محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797995818
رویارویی فرهنگی و قدرت نرم در مناسبات جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
رویارویی فرهنگی و قدرت نرم در مناسبات جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا
در این مقاله، مشخصاً ظرفیت‌ها، شیوه‌ها و ابزارهای فرهنگی و قدرت نرم طرفین، تشریح شده و تصویری از آینده این مواجهه ارائه خواهد شد.
بخش اول چکیده جمهوری اسلامی ایران، به واسطه ظرفیت‌های فرهنگی انقلاب اسلامی و امواج منطقه‌ای و جهانی آن، پیشتر از آمریکا، با اتخاذ و اعمال قدرت نرم و فرهنگی و در عین حال کارساز، منافع ایالات متحده آمریکا را در جهان اسلام و به طور خاص، منطقه حساسِ خاورمیانه به چالش و مبارزه طلبیده است. بیداری اسلامی، اسلام سیاسی و انقلابی که در روزها و ماه‌های اخیر، دامن‌گیر کشورهای عربِ خاورمیانه و شمال آفریقا شده است، یکی از نتایج کاربستِ شیوه‌ها، ابزارها و قدرت نرمی است که ایران با فرهنگ، ایدئولوژی دینی و انقلابی خود، علیه آمریکا به کار گرفته است. در این مقاله، مشخصاً ظرفیت‌ها، شیوه‌ها و ابزارهای فرهنگی و قدرت نرم طرفین، تشریح شده و تصویری از آینده این مواجهه ارائه خواهد شد. واژگان کلیدی فرهنگ، قدرت نرم، جمهوری اسلامی ایران، آمریکا، رسانه، نزاع ایدئولوژیک. مقدمه از دیرباز و با آغاز حیات بشری در پهنه گیتی، تعامل و روابط میان افراد یکی از ضرورت‌های اولیه و انسانی بوده است. کنش‌های انسانی صرفاً جنبه فردی و شخصی نداشته و در موارد عدیده و عمده‌ای، معطوف به تعاملات بینا انسانی، اجتماعی و فرهنگی می‌شوند. دولت‌ها و ملت‌ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند و مانند افراد، در حال تعامل و تبادل و ارتباط دوسویه و چندسویه با همدیگرند. بعد از صلح وستفالی در اروپا که حاصل جنگ‌های داخلی در اروپا بود؛ مفهومی مهم و اساسی به نام دولت ـ ملت (1) ظهور کرد. برمبنای خروجی‌ها و دستاوردهای این پیمان، دولت ـ ملت‌های مختلف از بطن امپراتوری‌های بزرگ و وسیع زاده شدند. (Fenwick, 1965: 12-16) این دولت ـ ملت‌ها، با دارا بودن مرزهای سرزمینی و جغرافیایی، حاکمیت، جمعیت و حکومت مشخص و متمایز از دیگر واحدهای سیاسی شناخته شدند. تعامل و روابط میان این واحدها چه در اروپا و چه در خارج از اروپا، روابط و سیاست خارجی دولت‌ها را رقم زد. دولت ـ ملت ایران نیز مصادف با دولت قدرتمند صفوی در قرن 10 هجری و با ابتنا بر شالوده‌های فرهنگی و عقیدتی ملهم از شیعه، روابط خارجی خود را با دول اروپائی آغاز کرد. ایران، بعد از یافتن هویت اسلامی (شیعی) ـ ملی خود از عصر صفوی تا به امروز، با کشورهای مختلف و متعددی تعامل و روابط داشته است. از عصر قاجار به این سو، سه قدرت بزرگ روسیه، انگلستان و ایالات متحده آمریکا بیشترین روابط را با ایران داشته‌اند. این روابط اگر چه در ظاهر امر با لحاظ منافع طرفین برقرار می‌شده و لکن در اغلب اوقات به شکل یکسویه و از جانب این سه کشور هدایت شده و به نفع آنان تمام می‌شد. آمریکا در این میان کشوری بود که بعد از تحولات مربوط به ملی شدن نفت در ایران، به صورت سازمان یافته و سیستماتیک، وارد صحنه سیاسی ایران شد. حضور