واضح آرشیو وب فارسی:ايران دیپلماسی: پايان استراتژي تضعيف تهران از طريق دمشق
گروهي بر اين باورند كه اوباما و نتانياهو در نشست پشت درهاي بسته خود توافق كرده اند كه اقدام نظامي عليه ايران تا پس از برگزاري انتخابات رياست جمهوري آمريكا به تعويق بيافتد چرا كه رئيس جمهور آمريكا به نتانياهو قول داده كه در اين صورت شريك قدرتمند تري براي اسرائيل خواهد بود.
ديپلماسي ايراني: تمركز آمريكا اينك روي مساله ايران شامل احتمال اقدام نظامي اسرائيل و فاكتور چين و روسيه در ديپلماسي بين المللي است. موضوع تضعيف ايران از طريق سوريه با ساماندهي به تلاش ها در جهت سرنگون كردن دولت بشار اسد، تا حدودي فروكش كرده است. البته اين به بدان معنا نيست كه هدف كنار گذاشتن اسد از قدرت يا تضعيف وي ديگر در دستور كار نيست، بلكه اختلاف نظر هايي در زمينه دستيابي به اين هدف و اولويت هاي كلي وجود دارد. به نظر مي رسد كه اكنون تمركز ارتش، دولت، نخبگان و رسانه هاي آمريكا روي مساله ايران است. اين توجه زماني ايجاد شد كه بنيامين نتانياهو، نخست وزير اسرائيل در سفر اخير خود به واشينگتن موفق شد نظر باراك اوباما، رئيس جمهور آمريكا را بيش از سوريه به موضوع ايران جلب كند. اين در حالي است كه با توجه به پيش رو بودن انتخابات رياست جمهوري آمريكا، مساله ايران نيز به موضوعي مهم در تبليغات انتخاباتي تبديل شده است.
نتانياهو در جريان سفر هفته گذشته به آمريكا، اوباما را ناگزير كرد موضعي قاطع در قبال ايران اتخاذ كرده و به روشني اعلام كنند كه به دنبال مهار برنامه هاي هسته اي ايران نيست، بلكه مساله بازدارندگي است. رويكردي كه مغاير با شعار هايي است كه اوباما همزمان با ورود به كاخ سفيد در مورد ايران مطرح كرده بود. اين يك دستاورد ويژه براي نتانياهو به شمار مي رود. در واقع اين سياست با چشم انداز اقدام نظامي، بستر اعمال تحريم هاي مضاعف را نيز هموار مي كند.
يكي ديگر از موفقيت هاي نتانياهو در ملاقات با اوباما اشاره وي به اين نكته بود كه رئيس جمهور آمريكا حق اقتدار اسرائيل در دفاع از خود را به رسميت مي شناسد. برخي بر اين گمانند كه واژه اقتدار در اينجا به معني اين است كه نتانياهو توانسته مجوز آمريكا براي اقدام نظامي يكجانبه عليه تاسيسات هسته اي جمهوري اسلامي را به دست آورد.
با اين حال بايد گفت كه گزينه نظامي موضوع مورد مجادله براي اسرائيل، آمريكا و اعراب است. برخي بر اين باورند كه حمله به ايران با تقويت روحي ملي گرايي به نفع جمهوري اسلامي خواهد بود و حتي به خارج شدن آن از ايزوله بين المللي نيز كمك مي كند. افرادي كه اين استدلال را مطرح مي كنند بر اين اعتقادند كه تنگ تر كردن دامنه محاصره ايران با تحريم ها و ايزوله بين المللي بسيار كارساز تر باشد و اين در حالي است كه در صورت شكست اين روند، گزينه نظامي همچنان روي ميز قرار دارد. اين گروه از سوي ديگر مساله سوريه را با ايران پيوند زده و تاكيد دارند در صورتي كه با سرنگوني اسد، كانال ارتباطي ايران به حزب الله از طريق سوريه مسدود شود، شرايط براي تهران دشوار تر خواهد شد.
اين در حالي است كه نتانياهو و ايهود باراك، وزير دفاع اسرائيل بر اين باورند كه تحريم ها به اندازه كافي در متوقف كردن برنامه هاي هسته اي ايران موفق نيستند و بايد عليه اين فعاليت هاي از اقدام نظامي استفاده كرد. از سوي ديگر جار و جنجال انتخاباتي در ايالات متحده نيز فرصت مغتنمي را براي مانور دهي اسرائيل در اين زمينه فراهم كرده است.
