محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799373748
یک پاسکاری رسانه ای
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > انتظامی، حسین - گفتگو با روزنامه خراسان ، آبان 89 وحید اقدسی ، مهدی مولایی : روزنامه نگاری آنلاین در گفت و گو با حسین انتظامی از سیر تکوین روزنامه نگاری آنلاین در ایران برایمان بگویید . فضای روزنامه نگاری ما متاثر از این گونه جدید چه تغییراتی به خود دید؟می دانید اولین سایت سایبری در محیط روزنامه در روزنامه جام جم ایجاد شد و همان نگاه با رفع اشکالات و البته توسعه بیشتر در همشهری دنبال شد . تا پیش از آن ، روزنامه ها سایت داشتند ولی روزی یکبار بهنگام می شدند . بعضی از آنها PDF صفحات را می گذاشتند و بعضی ها که مدرن تر بودند اطلاعات را در فرمت html عرضه می کردند اما در هر صورت روزی یکبار بود . در واقع ابتدا صفحات روزنامه بسته می شد و سپس نسخه متنی صفحات در اختیار واحد مثلا انفورماتیک قرار می گرفت و آنها در نقش یک تکنسین رایانه ای (ونه یک خبرنگار) همان مطالب را بارگذاری می کردند .جام جم آنلاین این گردشکار را شکست و به همین جهت هم اسم آنلاین برای خود گذاشت ( بماندکه اسم گذاری در این مملکت مقوله عجیبی است یعنی هم کسی که هر لحظه بهنگام می شود اسم خود را آنلاین می گذارد و هم کسی که هفته ای یک مطلب می گذارد اسم آنلاین بر خود می گذارد ! کسی که روزی 500 تا خبر تولیدی با 50 تا خبرنگار و30 تا دفتر منطقه ای و خارجی بارگذاری می کند اسم خبرگزاری دارد و آن دیگری هم که خبرهای این و آن را کپی می کند و کلا خبرنگار ندارد هم اسم خبرگزاری برخود می گذارد !)اتکای اصلی جام جم آنلاین به مطالب روزنامه بود اما فقط به آنها متکی نبود . یعنی در طول روز ، خودش با تکیه بر تحریریه مستقل ، خبرها را پیگیری می کرد و به صورت آنلاین شبیه خبرگزاری بارگذاری می کرد . علاوه بر آن محدودیت های زمانی و مکانی رسانه مادر را نیز جبران می کرد . فرض بفرمایید با کسی مصاحبه ای گرفته اید ولی محدودیت صفحه اجازه نمی دهد همه عکس ها -که تجمیع آنها حاوی پیام مورد نظر شماست - چاپ شود . از آنجا که رسانه اینترنتی چنین محدودیتی ندارد ، شما یک عکس را در روزنامه می گذارید و بقیه را ارجاع می دهید به سایت . مصاحبه های بلند ، پی نوشت های مقالات علمی و ... همگی محدودیت مکانی دارند اما سایت شما بدون محدودیت مکانی است . رسانه کاغذی محدودیت زمانی هم دارد. یعنی خدای نکرده زلزله ای پیش می آید و روزنامه تا آخرین ساعات صبر می کند تا دقیق ترین اطلاعات و آمار را بدهد ولی بالاخره باید صفحه را ببندد و به چاپخانه بفرستد . اگر خیلی هنر کند ، چند تا چاپ می زند . اما وقتی همین روزنامه یک سایت آنلاین داشته باشد مخاطبانش می دانند این محدودیت زمانی را در سایت جبران می کند و آمار را به لحظه می دهد . نوعی پاسکاری رسانه ای صورت می گیرد یعنی صاحب رسانه از هر مدیوم خود مطابق قابلیت های منحصر به فرد آن استفاده می کند و این مدیوم ها جای خالی یکدیگر را با اتکا به وجوه ممیزه خود پر می کنند .در نوروز سال 82 که آمریکا و کشورهای ائتلاف به عراق حمله کردند طبعا روزنامه جام جم مثل همه روزنامه ها تعطیل بود اما جور آن را جام جم آنلاین کشید و این محدودیت زمانی رسانه مادر را جبران کرد .