محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799283045
واكسن ایدز
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: «دانشمندان ایرانی واكسن ضد ایدز ساختند»، «خبر خوشی كه دنیا را تكان میدهد»، «پایان كابوس ایدز توسط دانشمندان ایرانی»، ... شماری از روزنامه‌های كشور اوایل هفته گذشته با این تیترها به استقبال خبر خوشی رفتند كه وزیر بهداشت از یك هفته پیش تر در گفت و گو با خبرنگاران وعده اعلام آن را داده بود و گمانه زنی‌های برخی منابع خبر از موفقیت تكان دهنده پژوهشگران كشورمان در كشف «دارو» – و به قول برخی رسانه‌ها كه فرق چندانی بین واكسن و دارو ندیده بودند، «واكسن» – این بیماری مهلك داده بود. به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، نحوه انتشار خبر موفقیت علمی پژوهشگران كشورمان در ابداع راه و روش جدید درمان ایدز - كه همانند بسیاری از طرح‌های علمی بزرگ دنیا با همكاری محققان بیش از یك كشور انجام شده - شر ایطی را ایجاد كرد كه از حلاوت این موفقیت نه تنها در كام پژوهشگرانی كه قریب پنج سال برای به ثمر نشستن آن تلاش كرده بودند و نیز علاقمندان اعلام خبرهای خوش كه در كام جامعه علمی كشور نیز كاست و بار دیگر كاستی‌ها و ضعف‌های نظام رسانه‌یی كشور و آسیب‌پذیری آن را به رخ كشید. در خبری كه برخی روزنامه‌ها به نقل از یك سایت اینترنتی درج كرده بودند و حتی تیتر یك یكی از روزنامه‌های سراسری را به خود اختصاص داده بود از قول «منابع نزدیك به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی» آمده بود كه «پزشكان ایرانی به دارویی دست یافته‌اند كه بیماری ایدز را درمان می‌كند. بیش از بیست سال از تلاش دانشمندان جهان برای دست یافتن به راه حلی جهت درمان یا پیشگیری از بیماری ایدز می‌گذرد و تقریبا نجات از این بیماری به یك آرزو برای بشر تبدیل «شده بود» مدت دو سال است كه پزشكان ایرانی بر روی این پروژه تحقیقاتی كار می‌كنند و اكنون به واكسن و درمان ایدز دست یافته‌اند.» زمان اعلام خبر خوشی كه وزیر بهداشت وعده داده و برخی رسانه‌ها را به طرح گمانه زنی‌ها و اخبار غیر موثق و مبالغه آمیز سوق داد، خوشبختانه چندان طولانی نشد و اواسط هفته و پیش از برگزاری مراسم رسمی اعلام شده این خبر از سوی برخی اعضای تیم تحقیقاتی پروژه اعلام شد. اعلام ظاهرا زودتر از موعد و شاید ناگزیر این خبر، حداقل این حسن را داشت كه از گسترش انتشار مطالب اغراق‌آمیز و بی اساس درباره این طرح جلوگیری كرد؛ اگرچه این نگرانی نیز وجود داشت كه اعلام رسمی این دستاورد پژوهشی در فضایی غیر علمی آن هم با توجه به موج شایعات و مطالب اغراق آمیز مطرح شده و شائبه بهره‌برداری تبلیغاتی و غیرعلمی از این دستاورد بزرگ علمی كه به صراحت از سوی برخی منابع مطرح شد، تبعاتی به مراتب ناخوشایندتر داشته و شكوه این موفقیت شیرین علمی را بیش از پیش كم‌رنگ كند. همچنان كه دكتر كامران باقری لنكرانی، وزیر بهداشت نیز این هفته در گفت‌و‌گویی با خبرنگاران با اذعان به این كه خبر خوش وعده داده شده همین خبر كشف داروی ایدز بود كه هفته پیش از سوی برخی