برخي اطلاعات جاسوسي به دست آمده از حلقه هاي آمريكايي نزديك به اسرائيل حاكي از آن است كه زمان احتمالي اقدام نظامي اسرائيل عليه ايران قبل از ماه ژوئن خواهد بود و اين احتمال هم وجود دارد كه تا ماه اكتبر به تعويق بيافتد. در اين بين گروهي ادعا مي كنند كه حمله بايد پيش از انتخابات رياست جمهوري آمريكا انجام شود و در مقابل گروهي ديگر بر اين باورند كه اوباما و نتانياهو در نشست پشت درهاي بسته خود توافق كرده اند كه اقدام نظامي عليه ايران تا پس از برگزاري انتخابات رياست جمهوري آمريكا به تعويق بيافتد چرا كه رئيس جمهور آمريكا به نتانياهو قول داده كه در اين صورت شريك قدرتمند تري براي اسرائيل خواهد بود. البته نظريه سومي هم وجود دارد كه تمامي ژست هايي كه در مورد جنگ گرفته مي شود تنها براي افزايش فشار بر ايران است تا در موضوع هسته اي به درخواست هاي بين المللي عمل كند. آنهايي كه اين نظريه را مطرح مي كنند در استدلال آن به تاريخ بدون جنگ مستقيم بين اسرائيل و ايران اشاره مي كنند.
آن دسته از تحليلگران كه اقدام نظامي عليه ايران را پيش بيني مي كنند معتقدند كه اين اقدام تنها از سوي اسرائيل انجام خواهد شد و آمريكا در آن مشاركتي ندارد. با اين حال واكنش ايران به حمله اسرائيل، آمريكا را نيز درگير جنگ خواهد كرد. ايران مي تواند از طريق گروه هاي نيابتي اش مانند حزب الله عليه منافع آمريكا و اسرائيل در منطقه اقدام كند.
اما در خصوص پيوند زدن موضوع سوريه با ايران نيز اختلاف نظر هايي وجود دارد. آمريكا به روشني نشان داده كه به دنبال تجهيز مخالفان اسد و كمك به روند سرنگوني وي نيست چرا كه در اين صورت موضوع جايگزيني وي مطرح است. از سوي ديگر در مورد قطعنامه عليه بشار اسد نيز به جاي مقابله با روسيه به دنبال راضي كردن آن است. در واقع همكاري با چين و روسيه در اولويت هاي سياست آمريكا قرار دارد و اين همكاري در مورد ايران بسيار حائز اهميت است. به همين دليل است كه ديپلماسي آمريكايي و انگليسي روي راهكار صلح آميز و مذاكره اي تاكيد دارد و در مورد سوريه نيز پيشنهاد تغيير رژيم را مطرح نمي كند.
اين در حالي است كه در اسرائيل نيز اختلاف نظر هايي در مورد سوريه وجود دارد و در اتحاديه عرب نيز اين اختلاف نظر ها به چشم مي خورد. عربستان سعودي و قطر موافق تجهيز مخالفان دولت اسد هستند و در مقابل ديگر كشور هاي عربي شامل اتحاديه عرب و تركيه خواستار تغيير رژيم سوريه از طريق تحريم، بازدارندگي و ايزوله هستند.
اما اوضاع زماني پيچيده تر مي شود كه ايران به اولويت سياسي آمريكا و اسرائيل تبديل مي شود. برخي مقامات آمريكايي مي گويند كه به دنبال تجهيز مخالفان نيستند اما در صورتي كه ديگران اين اقدام را انجام دهند، واكنشي نشان نمي دهند. از سوي ديگر در حالي كه كشور هاي عربي به اقدام نظامي اسرائيل عليه ايران توجه خاصي نشان نداده اند از اينكه آمريكا در اين حمله مشاركت داشته باشد نگرانند چرا كه مي تواند اقدام تلافي جويانه عليه منافع اعراب را به دنبال داشته باشد.
منبع: العربيه/ ترجمه: تحريريه ديپلماسي ايراني/10
سه|ا|شنبه|ا|23|ا|اسفند|ا|1390
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران دیپلماسی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]