دولت آمریکا در ایران با کودتای 28 مرداد 1332 و دخالت نظامی ـ سیاسی که یکی از اشکال قبیح مداخله در امور داخلی هر کشور است، همراه شد. با پیروزی انقلاب اسلامی و شکل‌گیری جمهوری اسلامی ایران که بر پایه‌های عمیقاً فرهنگی و مذهبی بنا شده بود، مناسبات و تعامل ایران و آمریکا وارد مرحله و فازی نوین شد. مناسبات و تعاملات جدید ایران و آمریکا بعد از انقلاب، به منازعات و چالش‌های دو سویه و متقابلی انجامید که تا به امروز تداوم یافته است. شکل و ماهیت مناسباتِ منازعه‌آمیز میان دو کشور در طول مدت بیش از سه‌دهه از عمر جمهوری اسلامی ایران، متغیر و متفاوت بوده است. از رویارویی‌های سخت و شیوه‌های عریان تا شیوه‌ها و راه‌های نرم و غیر ملموس در تجربه مناسبات در روابط دو کشور، وجود داشته است. به نظر می‌رسد به جز مواردی نظیر تهدید نظامی ایران در مقاطع مختلف از جانب آمریکا، عملیات منجر به توفان صحرای طبس، حمایت مستقیم از جنگ عراق علیه ایران و کمک‌های فراوان نظامی و اطلاعاتی به عراق، حمله به هواپیمای مسافری ایرباس ایران و کمک در عملیات‌های ترور و خرابکاری علیه جمهوری اسلامی ایران و ... ؛ عمده مواجهات و روابط ایران و آمریکا، حول مجادلات فرهنگی، نرم و رویارویی‌های ایدئولوژیک و غیر خشونت‌آمیز طراحی شده است. آمریکایی‌ها در طول تجربه خود از عملکرد و ماهیت عقیدتی و فرهنگی نظام جمهوری اسلامی ایران ـ در طول حیات کوتاه خود تا به امروز ـ به این نکته مهم وقوف پیدا کرده‌اند که ماهیت، چیستی، سرمایه و دارایی و در عین حال توان و قدرت ایران، معطوف به داشته‌ها، توانمند‌های نرم، فرهنگی و ارزشی بوده و از این زاویه، منافع غرب و آمریکا را به چالش می‌کشد. ایالات متحده با درک این مسئله، رویارویی‌ها و مناسبات خود علیه جمهوری اسلامی را به شکل مقابله به مثل و مبتنی بر شکل برخورد ایران طراحی کرده و به اجرا می‌گذارد. این سیاست که می‌توان آن را دیپلماسی فرهنگی نامید، بعد از شرایط جنگ و مشخصاً از اواسط دهه هفتاد شمسی به بعد در کانون توجه آمریکاییان قرار گرفته و در سال‌های اخیر به صورت آشکار و علنی در قالب قدرت نرم و مواجهه فرهنگی و آرام پیگیری می‌شود. در ادامه ضمن تشریح جنگ و قدرت نرم و شاخصه‌ها و ویژگی‌های آن، به ظرفیت‌ها، توانمندی‌ها و اشکال مختلف فرهنگی این مواجهه که به نظر نگارنده، جمهوری اسلامی ایران، متقدم بر ایالات متحده، آغازگر این رویارویی بوده است اشاره خواهد شد. قدرت نرم؛ چیستی، اشکال قدرت، از کلیدی‌ترین مفاهیم و اصطلاحاتی است که در حوزه مسائل انسانی و اجتماعی به کار گرفته شده و مورد بحث و فحص بوده است. در حوزه معارف دینی یکی از اسماء و صفات الهی، قدرت و قادر بودن خداوند است. خداوندی که در معرفت دینی و اسلامی، قدرت مطلق بوده و قدرتش مافوق تصور این جهانی و زمینی است. در آیات مختلف نیز به قدرت الهی تأکید شده و بیان می‌شود که «هو علی کل شیء قدیر». (مائده / 120) بیش از هر حوزه‌ای به نظر می‌رسد که در حوزه دانش سیاسی، بتوان قدرت را تعریف کرد. قدرت از موضوعات محوری و شاید شالوده اصلی دانش و علم سیاست است. (لوکس، 1370: 206 و 207) دوورژه، قدرت را «امکان تحمیل اراده فرد بر رفتار جمعی دیگر» (دوورژه، 1354: 20) تعریف