همكاران وی اعلام شد، از نحوه اعلام این خبر ابراز ناخرسندی كرد و در خصوص تبلیغاتی كه در مورد كشف این دارو در دولت فعلی به میان آمده اظهار كرد: كسانی كه روند پژوهش‌های علمی در كشور را دنبال می‌كنند میدانند همه پژوهش‌ها شروع و پایانی دارد و هر كاری كه در كشور اتفاق می‌افتد افتخاری برای همه مردم كشور است و لذا این امر بسیار بد است كه كسی بخواهد این كار را به اسم و یا گروه خود منتسب كرده و در جهت ابزار سیاسی از آن استفاده كند. وی افزود: همان طور كه در بحث هسته‌یی افتخار آن برای همه ایرانیان وجود دارد بنابراین فضای غرور و خودباوری ملی را نیز نباید به فضای سیاسی و تبلیغاتی گروه‌ها آلوده كنیم و هر دستاورد علمی كه در كشور به دست می‌آید افتخار آن برای همه ماست. با این حال برخی رسانه‌ها حتی پس از آشكار شدن ماهیت طرح و گفت و گو با مجریان آن هم، پیش از آن كه بیان صادقانه واقعیت و انتشار ابعاد علمی این طرح بپردازند، گرفتار حاشیه‌های غیر علمی شدند و به رغم گفت و گوی مستقیم با سرپرست طرح در بزرگ نمایی و مبالغه گویی پیرامون این طرح علمی با تعابیری چون «پایان كابوس ایدز»، «دستیابی به درمان قطعی و نه توقف گسترش بیماری بر خلاف روش‌های درمانی موجود» و «یكی از بزرگترین رویدادهای تاریخ پزشكی جهان»، گوی سبقت را از رسانه‌هایی كه در خبرهایشان به منابع آگاه! و غیر رسمی استناد می‌كردند ربودند! دكتر محمد فرهادی، سرپرست این طرح روز سه شنبه در گفتوگو با خبرنگار سرویس «علمی – پژوهشی» ایسنا اظهار داشت كه پژوهشگران پزشكی كشورمان در طرحی پنج ساله با ساخت تركیبات دارویی جدید به روش نوینی برای تقویت سیستم ایمنی بدن در بیماران دست یافته‌اند كه به درمان بیماری ایدز و سایر بیماریهای ناشی از ضعف ایمنی بدن منجر می‌شود. وی خاطرنشان كرد: «این یافته علمی كه حاصل حدود پنج سال تلاش بیش از 60 نفر از پژوهشگران و متخصصان داخلی و همكاری جمعی از محققان خارجی است، یك روش جدید همراه با تركیب دارویی جدید است كه به تقویت سیستم ایمنی بدن مبتلایان به بیماری‌هایی كه سیستم ایمنی بدن را تضعیف می‌كنند منجر می‌شود.» فرهادی تصریح كرد: «در نتیجه تقویت سیستم دفاعی بدن در بیماران مبتلاء به ایدز و سایر بیماریهای ضعف ایمنی، قدرت دفاعی بدن در برابر عامل بیماری افزایش یافته و توان فعال شدن ویروس یا سایر عوامل بیماری‌زا به شدت كاهش یافته و در نتیجه علائم كشنده بیماری بروز نمی‌كند و به تدریج عامل بیماری نابود می‌شوند.» وی با اشاره به این كه این روش جدید درمانی در مرحله ثبت بین‌المللی است به ایسنا گفت: «دارو و روش جدید تقویت سیستم ایمنی با موفقیت در مراحل تحقیقاتی قبلی، در حال حاضر در فاز سه مطالعه بالینی بر روی تعدادی از بیماران در حال آزمایش است و پس از ثبت نهایی جزئیات بیشتری از طرح اعلام خواهد شد.» استاد دانشگاه علوم پزشكی ایران در پایان با اشاره به وجود روش‌ها و داروهای مختلف برای درمان ایدز در كشورهای دیگر تصریح كرد: «در روش ابداعی از مسیر دیگری برای درمان ایدز و سایر بیماریهای نقص ایمنی استفاده شده كه مزایا و برتری‌هایی نسبت به