الان جام جم آنلاین ، همشهری آنلاین ، شبکه ایران ، جوان آنلاین با همین نگاه اداره می شوند . یعنی اتکای اصلی به تولیدات روزنامه مادر و در واقع به تحریریه مادر و ضمن آن اولا تولیدات اختصاصی (چون تحریریه کوچکی هم دارند) و ثانیا رفع محدودیت های زمانی و مکانی رسانه مادر . بعضی از آنها محدودیت دیگری را هم علاوه بر محدودیت زمانی و مکانی جبران کرده اند ؛ یعنی بارگذاری صوت و تصویر و استخدام مدیوم دیگر . چون مدیوم کاغذی یک بعدی است (فقط متن) اما فضای وب این امکان را به وجود می آورد که مدیوم های دیگر را به رسانه کاغذی خود الصاق کنیم و هر جا لازم بود از آن مدیوم استفاده شود . تاکید می کنم : هر جا چون بعضا مواردی را می بینیم که به لحاظ حرفه ای ضرورتی ندارد فایل صوتی یا آلبوم تصویری بگذاریم اما فکر می کنیم اگر از این قابلیت استفاده نکنیم اسراف کرده ایم ! مثل همان تصوری که بعضی روزنامه های رنگی دارند و فکر می کنند اگر بنا به مصلحتی صفحه ای را کاملا سیاه و سفید ببندند و فقط یک عکس رنگی در آن بگذارند و از تاش های رنگی پرهیز کنند انگار جفا کرده اند و پول چاپ رنگی را هدر داده اند!به نظر شما چه عامل یا عواملی باعث شده اغلب روزنامه‌های ایرانی علی‌رغم برخورداری از امکانات نسبتا کافی، نتوانند در فضای مجازی تاثیرگذاری لازم را داشته باشند؟به گمانم اولا ،جامعه با شاخص های مجازی هنوز فاصله دارد . البته نسل جوان که می توانند عمده مخاطبان این فضا باشند آشنایید اما هنوز زندگی الکترونیکی در همه شئون جاری نشده است .ثانیا ،روزنامه نگاران ما هنوز تبحر کافی در استخدام این رسانه ندارند . هنوز می خواهند با گواهینامه رانندگی پشت هواپیما بنشینند و گمان می کنند چون آن یکی هم فرمان دارد پس هدایتش مثل هدایت خودرو است . یعنی نسبت هواپیما و خودرو را شبیه نسبت کامیون و خودرو می دانند و می گویند فوقش ابعادش بزرگتر است ! در حالی که دو مقوله کاملا متفاوت و در دو فاز متفاوتند که البته شباهت هایی باهم دارند . وقتی می گویم فاز دقیقا تعریف فیزیکی آن را می گویم . خودرو تابع قوانین مکانیک جامدات است و هواپیما تابع قوانین مکانیک سیالات است ؛ زیرا هوا ، گاز است و سیال است و فاز دیگری به جز سطح سخت است . پس خودرو و هواپیما با دو فاز مختلف روبرو هستند . اولی فاز جامد و دومی فاز سیال . وقتی با تغییر فاز روبرو می شویم قواعد اساسا تغییر می کند در حالی که وقتی در یک فاز با تغییر اندازه مواجه می شدیم قواعد تقریبا همان بود .«خبر» تجربه جدیدی در رابطه با روزنامه نگاری آ»لاین در ایران به حساب می آید . دراین روزنامه رابطه تعاملی بین تحریریه آنلاین و تحریریه آفلاین چگونه برقرار شده است ؟خبر آنلاین چند تفاوت با بخش آنلاین سایر روزنامه ها دارد :اولا، خبر آنلاین و روزنامه خبر کلا" یک تحریریه دارد ، در حالی که در آن رسانه ها یک تحریریه بزرگ متعلق به روزنامه (رسانه مادر) است و یک تحریریه ستادی کوچک و چابک در بخش آنلاین هستند .