می‌کند. گالبرایت، این مفهوم را «توانایی واجد قدرت برای وادار کردن دیگران به تسلیم در برابر خواست خود به هر شکلی» (گالبرایت، 1366: 23) می‌داند. در هر صورت قدرت را متشکل از مجموعه‌ای از منابع و ابزارهای مختلف اعم از ابزارهای اجبارآمیز، تهدید‌آمیز و خشن و در عین حال ابزارهای غیر اجبارآمیز نظیر تطمیع، تشویق و ... می‌توان دانست که افراد و حکومت‌ها برای تحمیل اراده خود از آنها بهره می‌برند. (بشیریه، 1384: 33) چنین تعریف‌هایی از قدرت اگر چه در عصر مدرن ارائه شده است و لکن از دیرباز و از آغاز موضوعیت داشته است. در تاریخ اسلام و در شیوه‌های مقابله کفار قریش با پیامبر اسلام، شاهد به‌کارگیری ابزارهای مختلف از تشویق و تطمیع و تهدید گرفته تا توطئه قتل حضرت و اعلام مبارزه و تحمیل جنگ‌های مختلف و پی در پی بوده‌ایم. نکته مهم و اساسی در لابه‌لای تعاریف ذکر شده و تعاریف مشابه آن این است که گویی قدرت و رابطه قدرت‌آمیز، حالتی یکسویه و یک طرفه داشته که واجد قدرت با استفاده از ابزارها و منابع مختلف قدرت، آن را علیه فاقد قدرت، با هدف تحمیل اراده خود اعمال می‌کند. تصویر این چنینی از قدرت، در گفتمان کلاسیک و سنتی از قدرت قرار می‌گیرد که فیلسوفانی نظیر توماس هابز در اثر «لویاتان» و یا ماکیاول در کتاب «شهریار» بدان اشاره نموده بودند. در تعاریف جدید و فرا مدرن از قدرت که میشل فوکو از قائلان آن بوده و در انقلاب اسلامی ایران، کاربست عملی آن را به اثبات می‌رساند، قدرت به ملکیت و مالکیت شخص، گروه یا دولتی در نمی‌آید. در دیدگاه فوکو، چه بسا قدرت‌های پراکنده و حاشیه‌ای بتوانند علیه قدرت آشکار و عریان و خشن که در دستان حاکمان و قدرتمندان هستند، مقاومت کرده و آنها را به زانو در آورند. فوکو، رویارویی و مواجهه قدرت سخت پهلوی دوم با قدرت نرم انقلابیان سال 1357 را تصویر کرده و پیروزی قدرت نرم و فرهنگی و ارزشی را بر قدرت سخت و نظامی تحت شرایط خاص، تشریح و تبیین می‌کند. (شاکری خوئی و اسمعیل زاد، 1389: 146 ـ 141) کارل مارکس، در ضمن بیان خود از اشکال و انواع ابزارهایِ قدرتِ حاکمان و طبقه فرادست، به قدرت‌های سخت و نرم اشاره نمود. بر همین اساس می‌توان در اعصار مختلف، اشکال کارساز سخت و نرم قدرت را شناسایی کرد. در دهه‌ها و سال‌های اخیر، شکل و ماهیت قدرت از حالت سخت به شکل نرم تغییر چهره داده است. قدرت سخت که آن را در مقابل قدرت نرم به کار می‌گیرند، استفاده از ابزارهای سخت، خشن، عریان و ملموس به منظور تحمیل اراده است. استفاده از قدرت و توان نظامی و امنیتی در قالب جنگ و تهدیدهای نظامی از مصادیق جنگ و قدرت سخت است. قدرت سخت بر فشار، اجبار و زور تکیه داشته و از طرف کسی که مورد فشار قرار گرفته، مقاومت و عمل مقابله به مثل را باعث خواهد شد. میدان و صحنه نبرد و اعمال قدرت سخت، فیزیکی و مشخص بوده و در منطقه عملیاتی و نبرد نمود خواهد داشت. جنگ سخت و اعمال قدرت سخت به واسطه کارگزاران خاص خود که سربازان، افسران، نظامیان، دولتمردان و سیاست‌مداران باشد صورت می‌پذیرد. در مقابل شکل سختِ قدرت (2)، از قدرت نرم (3) و قدرت هوشمند (4) و مرکب نیز می‌توان سخن گفت. قدرت هوشمند به حاصل جمع و سنتز قدرت سخت و نرم اطلاق