارند به ستاره‌هایی رو می‌آورند که نقش‌های کلیشه‌ای کمتری کار کرده‌اند. در سال‌های قبل می‌دیدیم ناگهان ۲۰ تا فیلم شبیه به هم اکران می‌شد، در ۱۷ تایش یک نفر بازی می‌کرد و در ۳ تای دیگر یک نفر دیگر. الان تهیه‌کننده‌ها دارند از چهره‌های کمتر دیده شده استفاده میکنند؛ با پتانسیل کاری بیشتر. به هرحال، سوپر استار و ستاره جدید نیاز صنعت سینمایی است. خودت را سوپر استار نمی‌دانی؟ این را مردم باید بگویند، ولی من اهداف مهم‌تر و با ارزش‌تری را در سینما دنبال می‌کنم که این مقوله هم در کنار آن قرار می‌گیرد. چطور می‌شود سوپراستارهای جدید را به سینما معرفی کرد؟ با فرصت دادن به کسانی که کمتر دیده شده‌اند و با شناخت قابلیت‌ها و معرفی چهره‌های جدید به سینما. در همه جای دنیا روال سینما همین است. ستاره‌ای که یک دفعه وارد شود، یک دفعه گل می‌کند و یک دفعه از اوج می‌افتد. من همیشه دلم می‌خواهد یک سیر صعودی، نه خیلی سریع، نه خیلی آهسته داشته باشم. خدا را شکر، تا الان از کارم راضی‌ام. سعی می‌کنم نقش‌های متفاوتی در کارهای خاص بازی کنم تا توانایی بازیگری‌ام دیده شود. کمتر مصرف شدن یعنی فیلم‌های کمتری بازی کردن؟ نه، یعنی هر فیلمی را بازی نکردن. خیلی از دوستان لطف دارند و به من نقش پیشنهاد می‌دهند. یک وقت‌هایی نقش به دل من می‌نشیند و می‌پذیرم، یک وقت‌هایی هم نمی‌پذیرم. ممکن است آن فیلم کار خوبی بشود، اما خواسته من را برآورده نمی‌کند. یعنی می‌گویم خب این کار را که من سر فیلم «چپ دست» یا بید مجنون یا «زن‌ها فرشته‌اند» کرده‌ام. دلیلی ندارد دوباره تکرارش کنم. اما اگر نقشی جای کار داشته باشد حتما قبولش می‌کنم مثل فیلم‌های «آدمکش» و «باغ قرمز٫» اگر قرار است فیلم گیشه‌ای باشد، من باید یک چیز جدید برای ارائه داشته باشم. در فیلم «عروسک» این اتفاق افتاد. نقش خاص و جالبی دارم که مطمئنم نقش تازه‌ای در کارهای سینمایی است. نه گفتن سخت نیست؟ سخت است، اما چیزی که می‌تواند مرا از بقیه متمایز کند، نه گفتن‌های من است، نه بله گفتن. من به چیزهایی نه می‌گویم که بقیه بله می‌گویند. ممکن است آنها موفق شوند، اما این راهی نیست که من می‌خواهم. من راهی را می‌خواهم که همه جنبه‌ها را در بر بگیرد، یعنی هم دنیا داشته باشد، هم آخرت. یعنی هم فیلم‌های هنری را از دست ندهم، هم فیلم‌های پرفروش را داشته باشم؛ هم مخاطب خاص از من راضی باشد هم مخاطب عام. فیلم‌هایت معمولا دنیای خوبی داشته‌اند. اما یک فیلم چطور می‌تواند آخرت داشته باشد؟ آخرت داشتن نه به معنای مصطلحش! ان‌شاء‌الله همیشه خدا از کارهای ما راضی باشد. اما منظورم این است که فیلم و بازی مورد توجه افراد خاص قرار بگیرد؛ یعنی منتقدان و مطبوعات و کارگردان‌های خاص آن را بپسندند. پس ما منتقدان در عالم آخرت در ارتباط بودهایم و خودمان نمیدانستیم! (میخندد) اوج خواسته من این است که کمتر بشود از بازی‌ام ایراد گرفت. آدم بی‌عیب وجود ندارد، ولی سعی می‌کنم مطالعه‌ام را بیشتر کنم و به کلاس‌های مختلف بروم. بیشتر چه کتاب‌هایی می‌خوانی؟ کتاب‌های تخصصی روان‌شناسی و جامعه‌شناسی می‌خوانم. یک بازیگر باید جامعه اطرافش را بهتر بشناسد. من باید خودم را بهتر بشناسم. این کار را با کارهای جانبی مثل شعر، فیلمنامه نوشتن، کتاب ترجمه کردن و عکاسی هم انجام می‌دهم. پس هم کتابخوان هستی و هم نویسنده. یکی دو کتاب نوشته‌ام که وقتی زمان نشرش فرا رسید، جزئیاتش را می‌گویم. سال‌هاست که شعرهایی گفته‌ام و جمعشان کردم. چرا شما بازیگرها این قدر از این شاخه به آن شاخه می‌پرید؟ مگر خود بازیگری چه اشکالی دارد که بازیگران مدام می‌روند دنبال عکاسی و نقاشی و نویسندگی و… هر کس به‌اندازه روحش از هنر بهره می‌گیرد. در علم هم هر کس به اندازه فکر و اندیشه‌اش سهم می‌برد. در هنر هرچه روحت بزرگ‌تر باشد، تغذیه روحی بیشتری می‌خواهی. هر مسافرتی که می‌روم، عکس می‌گیرم. قرار است کتاب عکس‌هایم را به صورت سفرنامه چاپ کنم. از زمان دانشکده نقاشی هم می‌کنم. این که یک عده از همکاران ما نمایشگاه برپا میکنند خوب است. من هم که عکس‌هایم کامل شود، حتما نمایشگاه برگزار می‌کنم؛ چون مردم مشتاق هستند. می‌خواهند ببینند بازیگر مورد علاقه‌شان چه کارهای دیگری به جز بازیگری بلد است. اگر نمایشگاه برگزار کنی ممکن است آثارت زیر سایه نامت گم بشود. یعنی مردم بیشتر به نام تو توجه کنند تا خود آثار. کارهای هنری بازیگر باید آنقدر کامل باشد که همه مجذوب هنرش بشوند نه نامش. بعضی وقت‌ها این طوری است و بعضی وقت‌ها نه. شهرت همه جای دنیا اثرات بد و خوبش را دارد. یکی از تبعاتش این است که وقتی شناخته می‌شوی مردم دنبال کارهایت می‌آیند. اما ما بازیگران احساس نمی‌کنیم نسبت به بقیه هنرمندان برتری داریم. هنر، هنر است. گفتی سعی کرده‌ای نقش‌های متفاوتی بازی کنی. درباره آن تفاوت‌ها صحبت کن. در فیلم «حرکت اول»، نقش یک دزد را بازی کردم. در «باغ قرمز» نقش زن دوم یک مرد را و در «آدمکش» نقش یک دکتر را که در عشقش دچار تزلزل شده. در «عروسک» نقش یک زن نجات‌دهنده که زبر و زرنگ است. در سریال «اشک‌ها و لبخندها» نقش یک دختر خیلی درسخوان نابغه را و در سریال آخرین گناه ایفاگر نقش یک دختر مذهبی بودم و… دلم می‌خواهد این تفاوت‌ها ادامه پیدا کند. خودم از تکرار خودم خسته نشوم. بیننده هم همین‌طور است. تا حالا شده در فیلمی بازی کنی و بعد از بازی کردن در آن پشیمان بشوی؟ خدا را شکر تا حالا پشیمان نشده‌ام. نه از کارم و نه از هیچ چیز، کلا اهل پشیمانی نیستم. ولی یک بار گفتی که از بازی در فیلم دعوت حاتمی‌کیا پشیمانی. در فیلم «دعوت» از نقش پشیمان نشدم. به نظر من حق آن اپیزود ادا نشد. من نفهمیدم دلیل این کار چه بود. احتمالا خود صاحبان فیلم هم نمی‌دانند. من اگر به نقشی «بله» بگویم، حتما آن نقش را دوست داشته‌ام. گذشته هرچه بوده گذشته. همه‌اش خواست و تقدیر خدا بوده، می‌شود آینده را رقم زد. تا به حال با کارگردان‌های زن همکاری نداشته‌ای؟ نه، ولی خیلی دوست دارم کار کنم. پوران درخشنده از دوستان خوب من است. وقتی در دفترش با هم صحبت می‌کنیم، خیلی با هم راحتیم و حرف همدیگر را می‌فهمیم. کارهای تهمینه میلانی و رخشان بنی‌اعتماد را هم خیلی دوست دارم. امیدوارم همکاری‌های خوبی با آنها داشته باشم. کار سینماگران زن را چطور ارزیابی می‌کنی؟ در تدوین و فیلمسازی و فیلمنامه نویسی دو سه تا خانم عالی داریم؛ مثل مینو فرشچی و هایده صفی‌یاری و مستانه مهاجر و…. من خودم یک زن هستم و وسختی‌های کارشان را می‌دانم. امیدوارم زنان موفق در سینما و عرصه‌های دیگر بیشتر از این داشته باشیم. شرایط سخت یک بازیگر زن چیست؟ مردان بازیگر از انواع و اقسام حرکات استفاده میکنند تا خودشان را بهتر جا بیندازند. اما زنان سینمای ما جزو قدرتمندترین بازیگران جهان‌اند، چون فقط با صورت‌شان بازی میکنند. آنها از حجاب به عنوان یک مولفه کمک دهنده استفاده میکنند که خیلی هم خوب است. زنان ما به حق در حدود ضوابط اسلامی و اجتماعی خوب ظاهر می‌شوند. شنیده‌ای که می‌گویند مردان بهتر از زنان رانندگی میکنند؟ با احترام به آقایان باید بگویم اگر شما ماشین دارید و در خیابان رانندگی می‌کنید، دیده‌اید اینقدر که رانندگان کامیون و اتوبوس و راننده تاکسی و وانت و موتوری‌ها شما را اذیت میکنند شاید هیچ خانمی اذیتتان نمی‌کند. البته صددرصد نباید یک طرفه قضاوت کرد. فکر می‌کنی واقعا زن‌ها فرشته‌اند؟ همه موجوداتی که خدا آفریده فرشته‌اند. در بین بازیگران زن، فکر می‌کنی چه کسانی ماندگارترین نقش‌ها را بازی کرده اند؟ بازی ماندگار در میان زنان سرزمین ما بیشتر ۲ اسم را به خاطر می‌آورد. سوسن تسلیمی و فاطمه معتمد آریا. این دو واقعا متفاوت‌اند و ماندگار هستند که امیدوارم تعدادشان بیشتر شود. تفاوت سوپر استار و بازیگر ماندگار چیست؟ سوپر استار بودن با ماندگار شدن فرق می‌کند. ۲ شاخه متفاوت است. اگر بازیگری هم ماندگار باشد، هم سوپراستار شود، خدا خیلی به او لطف داشته. لازمه سوپر استارشدن یک سری مولفه‌هاست، مثل تاثیرگذاری در جامعه و مورد توجه واقع شدن، الگو قرار گرفتن در بین جوانان و. . . ماندگار بودن مولفه‌های دیگری دارد مثل خوب بازی کردن، مورد توجه و قضاوت قشرخاص قرار گرفتن، روشنفکر بودن و. . . به نظر تو یک ستاره برای این که ستاره بماند باید چه اصولی را رعایت کند؟ اولین چیزی که برای یک ستاره زن مهم است، رعایت ضوابط اخلاقی است. ویژگی‌های اخلاقی خوب باید در بازیگر وجود داشته باشد. این نکته در همه جوامع لازم است. روحی که با عرفان بیگانه باشد، ناپخته است. بازیگر با روحش کار می‌کند. پس از رعایت این اصول، بازیگر باید به دنبال رفتار خوب اجتماعی باشد، چون خیلی‌ها بازیگران را الگو قرار می‌دهند. منظورت از اصول رفتار اجتماعی چیست؟ رفتار مناسب با مردم جامعه، در خانواده و اخلاق فردی. اجتماع نباید مثل صحنه یک مسابقه دو باشد که وقتی شلیک شد، همه به هم تنه بزنند. برخی‌ها فکر این نیستند که بدوند. کار اصلی را ول میکنند و به این می‌چسبند که بقیه را از میدان خارج کنند. کاش این رقابت تبدیل به همدلی شود. چرا بعضی‌ها تنه می‌زنند؟ این برمی‌گردد به این که چقدر به توانایی‌های خودشان اعتقاد داشته باشند و مطمئن باشند که احتیاج به دزدیدن کار دیگری ندارند. این همان تنه زدن است. اگر خوب بدوی، صددرصد اول می‌شوی. اول هم نشوی، دوم می‌شوی. اما اگر تنه بزنی، صددرصد آخر می‌شوی. چون حواست به این است که کسی از تو جلو نزند. نظرت درباره ساخته شدن برنامه ۹۰ سینمایی چیست؟ فکر می‌کنی آنجا بشود مسائل مربوط به تنه زدن را بررسی کرد؟ خیلی عالی است. ما فضایی نداریم که بنشینیم و درباره سینمایمان باز صحبت کنیم. مسوولان رشته خودمان درباره ما نظر بدهند و ما درباره آنها نظر بدهیم. البته دلم نمی‌خواهد این برنامه به همان تنه زدن دامن بزند، دوست دارم راهی برای تبادل نظر ایجاد کند. دوست داری این برنامه چه اولویت‌هایی را دنبال کند؟ اولویتش باید ایجاد یک مجمع با هدف ایجاد رابطه دوستانه بین اهالی سینما باشد. آدم‌های سینما باید با افکار جدید آشنا بشوند و مشاوره بگیرند. زمانی که دانش‌آموز بودی، انشای «می‌خواهید چه کاره شوید» را چگونه می‌نوشتی؟ انشای من همیشه توضیح و تفسیر حس‌هایی بود که نسبت به زندگی داشتم. مثل همه دخترها، سال‌های اول جوابم معلم بود و بعد دکتری . چند سال در رشته معماری تحصیل کردی، بعد جذب بازیگری شدی. چرا؟ من در رشته کارگردانی و نمایش هم قبول شدم. اما ترجیح خودم این بود که معماری بخوانم. رشته معماری در خانواده ما موروثی است؛ قسمتی از کار پدرم،برادرم،خواهرم و…. دوست داشتم با این رشته آشنا بشوم. الان هم اگر وقتم اجازه بدهد کار طراحی را دنبال می‌کنم. دلم می‌خواست تحصیلات مرتبط با بازیگری را از مسیری غیر از دانشگاه به دست بیاورم. اما معماری رشته‌ای نبود که بشود از مسیر غیر دانشگاه دنبالش کرد. فکر می‌کنی معماری و بازیگری چه نقاط مشترکی با هم داشته باشند؟ اولین نکته در هر هنری ریتم است. اگر در بازیگری، موسیقی، معماری و هر چیز دیگری ریتم را از دست بدهی، دچار ناهنجاری می‌شوی. بنابراین ریتم نقطه مشترک همه هنرهاست. معماری هم مثل بازیگری با حس بینایی در ارتباط است. پس نظم در آن نقش مهمی دارد. کادری که در معماری می‌بینی، برایش ساعت‌ها زحمت کشیده شده تا بینایی تو حس خوبی را به مغز منتقل کند. ما بازیگرها سعی می‌کنیم بهترین بازی را کنیم. معماری هم یعنی تلاش برای این که بهترین هارمونی و تناسب ایجاد شود. می‌شود گفت بازیگر یک انسان را طراحی می‌کند، معمار یک مکان را؟ در بازیگری مکان و انسان را طراحی می‌کنیم. سینما این برتری را دارد که علاوه بر مکان، یک انسان را هم طراحی می‌کند. محیط اطراف یک بازیگر نقش مهمی در بازی‌اش دارد. بازیگر به محیط اطرافش جان می‌دهد. مثل بازی ای که در صحنه با اشیا می‌کند یا… چقدر از وقتت صرف سینما و بازیگری می‌شود؟ خیلی زیاد. بیشتر وقتم، منهای لحظاتی که خوابم یا وقتی که کارهای شخصی‌ام را انجام می‌دهم. اگر وقتی پیدا کنم، به همه کارهایی که بلدم می‌پردازم. یکی از بازیگران گفته بود من از جوانی‌ام هیچ چیزی نفهمیدم چون بیشترش صرف سینما شد. این اتفاق برای تو هم افتاده است؟ این یک بخش منفی کار ماست. جسم یک بازیگر ممکن است پیر بشود، اما روحش این طور نیست. روحش همیشه بالاتر است. همیشه روح شاداب و جوانی دارد. تیک‌تیک ساعت به ما می‌گوید زمان دارد می‌گذرد؛ کار مهمی انجام بده تا وقتی رفتی اسم خوبی از تو باقی بماند. خیلی به آینده فکر می‌کنی؟ نه. ترجیح می‌دهم بیشتر به حال فکر کنم تا گذشته و آینده. اولین بار کی فهمیدی به بازیگری علاقه داری؟ ۵ سال داشتم. فیلمی می‌دیدم که اسمش خاطرم نیست. بعد از دیدن آمدم داخل اتاق و همه صحنه هایش را برای خودم اجرا کردم. یک روسری سفید روی سرم انداختم و همان کارها را انجام دادم. اولین پیشنهاد بازیگری؟ وقتی ۷ ساله بودم احمد رضا درویش به مدرسه ما آمد تا برای نقش دختر خسرو شکیبایی بازیگر پیدا کند. من کلاس یک یک بودم و اول صف می‌ایستادم. من را انتخاب کردند. مدیر مدرسه زنگ زد تا از پدرم اجازه بگیرد. پدرم گفت تا وقتی درسش تمام نشود، نه. اولین فیلم تاثیرگذاری که دیدی؟ سگ کشی. اولین معلم در بازیگری؟ حس خودم بود. این حس می‌گفت نقش را آن جوری بازی کن که اگر آن آدم بودی زندگی‌اش می‌کردی. اولین همبازی سینما؟ پرویز پرستویی در فیلم بید مجنون. اولین کتاب تاثیرگذار؟ بامداد خمار. وقتی اول راهنمایی بودم خواندمش. اولین مشوق؟ خانواده. البته اولش خیلی موافق نبودند، اما بعد موافق شدند. الان از خودم بیشتر کارهایم را پیگیری میکنند. لیلا اوتادی اگر یک دیوار سفید داشته باشد رویش چه می‌نویسد؟ پروردگارا ! در کلبه محقر من چیزی هست که در بارگاه کبریایی تو نیست. من چون تویی دارم اما تو، چون تویی نداری. چند می‌گیری بازی کنی؟ لیلا اوتادی در فیلم‌هایی بازی کرده که بیشترشان گیشه گرم و پر رونقی داشته‌اند. با این حساب می‌توان او را یک «بازیگر پولساز» دانست. شاید فیلم «دعوت» مهم‌ترین فیلم کارنامه بازیگری لیلا اوتادی باشد. «ببینید، من وقتی برای صحبت خدمت ایشان رسیدم از لحاظ زمانی و از لحاظ اقتصادی قرار داد سفید امضا کردم. با تمام مشکلاتی که بود کار ساخته شد. حتی نقش مقابل من ۳ بار عوض شد. ولی خب اپیزود دانشجو کنار گذاشته شد. هنوز هم خودم دلیلش را نمی‌دانم.» اوتادی خودش را یک «سوپر استار» نمیداند. او معتقد است ما یک سوپر استار زن به نام «هدیه تهرانی» داریم که بعد از او کسی نتوانسته جایش را پر کند. در شرایطی که آمار و ارقامی درباره دستمزد بازیگران اعلام شده، برایم جالب است که بدانم او چقدر دستمزد می‌گیرد. او نه‌تنها دستمزدش را اعلام نمی‌کند بلکه اعلام دستمزدهای دیگر بازیگران را هم اقدامی اشتباه می‌داند. اوتادی می‌پرسد: «مگر ما از آدم‌های دیگر می‌پرسیم چقدر حقوق می‌گیرید؟ دستمزد ما هم شخصی است. مگر این که از جایی درز پیدا کند که تازه آن عدد هم معلوم نیست چقدر درست است یا غلط.» او ادامه می‌دهد: «سینما مشکلات بسیار دیگری دارد. هر وقت آن مشکلات را حل کردند و به دستمزدها رسیدند، خودمان رقمش را اعلام می‌کنیم.» اوتادی معتقد است: «هر شغلی یک دوره‌هایی دارد که این دوره‌ها مدام در حال چرخش هستند. یک وقت‌هایی بیمارسالاری بود، الان پزشک‌سالاری است. یک زمانی در معماری مهندس‌سالاری داشتیم. الان دوره مشتری‌سالاری است. هر چیزی جایش را به چیز دیگری می‌دهد. تغییر لازمه زندگی است. در سینما هم همین‌طور است. یک زمانی دوره کارگردان‌سالاری بود، بعد نوبت دوره تهیه‌کننده‌سالاری شد. الان در دهه سوم دوره بازیگرسالاری است. چرا همه در برابر این مساله این قدر گارد می‌گیرند؟ تهیه‌کننده می‌تواند از ۲۰ تا ۱۲۰ سالگی کار کند. اما بازیگر نمی‌تواند. مسوولان سینمایی و مطبوعات باید این شرایط را درک کنند. اگر با خودشان بنشینند به تنهایی فکر کنند می‌بینند در سال‌های پیش حق بازیگر ضایع می‌شده و الان دارد جبران می‌شود.» mim4u.mihanblog.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3660]
-
گوناگون
پربازدیدترینها