محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799367602
همه چیز در مورد کاشت سیــنه
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: تاریخچه ی ایمپلنت در امریكا ایمپلنت های سیــنه كه با استفاده از پاكت های سیلیكون كه از ژل های سیلیكون پر شده است، یا سالین (آب نمك) برای اولین بار در دهه ی 60 در ایالات متحده انجام گرفت اما از آن تاریخ تا دهه ی 80، انجام این عمل ها بسیار نادر بوده است. اما در دهه ی 90 بااینكه هنوز هیچگونه تحقیقاتی روی ایمنی و اطمینان این عمل جراحی انجام نگرفته بود، تقریباً یك میلیون زن این عمل را انجام داده بودند. اكثر این خانم ها ایمپلنت خود را با استفاده از ژل سیلیكون انجام داده بودند، چون جراحان پلاستیك این روش را بیشتر می پسندیدند. با اینكه كلیه ی محصولات پزشكی باید قبل از فروش در ایالات متحده از نظر ایمنی و سلامت مورد تایید قرار بگیرند، اما این مسئله برای ابزارها و محصولات ایمپلنت كه تا قبل از 1976 به فروش می رفت رعایت نشده بود. FDA تا قبل از 1991 از شركت ها و كمپانی هایی كه این محصولات را تولید می كردند درخواست اطمینان و سلامت محصولاتشان را نكرده بود و این محصولات تقریباً برای سه دهه مورد استفاده قرار گرفت. برای اولین بار، رسانه ها شروع به نشان دادن خانم هایی كرد كه مشكلات ایمپلنت داشتند. تحقیقات اطمینان و سلامت ایمپلنت به دلیل نقص و كاستی مورد تایید FDA قرار نگرفت. و تا سال 2000 FDA هنوز از كمپانی ها نمی خواست كه سلامت ایمپلنت های سالین را به اثبات برسانند و در آن سال بود كه عاقبت FDA برای اولین بار ایمپلنت های سیــنه با سالین را مورد تایید قرار داد. ایمپلنت های سیــنه با سیلیكون هم برای اولین بار در نوامبر 2006 مورد تایید قرار گرفتند. بین سالهای 1992 و 2006، ایمپلنت های سیلیكون محدود به آزمایشات بالینی بودند كه به طور عمده برای بیماران سرطان سیــنه و آنها كه ایمپلنتشان شكسته بود، انجام می گرفت. بیماران باید آگاه می شدند كه ایمپلنت ها مورد تایید FDA قرار نگرفته و آنها باید به طور مداوم مورد بررسی و آزمایش جراح پلاستیك خود قرار گیرند تا تحقیقات مربوط به این مسئله كامل شده و كمكی باشد برای همه ی خانم هایی كه ایمپلنت با ژل انجام داده اند. با اینكه دو نمونه از ژل های ایمپلنت تولید شده توسط دو سازنده در نوامبر 2006 مورد تایید قرار گرفت، اما هنوز هم محدودیت هایی وجود دارد. به طور مثال، فقط برای خانم های بالای 22 سال تایید شده است چون خانم های زیر این سن هنوز در حال رشد فیزیكی و احساسی هستند. خطرات معمول این عمل چیست؟ گزارش عوارض و مشكلات خانم هایی كه عمل ایمپلنت را انجام داده اند در ژورنال های پزشكی به چاپ رسیده و در FDA مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند. این عمل خطرات كوتاه مدت و طولانی مدتی دارد كه همه ی خانم هایی كه درصدد انجام آن هستند باید از آن آگاه شوند. عوارض موضعی به مشكلاتی گفته می شود كه دقیقاً مربوط به ناحیه ی سیــنه هستند و كاملاً مشخص است كه در نتیجه ی ایمپلنت سیــنه به وجود آمده اند. عوارض متداول آن شامل عفونت و سایر خطرات مربوط به جراحی، دردهای موضعی سیــنه، تغییر در حساسیت، انقباض كپسول، شكستگی و تراوش، بافت مردگی (مرگ پوست)، نیاز به عمل جراحی دوباره، و مشكلات آرایشی (مثل نارضایتی از شكل سیــنه بعد از ایمپلنت) می باشد. تحقیقات مربوط به عمل ایمپلنت با سالین و ژل سیلیكون نشان می دهد كه طی سه سال اول، تقریباً سه مورد از چهار مورد بیماران ترمیمی (بیماران سرطانی كه ایمپلنت سیــنه را انجام داده اند)، و تقریباً نیمی از بیمارانی كه برای اولین بار این عمل را انجام داده اند، حداقل یكی از این عوارض موضعی را داشته اند—مثل درد، عفونت، سخت شدگی، یا نیاز به عمل دوباره. برای مثال، بین بیماران ترمیمی: %46 از خانم هایی كه ایمپلنت با ژل سیلیكون را انجام داده اند و %21 از آنهایی كه با سالین ایمپلنت كرده اند، طی سه سال اول نیاز به عمل دوباره داشته اند. %25 از بیمارانی كه ایمپلنت سیلیكون داشته اند و %8 از بیمارانی كه ایمپلنت سالین داشته اند، ایمپلنت خود را برداشته اند. %6 از بیمارانی كه ایمپلنت سیلیكون داشته اند و %16 از بیمارانی كه ایمپلنت سالین داشته اند، دچار دردهای موضعی سیــنه شده اند. البته آمار این عوارض برای خانم هایی كه فقط به قصد بزرگتر كردن سیــنه عمل را نجام داده اند، پایین تر بوده است. علاوه بر خطرات بیهوشی، خطرات جراحی شامل، عفونت و ایجاد غده ی خونی (مایع خون یا بافتی كه دور ایمپلنت جمع می شود) است، كه هر دو آنها از حد خفیف تا جدی می تواند باشد. خطرات مربوط به جراحی مدت زمان كمی بعد از عمل بیشتر دیده می شود، اما این عوارض ممكن است بعد ها به عمل جراحی دوباره نیاز پیدا كند كه باز ممكن است همان خطرات را به دنبال داشته باشد. و خانمی كه بخواهد ایمپلنت شكسته شده ی خود را ترمیم كند باید بارها و بارها با این خطرات روبه رو شود. سایر عوارض موضعی شامل از دست رفتن حساسیت نوك سیــنه یا درد در این ناحیه می باشد. برخی از خانم ها هم ممكن است از نظر آرایشی و ظاهری از نتیجه ی عمل خود راضی نباشند، به این دلیل كه سیــنه هایشان ممكن است غیرطبیعی و نامتقارن به نظر آید. همچنین ممكن است بافت های اثر زخم و شكاف دور ایمپلنت، سخت شود. این مشكل انقباض كپسول نام دارد. بافت زخم داخل بدن است اما می تواند باعث سخت شدگی و تغییر شكل سیــنه ها شود. تحقیقات بسیاری نشان داده است كه ممكن است در ایمپلنت نوع سالین، قارچ یا باكتری رشد كند. و درصورت شكسته شدن ایمپلنت این باكتری ها به درون بدن تراوش خواهد كرد. وقتی ایمپلنت سیــنه شكسته شود، چه روی خواهد داد؟ همه ی ایمپلنت های سیــنه بالاخره شكسته خواهند شد، اما مشخص نیست كه هر ایمپلنتی تا چند سال دوام خواهد داشت. تحقیقات مربوط به ایمپلنت های سیلیكونی نشان داده است كه این ایمپلنت ها تقریباً 7 تا 12 سال دوام آورده اما برخی از انها طی چند ماه یا سال اول شكسته می شوند، با این وجود احتمال دارد كه برخی از آنها حتی تا 15 سال هم باقی بمانند. طبق تحقیقی كه توسط دانشمندان FDA انجام گرفت، نشان داده شد كه اكثر خانم ها طی 11 سال اول حداقل یكبار دچار شكسته شدن ایمپلنت شده اند. در %21 از خانم ها هم سیلیكون به خارج از كپسول سیــنه تراوش كرده، در حالیكه اكثر این خانم ها از این اتفاق بی اطلاع بوده اند. تحقیقات مربوط به عمل های جدید ایمپلنت سالین نشان می دهد كه بین 3 تا %9 از موارد طی سه سال اول شكسته می شوند. یك محقق دانماركی نیز همچنین دریافته است كه اكثر ایمپلنت های سیلیكونی تا 10 سال دوام دارند، اما وقتی سن فرد بین 11 تا 20 سال باشد، اكثراً شكسته خواهند شد. حركت سیلیكون: تحقیقات نشان داده است كه ژل سیلیكون در ایمپلنت ها می تواند در دمای طبیعی بدن به مایع سیلیكون شكسته شود و درمواردی به غدد لنفاوی و سایر اعضاء بدن تراوش می كند. آیا ایمپلنت سیــنه باعث بیماری خانم ها خواهد شد؟ سوال بحث انگیزتر می تواند این باشد كه آیا ایمپلنت سیــنه منجر به ایجاد بیماری های مختلف، نه فقط در ناحیه ی سیــنه، برای خانم ها می شود؟ بیماری های سیستم دفاعی: گزارشات بسیاری به این نتیجه رسیده اند كه هیچگونه شواهد و مداركی وجود ندارد كه ایمپلنت باعث ایجاد بیماری های سیستمیك می شود. اما این گزارشات برطبق تحقیقی ارائه شده اند كه متمركز بر بیماری های سیستم دفاعی و بافت های پیوندی در خانم هایی بوده كه به مدت زمان كمی ایمپلنت را انجام داده اند. از آنجا كه رشد و تشخیص بیماری های بافت های پیوندی و سیستم دفاعی ممكن است سالها به طول انجامد، نمی توان از خانم هایی كه مدت زمان كمی از ایمپلنت انها می گذرد برای این منظور استفاده كرد. تحقیقاتی كه پس از این تحقیق انجام گرفتند نشان داد كه ایمپلنت ممكن است با بیماری های مربوط به سیستم دفاعی مرتبط باشد. برای مثال دانشمندان FDA تحقیقی بر روی خانم هایی كه با ژل سیلیكون ایمپلنت حداقل برای 7 سال كرده اند انجام داده و دریافته اند كه آنها كه دچار تراوش ایمپلنت شده اند بیشتر به بیماری های مربوط به سیستم دفاعی مبتلا گشته اند. همچنین دریافته اند كه این خانم ها بیشتر به بیماری هایی نظیر: درماتومیوزیت، پلی میوزیت، تیروئید هاشیموتو، بیماری بافت پیوند مختلط، فیبروز ریوی، التهاب نیام ائوزینوفیلی، و درد عضلانی، مبتلا می شوند. آیا بیماران ایمپلنتی با برداشتن ایمپلنت هایشان بهبود می یابند؟ طبق تحقیقی كه روی 95 زن كه ایمپلنت سیلیكون انجام داده و علائم روماتیسمی مثل درد مفاصل، داشته اند، نشان داده شد كه علائم بیماری در %97 از بیمارانی كه ایمپلنتشان را برداشته اند، افزایش یافت. درعوض در %96 از بیمارانی كه ایمپلنتشان را برنداشتند، این علائم كمتر شد. تحقیقات دیگری نشان داده است كه سیلیكون واكنش های دفاعی را تحریك می كند و تجزیه ی سلولی نشان می دهد كه این واكنش ها با انواع غیرمعمولی از بیماری های بافت های پیوندی در ارتباط است. سرطان ها: طبق تحقیقی كه توسط مؤسسه ملی سرطان انجام گرفت، دانشمندان دریافتند كه احتمال ابتلا به سرطان در خانم هایی كه حداقل به مدت 7 سال ایمپلنت داشته اند درمقایسه با خانم هایی كه نداشته اند تا %21 افزایش داشته است. این افزایش به خاطر افزایش سرطان های مغزی، دستگاه تنفسی، گردن و فرج است. البته برای رسیدن به نتایج بهتر، نیاز به تحقیقات بیشتری است. مرگ و میر: تحقیق دیگری نشان داده است كه آمار مرگ از تومرهای مغزی، سرطان ریه، و سایر بیماری های تنفسی و خودكشی در افرادی كه حداقل به مدت 12 سال ایمپلنت سیــنه داشته اند در مقایسه با خانم هایی كه سایر جراحی های پلاستیك را انجام داده اند بیشتر است. سه تحقیق اسكاندیناویایی نشان داده است كه خانم هایی كه فقط برای بزرگ تر كردن سیــنه ایمپلنت كرده اند، سه برابر زنان عادی اقدام به خودكشی كرده اند. چه نگرانی های دیگری در این رابطه وجود دارد؟ شیر دادن: طبق تحقیقات انجام گرفته به اثبات رسیده است كه خانم هایی كه انوع جراحی های سیــنه از جمله ایمپلنت انجام داده اند، سه مرتبه كمتر از زنان عادی میتوانند شیر تولید كنند. همچنین بحث هایی پیرامون سلامت شیر تولید شده در این خانم ها وجود دارد اما تحقیقات كافی برای حل این مشكل انجام نگرفته است. تحقیقات نشان می دهد كه در خون نوزادانی كه از شیر مادرانی كه ایمپلنت سیلیكون داشته اند تغذیه می كنند، انواع سمی پلاتین بیشتری یافت می شود. كشف سرطان سیــنه: سرطان سیــنه جزء متداول ترین انواع سرطان در خانم هاست و از آنجا كه از طریق ماموگرافی می توان سرطان سیــنه را از قبل تشخیص داد و از مرگ فرد جلوگیری كرد، این پرسش كه آیا ایمپلنت مانع انجام صحیح ماموگرافی است وجود دارد. راه های مختلفی وجود دارد كه از طریق آن ایمپلنت تشخیص سرطان را در ماموگرافی به تاخیر می اندازد: گرچه می توان ماموگرافی را به طرقی انجام داد كه دخالت ایمپلنت به حداقل برسد، اما تقریباً 55 درصد از تومرهای سیــنه در زنانی كه ایمپلنت دارند، پنهان می ماند. طبق تحقیقی كه دانشمندان FDA انجام داده اند نشان داده شده كه ایمپلنت های سیلیكون یا سالین ممكن است در خانم هایی كه ماموگرافی می كنند شكسته شود و به همین دلیل خانم هایی كه از شكسته شدن ایمپلنت های خود واهمه دارند از انجام ماموگرافی سر باز می زنند. با افزایش سایز ایمپلنت درمقایسه با سایز اصلی سیــنه ی فرد، صحت ماموگرافی هم كاهش پیدا می كند. مشكلات شناختی: خانم هایی كه ایمپلنت سیــنه داشته اند، بیشتر دچار از دست دادن حافظه، اختلال در تمركز، و سایر بیماری های شناختی می شوند. تحقیقات FDA نشان داده كه در خانم هایی كه حداقل به مدت 2 سال ایمپلنت سیلیكون داشته اند، علائم عصب شناختی مثل عدم توانایی در تمركز، بیشتر است. دانشمندان این مشكل را مربوط به كمبود پلاتین برای ساخت ژل ایمپلنت سیلیكون می دانند. هزینه های مالی: هزینه ی اولیه ی جراحی ایمپلنت اولین اما نه تنها هزینه برای بمیاران ایمپلنتی است. ایمپلنت سیــنه به طور متوسط 7 تا 12 سال دوام می یابد و هر بار جایگزینی این هزینه را بالاتر می برد. حتی اگر پزشك مربوط هزینه های دوباره را مجاناً با بیمار خود حساب كند، بازهم هزینه های مربوط به تسهیلات پزشكی، بی هوشی، و سایر هزینه های مرتبط می تواند مبلغ بسیاری را بر عمل جراحی شما بیفزاید. البته این هزینه ها برای بعضی خانم ها قابل پرداخت است اما برای همه ی خانم ها اینطور نیست و مخصوصاً برای خانمی كه بعد از چند ماه ایمپلنتش شكسته می شود ممكن است بسیار دردناك باشد. اما درمورد بیمه ی پزشكی و سلامتی چه؟ معمولاً بیمه متحمل جراحی های زیبایی نمیشود و مشكلات ناشی از جراحی های زیبایی تحت پوشش آنها نیست. همچنین هزینه ی MRI ها برای تشخیص تراوش سیلیكون در بیماران را پرداخت نمی كند. در برخی كشور ها برخی بیمه ها، برای خانم هایی كه ایمپلنت سیــنه كرده اند هم بیمه صادر می كنند اما هزینه ی آن را بسیار بالاتر قرار می دهند. این مسئله برای خانم هایی كه دچار بیماری های ناشی از ایمپلنت سیــنه می شوند بسیار ناگوار است. برای برداشتن ایمپلنت چه باید كرد؟ برخی از خانم هایی كه ایمپلنت سیــنه كرده اند به خاطر عوارض جانبی، ناامیدی و دلسردی به خاطر مشكلات آرایشی آن یا به خاطر خطراتی كه در طولانی مدت بر روی سلامتی دارند، تصمیم می گیرند كه ایمپلنتشان را برداند. خانم هایی كه ایمپلنت سیلیكونشان دچار شكستگی شده است معمولاً حین جراحی برای برداشتن ایمپلنت، مقداری از بافت های سیــنه شان را از دست می دهند. و اگر سیلیكون به داخل بافت های سیــنه تراوش كرده باشد، نتیجه ی برداشتن ایمپلنت دقیقاً مثل برداشتن سیــنه خواهد بود. پزشك جراحی كه اصل ایمپلنت را برای بیمار گذاشته است ممكن است برای برداشتن آن مورد خوبی نباشد. عمل برداشتن ایمپلنت بسیار دشوارتر و البته گرانتر از عمل گذاشتن ان است. برخی از جراحان در زمینه ی برداشتن ایمپلنت مهارت بسیار زیادی دارند و می توانند شكل بسیار عالی به سیــنه ها بدهند. اكثر این جراحان توصیه میكنند كه ایمپلنت و كپسول بافت زخم یكجا برداشته شوند. اینكار باعث می شود همه ی سیلیكون هایی كه احتمالاً به بیرون تراوش كرده اند نیز برداشته شوند. آیا انواع جدیدتر و مطمئن تری از ایمپلنت وجود دارد؟ بنا بر تحقیقات جدید، جراحان گاهی ایمپلنت های "گامی بیر" ارائه می دهند كه نام خود را از شكلات های "گامی بیر" گرفته است چون ایمپلنت ها از ژل های سیلیكون ضخیم تر و به هم چسبیده تر درست شده است. احتمال شكسته شدن و تراوش این سیلیكون ها به مراتب كمتر است. اما این ایمپلنت های جدید هم با خطراتی همراه است كه ممكن است فوراً آشكار نشوند. متاسفانه هیچ تحقیقی در این زمینه صورت نگرفته است تا ببینیم كه این ایمپلنت ها ایمن تر و سالم تر از ایمپلنت های قدیمی است یا نه و هیچ سندی در دست نیست كه این ایمپلنت های ضخیم تر ماندگاری بیشتری داشته باشند. البته این ایمپلنت های هنوز مورد تایید FDA قرار نگرفته است چون اطلاعات چندانی درمورد ایمنی آن در دست نیست. چرا تحقیقاتی درمورد ایمنی طولانی مدت ایمپلنت ها مورد نیاز است؟ علاوه بر ایمپلنت سیلیكون و سالین، در سالهای اخیر سه نوع دیگر ایمپلنت هم ساخته شده كه بیشتر در خارج از ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد: ایمپلنت های تریلوسنت (با روغن سویا)، نوواگُلد و ایمپلنت PIP كه با ژل های پلاستیك پر می شوند. گرچه این ایمپلنت های توسط جراحان ترویج داده شده و در رسانه ها نیز تبلیاتی از ایمنی و سلامت بیشتر انها نسبت به ایمپلنت های سیلیكون و سالین مشاهده می شود، اما هیچ آزمایشی برای تایید صحت این گفته ها انجام نگرفته است. تحسین و تمجید بسیار زیاد جراحان و بیماران از این ایمپلنت ها دال بر این است كه علائم خطرات طولانی مدت ایمپلنت در سالهای اول به هیچ عنوان آشكار نمی شود. به همین دلیل است كه تحقیقات گسترده درمورد خطرات طولانی مدت ایملنت، در هر نوعی كه باشد، از اهمیت بسیاری برخوردار است. نتیجه گیری تحقیقات به وضوح نشان می دهند كه ایمپلنت با خطرات جدی از نظر سلامتی، زیبایی و آرایشی، و همچنین اقتصادی در سالهای ابتدایی همراه است كه با گذشت زمان افزایش هم می یابد. متاسفانه، خطرات طولانی مدت این عمل به خاطر فقدان تحقیقات كافی، ناشناخته باقی مانده است. FDA تولید كننده ها را وادار به انجام تحقیقات بیشتر درمورد علت شكسته شدن ایمپلنت ها، دوام آنها و همچنین خطراتی كه می تواند در طولانی مدت برای بیماران داشته باشد كرده است. البته این تحقیقات تا به امروزانجام نگرفته اند. banoo.net
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 505]
-
گوناگون
پربازدیدترینها