ثانیا ، در خبرآنلاین ، کلیه موارد برای نسخه اینترنتی آماده می شود و آخر شب ، هر گروه از مطالبی که در طول روز ، خودش بارگذاری کرده ، بخشهایی را انتخاب می کند و صفحه خود را می بندد . طبیعی است با توجه به تفاوت دو مخاطب ( وب و کاغذی) نوع عرضه و تیترها متفاوت است اما در هر صورت از روی سایت بر می دارد . ( در پاره ای موارد هم از اول فکر دو نوع تولید است . درست مثل یک گروه فیلمبرداری که با هدف ساخت سریال کار می کند اما از اول قرار است یک نسخه سینمایی هم از آن در بیاورد . درست است که این کارگردان به راش های سریال متکی است و فیلم سینمایی ،خلاصه شده همان سریال است که تدوین جداگانه ای می شود اما بعضی وقتی ها از یک صحنه تصاویری گرفته می شود که خاص نسخه سینمایی است زیرا اساسا مناسب فرمت سریال نیست و بعضا دکوپاژهای مختلفی هم دارد که معنایش این است از اول در ذهن این کارگردان هوشمند بوده است)ثالثا ، تمامی مطالبی که در روزنامه امروز می بینید ،دیروز در سایت بوده است بجز یکی دو مطلب که برای هر روزنامه ای جنبه حیثیتی دارد و دوست ندارد قبل از بامداد کسی آنها را ببیند . ممکن است بگویید بارگذاری همه مطالب در ظهر و عصر و غروب روز قبل از چاپ که باعث کهنگی می شود ولی جوابش این است که مخاطب آن دوتا فرق دارند . مخاطب رسانه کاغذی ، از آنجاکه به شکل حرفه ای وب باز و سایت باز نیست اینها را دیروز ندیده و لذا برای او تازگی دارد . حتی وب بازها هم می بینند همان محصولی در بسته بندی دیگری و به نوعی دیگر به آنها ارائه شده است . ضمن آن که اینها «خبر» نیست که بی ارزش شود . مصاحبه اختصاصی است ، یادداشت اختصاصی ، تحلیل ، جداول مقایسه ای و مقولاتی ازاین دست است.رابعا ، در نسخه آنلاین روزنامه های دیگر فقط آن تیم کوچک و چابک به توانایی های وب مجهزند . یعنی معمولا خودشان اهل تایپ و ادیت و بارگذاری اند . خودشان اهل کراپ کردن عکس ، جستجو در بانک اطلاعاتی و چسب و قیچی زدن به مطلب تولیدی خود و اتصال خبر مرتبط و ... هستنند . اگر دقت کرده باشید چنین افرادی همیشه لب تاپ دارند و بلدند از موبایلشان خیلی بیشتر از عامه مردم استفاده کنند ، چون همپای فناوری جلو آمده اند . اینها کسانی اندکه اگر در رستورانی ببینند که روی تابلویی نوشتهwi-fi free از بغل دستی شان نمی پرسند چه غذایی مجانی است ؟! بلکه بلافاصله با لب تاپ یا موبایل خود ایمیل خود را چک می کنند . به عبارت بهتر به e-life رسیده اند . معمولا در چنین روزنامه هایی ، سایر عزیزان که تحریریه اصلی و مادر را تشکیل می دهند به این قابلیت ها مجهز نیستند و فقط تحریریه بخش آنلاین اینگونه اند . اما همکاران روزنامه خبر از آنجا که رسانه مادر برای آنها خبرآنلاین است و رسانه فرعی ، روزنامه کاغذی است قاعدتا به این سبک زندگی آشنایند و اگر هم قبلا در تحریریه های روزنامه ها کار کرده اند - که کار کرده اند - خیلی زود ، خود را مقید کرده اندکه آموزش ببینند و همپای زمانه شوند و ارزش افزوده بیایند .دوستان ما برخی پارادایم ها یا رویه های موجود مطبوعات را نیز شکسته اند .اگر در محیط های رسانه ای ، تولیدی بودن ارزش دارد نزد همکاران ما اختصاصی بودن ارزشمند است نه صرفا تولیدی بودن با تعبیر رایج . شما می توانید به یک کنفرانس خبری بروید و عین متنی که یک خبرگزاری روی خروجی خود گذاشته به سردبیر خود بدهید و اسمش را تولیدی بگذارید چون همه ما فکر می کنیم حضور در حوزه خبری به معنای تولیدی بودن است اما آن خبر کپی شده که نگاه شما نیست بلکه نگاه آن خبرگزاری است . وقتی «اختصاصی» می شود که از نگاه شما حکایت کند .پس مطلبی می تواند اختصاصی باشد ولی حتی با تعریف مرسوم ، حتی تولیدی هم نباشد .