می‌شود. (نای، 1387: 29) با این بیان، حتماً و ضرورتاً تعارض و تضادی، میان قدرت سخت و نرم وجود ندارد. برای ابرقدرت شدن و یا برای افزایش قدرت در صحنه جهانی و در حال حاضر، کشوری قدرتمند خواهد بود که به‌گونه‌ای مرکب و توأمان از هر دو شکل قدرت (نرم و سخت) به صورت ظریف و به‌جا بهره‌مند بوده و به موقع از آنها استفاده کند. اصطلاح و واژه قدرت نرم اگر چه به ظاهر نوظهور و جدید می‌نماید و لکن از دیر باز و از آغاز خلقت به لحاظ مفهومی و محتوایی وجود داشته است. در میان فرهنگ‌ها، تمدن‌ها و ملل مختلف به ابعاد غیر ملموس و نرم قدرت توجه شده است. گفتگوی کنفوسیوس و لائوتزه درباره معنای تائو در 2500 سال پیش شاهدی بر این ادعاست. (محمدی، 1387: 24) دین مبین اسلام و تجربه حضرت محمد| نیز یکی از نمونه‌های بی‌نظیر قدرت نرم است. دین اسلام با برنده‌ترین ابزار، سلاح و قدرت نرم ِخود یعنی برهان قاطع الهی (قرآن مجید) به مقابله با صاحبان زر و زور (قدرت سخت) و تزویر در طول تاریخ رفته و آنان را به تحدی می‌خواند. قرآن کریم را مهم‌ترین مظهر قدرت نرم مسلمانان می‌توان قلمداد کرد که به جاذبه الهی خود عقل‌ها و دل‌های سلیم را به تبعیت و خضوع وا می‌دارد. در عصر حاضر اصطلاح قدرت نرم در کتابی با همین عنوان (Nye: 2004) توسط جوزف نای برجسته شد. وی قدرت نرم را متفاوت از قدرت سخت دانسته و آن را مبتنی بر اقناع و ترغیب می‌داند. در این شکل از قدرت، رابطه‌ای تعاملی و دو سویه (5) بین عامل و موضوع قدرت ایجاد می‌شود. در این ارتباط دو سویه، عامل قدرت بدون بهره‌گیری از ابزارهای اجبارآمیز، خشن و تهدید (6) از ابزار متقاعد کردن (7) و جاذبه خالص (8) استفاده می‌نماید. (Keohan and Nye, 1998: 4) نای معتقد است امروزه و در عصر جهانی شدن و عصر جهانی اطلاعات و ارتباطات و با تغییر شکل جهانی قدرت، قدرت نرم از اهمیت فزون‌تری نسبت به سایر منابع و اشکال قدرت برخوردار خواهد بود. (نای، 1387: 78 و 79) در بیان دیگر: «قدرت نرم به آن دسته از قابلیت‌ها و توانایی‌های کشور اطلاق می‌شود که با به‌کارگیری ابزاری چون فرهنگ، آرمان یا ارزش‌های اخلاقی به صورت غیر مستقیم بر منافع یا رفتار یا موجودیت دیگر کشورها اثر می‌گذارد». (رنجبران، 1388: 28) نای ضمن اشاره به منابع قدرت نرم، از سه منبع اصلی قدرت نرم هر کشور سخن می‌گوید: 1. فرهنگ 2. ارزش‌های سیاسی 3. سیاست خارجی آن کشور. (نای، 1387: 51) کشور قدرتمند و واجد قدرت نرم، با استفاده از قدرت اقناع کنندگی و ایجاد جذابیت به شکل روانی، ذهنی و رفتاری، کشورهایِ هدف را وادار و تشویق و ترغیب خواهد کرد که الگوی آنها را بپذیرد. کسی یا دولتی که ابژه (9) و موضوع اعمال قدرت نرم قرار گرفته، به صورت ارادی، داوطلبانه و اختیاری، شیفته و مفتون قدرتمند قرار گرفته و به صورت تدریجی و آرام به تبعیت و پذیرش گفتمان و پارادایم کشور قدرتمند در می‌آید. منابع قدرت نرم از جمله خصائص و ویژگی‌های قدرت نرم، پوشیده، غیر ملموس و در حجاب بودن عامل قدرت است. در این شکل از قدرت و جنگ، میدان نبرد، مرئی، فیزیکی و مشخص نبوده و همه جا و همه مکان عرصه رویارویی است. در منزل، دانشگاه، اداره، وسایل حمل و نقل عمومی و ... و در فضای مجازی و واقعی شاهد