محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798204527
-مزد ترس
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
فیلم «روایت ناپدیدشدن مریم» این روزها بر پرده سینماهاست مزد ترس سراغ گرفتن از گونه (ژانر) در دل سینمای بی‌گونه و باری به هر جهت ایران اگر امری محال نباشد، نزدیک به شوخی و ناشدنی است.
«روایت ناپدید شدن مریم» اما متعلق به سینمای گونه است و همین خصوصیت به تنهایی می تواند محل بحث و نگاه جدی تر به این فیلم باشد. این که چرا ما به مرحله ای رسیده ایم که لنگه کفش را در بیابان غنیمت می شماریم و یک چشمی را در قبیله کورها به سمت پادشاه منصوب می کنیم در نوع خودش جالب است که البته در حوصله این نوشته نمی گنجد. ناگفته پیداست که مراد این قلم آن نیست که «روایت ناپدید شدن مریم» اثری کم مایه یا به مثابه یک چشمی در قبیله کوران است، بلکه مدنظر آن است که چرا به نقطه ای رسیده ایم که نمایش یک اثر در سینمای گونه می تواند نوشتن چنین مطلبی را باعث شود. حال آن که فیلم ساختن طبق قواعد گونه (ژانر) امری بدیهی در سینمای جهان تلقی می شود و شاخ غول شکستن لقب نمی گیرد. در دل همین بستر باید گفت که فیلم ساختن در قالب گونه تنها در دو حالت شدنی است؛ یا می بایست حماقتی توام با اعتماد به نفسی کاذب را یدک کشید تا به مدد آن پای به میدان گذاشت، چرا که سرنوشت روشنی در پیش رو نخواهد بود یا این که می بایست با دانش و حوصله و به جان خریدن تمام مشکلات احتمالی سراغ گرفتن از این سبک سینمایی پا در میدان گذاشت. محمدرضا لطفی در اولین قدم سینمایی خود که به ساخت اثری در گونه وحشت با عنوان «روایت ناپدید شدن مریم» منجر شده گامی درست، بی حاشیه و سنجیده در دل سینمای گونه برداشته و تا میزان زیادی موفق هم بوده است. مخاطبان جدی سینما بویژه علاقه مندان سینمای وحشت بهتر می دانند نه تنها در سینمای ایران که در دل سینمای جهان هم کمتر اثری را می توان در گونه وحشت سراغ گرفت که چفت و بست قابل قبول داستانی داشته باشد و همزمان از پس ترساندن مخاطبان آگاه سینما بر آید. اصولا سینمای وحشت به درست یا به غلط جزو گونه های فاخر سینما تلقی نمی شود و در طول تاریخ سینما تعداد کمی اثر را می توان بر شمرد که از دل سینمای وحشت به فهرست بهترین های تاریخ سینما راه پیدا کرده باشد. این مساله در سینمای به دور از گونه ایران هم صادق است و بجز چند تجربه از جنس «شب بیست و نهم» ساخته مرحوم حمید درخشانی یا اقلیما ساخته محمدمهدی عسگرپور و «آل» ساخته بهرام بهرامیان و... چند تجربه انگشت شمار دیگر در قبل و بعد از انقلاب که تقریبا همه سینمای وحشت ما را شامل می شود، شاید تنها «شب بیست و نهم» توانسته اندکی در ذهن ها بماند و باقی آثار به فراموشی سپرده شده است. روایت ناپدید شدن مریم اما دست کم این حسن را دارد تا تماشای فیلم ترسناک ایرانی در سینماهای ایرانی تبدیل به امری محال نشود. اما سراغ روایت ناپدید شدن مریم برویم. در فیلمنامه این فیلم تلاش شده ترسیدن و سرگرم کردن مخاطب تنها دستمایه پیشبرد داستان قرار نگیرد. شکل روایت در این فیلم به گونه ای است که عامل ترس و وحشت آفرین از نقطه بیرونی به درون شخصیت ها نفوذ پیدا می کند و در ادامه این خود شخصیت ها هستند که به وجود و هویت بخشیدن به آن دامن می زنند. در واقع مسیر روایی فیلمنامه روایت ناپدید شدن مریم بر این اصل استوار است که چیزی تحت عنوان ترس