یعنی دیگران تولید کرده باشند وشما با تلفیق آنها ، معماری و نحوه چینش آنها و اضافه کردن بک راند و جمع بندی اطلاعات در قالب جدول ، بوم خودتان را به آن می زنید و اینگونه به متفاوت بودن شهره می شوید . البته عمدتا اختصاصی ها تولیدی هم خواهند بود.یادداشت ها ، مقالات ، مصاحبه ها رسانه شما را به سمت نگاه اختصاصی می برد لذا الان روزنامه خبر به این قالب ها و به گراف و جداول مقایسه ای گرایش دارد . قالب خبر در روزنامه خبر کمتر دیده می شود . «خبر» به عکس اسمش کمتر خبری است و عمده مطالبش فقط مخصوص خود اوست یا اگر دیگران هم دارند ، در «خبر» پرسنونالیز یا کاستومایز شده و نگاه این روزنامه را گرفته است . البته می دانید که تلاش دارد منشور باشد یعنی همه را انعکاس بدهد . کمتر صفت به کار ببرد . موضعش را لو ندهد چون مخاطب خیلی باهوش است و از القائات رسانه ها و جیغ زدن آنها بیزار است . ادبیات نرم داشته باشد . بعضی واژگان که در سایر رسانه ها مخصوصا رسانه های افراطیون رواج دارد در خبر ممنوع است . تنها رسانه ای است که آیین نامه اخلاقی - حرفه ای دارد و آن را منتشر هم کرده است . تنها رسانه ای است که اسامی کامل گردانندگان و دبیران گروه ها هر روز چاپ می شود . جزو معدود رسانه هایی است که مانیفست سیاسی اش را منتشر کرده است .«درباره ما» که معمولا کلی گویی است در خبر آنلاین به شدت جزیی ، صریح و شفاف است .در حال حاضر ضریب نفوذ خبرآنلاین را چطور ارزیابی می کنید؟ آیا با برآرودهای اولیه فاصله دارید؟میزان مراجعه به سایت و شاخص های کیفی نظیر نسبت صفحات بازدید شده به تعداد بازدید کننده ، ساعات ترافیک سایت و تحلیل عاملی آن ، میزان اقامت در سایت ، فاصله زمانی باز انتشار کامنت ها ، میزان ارسال مطلب و عکس و سوژه توسط خوانندگان ، میزان کد شدن در رسانه های دیگر ، توجه موتورهای جستجو ، ایندکس سازی ، توجه سایت به شاخص های سایبر که قبلا عرض کردم ،مقبولیت نزد اقشار مرجع ومقولاتی از این دست شاخص های ارزیابی به شمار می آیند . دوستان ما خودشان می گویند هنوز تا ایده آل فاصله دارند ولی بویژه از نظر نفوذ به نقاط خوبی رسیده اند که انشاءالله با رفع نواقص بهتر می شود .تجربه‌های جام‌جم‌آنلاین، همشهری‌آنلاین و خبرآنلاین هرکدام قدمی رو به‌جلو در بین روزنامه‌های آنلاین ایران بودند. برای تجربه بعدی - چه در قالب تداوم خبرآنلاین و یا تجربه‌ای جدید - چه ایده‌ای دارید؟مدل ایده‌آل شما برای یک روزنامه‌ی آنلاین دربردارنده چه ویژگی‌هایی است؟ هنوز داریم مدل سازی می کنیم . یعنی نسبت گذاری دقیق تر بین نسخه آنلاین با به قول شما آفلاین . یعنی تابعیت روزنامه کاغذی از سایت تا چه حد منطقی است ؟ کدام مطالب ، اول باید در روزنامه بارگذاری شود و سپس در سایت ، تا از فروش روزنامه نکاهد ؟ چگونه می توان قسمت های جذاب را در سایت گذاشت و اصل آن را به روزنامه ارجاع داد و سپس حدود ظهر ،کل متن را درسایت گذاشت ؟ چگونه می توان بخشهایی از سایت را از حالت رایگان در آورد و مخاطبان با کارت اعتباری خود یا پرداخت آبونه به آن دسترسی داشته باشند ؟ چگونه می توان همین مخاطبان را در قالب طرح توافق طبقه بندی خدمات (S.L.A) در آورد و از این طریق به شاخص وفاداری (Loyality) هم رسید ؟ چگونه تعرفه آگهی ها بر اساس میزان کلیک باشد تا صاحب کالا به ازای هر کلیک و کسانی که از سایت ما به سایت او مراجعه می کند پول پرداخت کند ؟ با چه ساز و کاری امکان بارگذاری مستقیم توسط سطح خاصی از افراد افزایش یابد ؟ (فراتر از وبلاگ نخبگان که الان در خبرآنلاین هست و آنها مستقیما مطالب خود را منتشر می کنند بدون آنکه از فیلتر سردبیری عبور کنند )به باور عده ای تکثیر نسخه های آنلاین یک تهدید برای نسخه های چاپی به حساب می آید در حالی که در روزنامه های معتبر جهان این اتفاق رخ نداده است و نسخه های چاپی به همان قوت سابق به کارخود ادامه می دهند. نگاه شما به این روند چگونه است؟ به نظر شما نسخه های چاپی ما چگونه می توانند از ظرفیت های اینترنت به نفع خود استفاده کنند؟مقدمه این پرسش در جای خود محل مناقشه است . در ایالات متحده چند سال است که مصرف سالانه کاغذ کاهش پیدا کرده است و این به معنای عقب نشینی نسبی رسانه های کاغذی است . ظاهرا این روند در دو سه کشور اروپایی نیز شروع شده است که به معنای آغاز تدریجی جایگزینی رسانه های وب به جای رسانه های کاغذی است . بعضی روزنامه ها هم کلا پس از چهل - پنجاه دهه انتشار ، کاملا به نسخه اینترنتی رفته اند و صفحات خود را از طریق اینترنت می فروشند ودیگر کاغذی نیستند .البته این روند ضرورتا" معنای این نیست که فاتحه رسانه کاغذی به طور کامل خوانده می شود . بلکه این رسانه اگر هوشمند باشد باید به سمت کارکردهای منحصر به فرد خود و در واقع مزیت های خود حرکت کند . یعنی درست است که بخشی از کار ویژه های او توسط رسانه جدید اشغال شده ولی می تواند روی مزیت های انحصاری و غیر قابل جایگزینی خود حرکت کند .همین اتفاق در دهه 50 میلادی برای رسانه رادیو افتاد . با ظهور تلویزیون و بویژه جلوه نمایی های آن ، رادیو ابتدا افول کرد و حتی بعضی پیش بینی می کردند که چون نسل برتر این رسانه ظهور کرده که همزمان توانایی صوت و تصویر دارد و به اصطلاح دو بعدی است پس نسل کهنه بنا به تجربه جبر تاریخی محکوم به فناست اما رادیو با تمرکز بر مزیت های انحصاری و غیر قابل جایگزینی خود ، نه تنها ماند بلکه در مواردی قدرت بیشتری هم یافت . به عبارت بهتر نشان داد تلویزیون نسل بعدی رادیو نیست - که با ظهور آن ، بساط نسل قدیمی جمع شود - بلکه تلویزیون رسانه دیگری است . از جمله این که رادیو ارزانتر ، خودمانی تر ، در دسترس تر ، همه گیرتر است و بویژه در جغرافیای محلی موثر است و با توجه به دامنه گسترده فرکانسی خود و امکانات موج کوتاه و متوسط و بلند کارایی های زیادی دارد . اگرچه با ظهور فناوری موبایل ، بسیاری از همین امتیازات رادیو در حال چالش است .رسانه کاغذی هم همین طور . هجوم رسانه اینترنتی و گسترش دسترسی بویژه با شاخص تحرک (mobility) به معنای آن نیست که قافیه را باخته اند ، بلکه می توانند با پاسکاری رسانه ای ،آن تهدید را به فرصت تبدیل کنند . همچنان که فرایند تولید و کسب خبر و یافتن سابقه خبر برایشان راحت تر شده ( فرصت) بخشهای قابل واگذاری را نیز به این فرزند جدید خانواده بسپارند و او را به مشارکت بطلبند و به جای قهر به بخشهایی بیشتر تمرکز کنند که خاص خود آنهاست و این رسانه توان یا قابلیت نفوذ به آنجا را ندارد .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 728]
-
گوناگون
پربازدیدترینها