نبرد و اعمال قدرت می‌باشیم. جنگ رسانه‌ای (10) که یکی از برجسته‌ترین اشکال تهدید و جنگ نرم می‌باشد، امروزه از ابزارهای مهم اعمال قدرت نرم تلقی می‌شود. جنگ رسانه‌ای که در زمان جنگ و صلح به کار می‌رود «جنگ بدون خونریزی، جنگ آرام و جنگ بهداشتی و تمیز تلقی می‌شود، جنگی که بر صفحات روزنامه‌ها و میکروفون رادیوها، صفحات تلویزیون‌ها و عدسی دوربین‌ها جریان دارد ... هدف جنگ رسانه‌ای ... به طور ملموسی به جای هدف قرار دادن مستقیم دولت‌ها، ملت‌ها را هدف بمباران خود قرار می‌دهد». (ضیایی پرور، 1383: 13) در جنگ و قدرت نرم، با استفاده از عملیات روانی و تبلیغات اطلاعاتی و خبری، بمباران علیه ذهن، باور و نگرش افراد و دولت‌ها صورت می‌پذیرد. کارگزاران و عاملان تهدید و در عین حال اهداف و مراکز تهدید، سازمان‌ها، نهادها و بخش‌های علمی، فرهنگی، دانشگاهی و ... هستند. ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی، شامل تولیدات هنری اعم از موسیقی، سینما، تئاتر و یا دستاوردهای ورزشی و تفریحی و یا مراکز علمی، دانشگاهی و پژوهشکده‌ها و ... از ابزارهای قدرت نرم می‌باشند. سبک و سیاق زندگی اجتماعی و مدنی هر کشور نیز می‌تواند در صورت جذابیت و قدرت جذب کنندگی، تبدیل به قدرت نرم باشد. به عنوان مثال، امروزه آمریکا سعی دارد شیوه زندگی به سبک آمریکایی (11) را که ریشه در فرهنگ و باور جامعه آمریکایی دارد به عنوان الگو و سبکی موفق برای کشورهای مختلف جهان و خصوصاً مسلمانان خاورمیانه نمایش دهد. ارزش‌های سیاسی هر کشور، به نرم‌ها، (12) هنجارها و باورهای عقیدتی، ایدئولوژیک و سیاسی هر کشور مربوط می‌شود. چنین ارزش‌های داخلی، اگر بتواند مقبولیت و محبوبیت جهانی و بین‌المللی داشته باشد، قدرت و توان نرم کشورها را افزون خواهد کرد. دموکراسی، لیبرالیسم و سرمایه‌داری، اسلام‌گرایی، فرهنگ شهادت و ایثار، مارکسیسم و عدالت‌طلبی و ... همگی ارزش‌های داخلی و ملی است که با پذیرش فراملی، می‌تواند مظهر قدرت نرم برای کشورهای حامل این ارزش‌ها و ارزش‌هایی مشابه آن باشد. دیپلماسی فعال، مشارکتی و توأم با احترام متقابل و در عین حال پرهیز از یکجانبه‌گرایی در عرصه مناسبات منطقه‌ای و جهانی، می‌تواند با مثابه سرمایه‌ای عمومی و در راستای دیپلماسی عمومی تلقی شود. دولت‌هایی که با گذر از دیپلماسی صرفاً سنتی و تأکید بر نقش تعامل و روابط دولت با دولت به سمت ارتباط با بازیگران غیر دولتی، افکار عمومی ملت‌ها و نهادها و سازمان‌های جهانی و مردم‌نهاد حرکت کنند، در حقیقت واجد قدرت نرم بوده و توان خود را در این حوزه افزایش می‌دهند. قدرت نرم، طی یک پروسه طولانی‌مدت و براساس اعتماد ایجاد خواهد شد. اعتماد را شاید بتوان پیش‌شرط و پیش‌‌زمینه قدرت نرم تلقی کرد. در ادامه گفتار حاضر ظرفیت‌های سه‌گانه قدرت نرم و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا در مواجهه با همدیگر، مورد بحث و نهایتاً ارزیابی قرار خواهد گرفت. پی نوشت: . Nation State. 2. Hardpower. 3. Soft Power. 4. Smart Power. 5. Interactionn. 6. Coercion. 7. Co-optive power. 8. Pure Attraction. 9. Object. 10. Media War. 11. The American Way of Life or The American life Style. 