بیرون یا عامل وحشت آفرین وجود خارجی ندارد. بلکه موجودیتی در بیرون از ما می تواند حاضر باشد که جنس نگاه ما به آن و شیوه روبه رو شدنمان با آن است که ماهیت وحشت آفرین و آسیب زا یا غیر وحشت آفرین و غیر مخرب به آن می بخشد. محمدرضا لطفی در فیلمنامه روایت ناپدید شدن مریم جنس نگاه شخصیت ها به اطراف و شیوه مواجهه و رویارویی آنها با ماهیت های بیرونی بر مبنای شکل گرفتگی های درونی را دستمایه نوشتن فیلمنامه وساخت اثرش قرار داده است. با کمی رندی می توان تشخیص داد محمدرضا لطفی با انتخاب عنوان روایت ناپدید شدن مریم مسیر رسیدن شخصیت های داستان و به طور ویژه زن و شوهر سوژه اصلی داستان به ایستگاه جدایی محض و غفلت از هم را ترسیم کرده است. گویی از همان ابتدا فیلمنامه نویس مسیر رسیدن به نقطه نهایی را برای مخاطب ترسیم کرده است. جنس نگاه شخصیت شوهر به کار و زندگی و حتی شیوه همراهی کردن یا نکردن با همسر(مریم) و زندگی اش و در مقابل نحوه مواجهه همسرش با این مقوله است که باعث می شود عامل وحشت آفرین از بیرون به درون نفوذ پیدا کرده و دودمان این خانواده دو نفره را به باد بدهد. در نگاهی جدی تر می توان این طور تلقی کرد که عامل ترس تنها یک تلنگر بیرونی به ساختار معیوب روح و روان این زوج بوده که به عمیق و جدی تر شدن شکاف فکری و روحی میان این دو و در نهایت فروپاشی منجر شده است. این ویژگی اصولا جزئی از قواعد ژانر است که عامل وحشت آفرین بیرونی با اولین اشتباه یا خطای شخصیت ها به زندگی و داستان ورود پیدا می کند. در واقع عامل وحشت آفرین به خودی خود فاقد فعلیت است و تنها دارای پتانسیلی است که ضعف ها و کاستی های فکری و رفتاری شخصیت ها مجال بروز آن را فراهم می کنند. در همین مسیر قربانیان این روند هم از ضعیف ترین شخصیت فهرست می شوند تا به قوی ترین شخص برسند که اتفاقا در برخی آثار همین شخصیت برتر که ضعف های کمتری دارد عامل برتری بر عامل وحشت می شود و در نقش منجی ظاهر می شود. روایت ناپدید شدن مریم در حیطه کارگردانی هم با سراغ گرفتن کارگردانش از قالب مستند و با دور نگهداشتن عامل شر از نگاه مستقیم مخاطب توانسته به ترکیبی همراهی برانگیز دست پیدا کند که همزمان با ایجاد فضای تعلیق و ترس و دلهره همراهی مخاطب را نیز به دست آورد. در کنار تمام خام دستی های یک اثر اول سینمایی و سراغ گرفتن از سر و شکل نه چندان قوام یافته مصاحبه های گزارش گونه فیلم باید پذیرفت محمدرضا لطفی در خلق موقعیت مستند نما و از بین بردن فاصله بین اثر و مخاطب موفق ظاهر شده است. او بخوبی توانسته با بهره گیری از عامل صدا در قالب صداهای ضبط شده یا تصاویر سیاه و سفید با تصویر برداری نه چندان با کیفیت و ترکیب آن با سکانس های کارگردانی شده از پس ایجاد چفت و بست تصویری اثر برآید. در مجموع به ظن این قلم ساخت اثری در سینمای ژانر و با کیفیتی قابل قبول امری قابل بحث است. حتما در مورد شکل روایی و نگاه تمثیلی و استعاری موجود در این اثر یا شیوه کارگردانی لطفی برای رسیدن به این فرم و سر و شکل تصویری بیش از اینها می توان سخن گفت که حتما در نوشته های دیگر و فرصت های آتی به آن خواهم پرداخت. در نهایت باید پذیرفت روایت ناپدید شدن مریم تجربه ای موفق از آب در آمده و می تواند نوید ساخت آثار خوبی در سینمای گونه بویژه سینمای وحشت ایران را بدهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]
-
گوناگون
پربازدیدترینها