12. Norm. منابع و مآخذ 1. قرآن کریم. 2. احمدی، مجتبی و زارع درخشان و ابوذر و حسین هما زاده ابیانه، 1388، از تهاجم فرهنگی تا جنگ نرم: واکاوی مختصات منازعه نرم در کلام رهبر انقلاب، بی‌جا، معاونت فرهنگی نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی. 3. بشیریه، حسین، 1384، آموزش دانش سیاسی، تهران، نشر نگاه معاصر. 4. دوورژه، موریس، 1354، اصول علم سیاست، ترجمه ابوالفضل قاضی، تهران، شرکت سهامی کتاب‌های جیبی. 5. رنجبران، داود، 1388، جنگ نرم، تهران، ساحل اندیشه تهران (سات). 6. سریع القلم، محمود، 1384، ایران و جهانی شدن، چالش‌ها و راه حل‌ها، تهران، مرکز تحقیقات استراتژیک. 7. شاکری خوئی، احسان و اسمعیل زاد، علیرضا، 1389، اسطوره استبداد و امتناع دموکراسی، تبریز، ستوده. 8. شاکری خوئی و داود احمدزاده، 1390، درس گفتارهای انقلاب اسلامی، تبریز، آیدین. 9. ضیایی پرور، حمید، 1383، جنگ نرم، ویژه جنگ رسانه‌ای، جلد 2، تهران، مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر. 10. فوکو، میشل، 1377، ایرانیان چه رؤیایی در سر دارند، ترجمه حسین معصومی همدانی، تهران، هرمس. 11. ـــــــــــــــ ، 1379، ایران: روح یک جهان بی‌روح، ترجمه نیکو سرخوش و افشین جهاندیده، تهران، نی. 12. گازیوروسکی، مارک، 1371، سیاست خارجی آمریکا و شاه، ترجمه فریدون فاطمی، تهران، مرکز. 13. گالبرایت، جان. کنت، 1366، کالبد شکافی قدرت، ترجمه احمد شهسا، تهران، سروش. 14. لوکس، استیون، 1370، قدرت: فرانسانی یا شر شیطانی، ترجمه فرهنگ رجایی، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی. 15. محمدی، منوچهر، 1387، «منابع قدرت نرم، سرمایه اجتماعی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه 15 خرداد، ش16. 16. منوچهری، عباس، 1381، نظریه‌های انقلاب، تهران، سمت. 17. نای، جوزف، 1387، قدرت نرم، ترجمه محسن روحانی و مهدی ذوالفقاری، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق و پژوهشکده مطالعات و تحقیقات بسیج. 18. Coleman, James, 1988, "Social Capital in the Creation of Human Capital", The American Journal of Sociology, The University of Chicago Press, Vol. 94. 19. Cottam, Richaerd. W, 1989, "Inside Revolutionary Iran", The Middle East Journal, no 43 (spting). 20. Fenwick, 1965, International Law, Meredith Publishing co. 21. Keohane, R and Nye Joseph, 1998, "Power and Interdependence In The Information age", Foreign Affairs, no 70, (sep/oct). 22. Nye, Josrph, 2004, Soft power; The means to success in world Politics, New York, Public Affairs. 23. Solow, Robert, 1956, Notes on Social Capital and Economic Performance, MIT. 24. Waldman, Peter, 1994, "Iran fights, New Foe: Western Television", Wall Street Journal, August8. احسان شاکری خوئی: استادیار دانشگاه آزاد تبریز و مدرس انقلاب اسلامی گروه معارف اسلامی. فصلنامه علمی ـ پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی 32 ادامه دارد...
93/09/29 - 02:01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 233]
-
گوناگون
پربازدیدترینها