روش‌های موجود دارد.» به گزارش ایسنا، انتشار مطالب مبالغه آمیز و دور از واقعیت به عنوان خبر موفقیت‌های علمی داخل كشور البته پدیده‌ای بی سابقه نیست و پیش از این نیز بارها شاهد موارد متعددی از این گونه خبرها بوده‌ایم. خبرهایی كه در مواردی به رسانه‌های خارجی نیز راه یافته و به نوعی حیثیت جامعه علمی و رسانه‌یی كشور را مخدوش كرده است با این حال این قبیل ماجراها را باید به عنوان تجربیاتی ناگزیر در مسیر رنسانس علمی كشور و مواجهه با فضایی جدید در برخورد جامعه در حال گذار ایران با مفهوم علم جدید، پژوهش و دانشگران در نبود اجتماع علمی ارزیابی كرد. تجربه‌ای كه مطمئنا سایر كشورهای در حال توسعه و حتی كشورهای پیشرفته نیز كمابیش با آنها مواجه بوده و هستند. تبعات نامطلوب ناشی از نحوه انتشار خبر موفقیت علمی اخیر پژوهشگران پزشكی كشورمان كه به گفته بسیاری از صاحبنظران و مسئولان غیر علمی و شتابزده بوده است از ابعاد مختلف قابل بررسی است اما شاید جدی ترین تبعات منفی این جریان را باید در مخدوش شدن جایگاه علم و پژوهش در اذهان عمومی، كم ارج شدن جایگاه پژوهشگران و موفقیت‌های علمی ارزشمند آنها و ایجاد انتظارات بیش از حد و غیر واقعی از جامعه علمی نوپای كشور جست و جو كرد كه به تبع آن به تحمیل فشاری مضاعف بر جامعه علمی كشور و دلسردی و بی‌انگیزگی آنها منجر می‌شود؛ نتیجه‌ای كه مطمئنا در تضادی آشكار با اهداف تلاشهای خیر خواهانه - ولی در برخی از موارد بی تدبیرانه و غیر اصولی - است كه از سوی برخی سیاستگزاران و مدیران اجرایی با نیت آشنا كردن مردم با تلاش‌ها و موفقیت‌های علمی كشور و جلب حمایت آنها از این فعالیت‌ها صورت میگیرد؛ بر این اساس بررسی عوامل و زمینه‌های بروز چنین بی تدبیری‌ها و نتایج و تبعات كوتاه مدت و بلند مدت آنها، مسئولیتی سترگ بر دوش جامعه علمی، سیاستگزاران و برنامه ریزان كشور، فعالان رسانه‌یی و تمامی دست اندركاران، مسئولان و علاقمندان توسعه علمی كشور است كه می‌باید در كنار تلاش برای گسترش فعالیت‌های پژوهشی و سرمایه‌گذاری دولتی و خصوصی در این حوزه از ضرورت توجه به ترویج علمی و گسترش گفتمان علمی به لایه‌های مختلف جامعه غفلت نكنند. دكتر رضا منصوری، استاد فیزیك دانشگاه صنعتی شریف و عضو شورای پنج نفره فرهنگستان علوم كشورهای در حال توسعه (TWAS) كه از معدود صاحبنظران توسعه علمی است كه ضمن تاكید بر لزوم تحقق بودجه و امكانات پژوهشی در سطح كلان كشور بر ضرورت بازشناسی مفهوم علم و فن آوری نوین و ترویج آن تاكید دارد طرح مطالب و ادعاهای بی پایه اساس در حوزه علم و دستاوردهای علمی، بروز پدیده «دانشمندان رسانه‌یی!»، انواع «مرد علمی سال و قرن» و ... را از ناهنجاری‌های اجتناب ناپذیر در كشورهای فاقد اجتماع علمی می‌داند كه در آنها به دلیل رابطه بی واسطه دانشگران و پژوهشگران با جامعه، اختلالات ناخوشایندی میان دانشگران و نادانشگران و مدیران و سیاستگذاران روی میدهد كه فرایند رشد علم را در جامعه نابسامان می‌كند. مولف كتاب «ساماندهی و نابسامانی‌های توسعه علمی» در فصلی از این كتاب آنجا كه به تبیین سیاستگذاری علمی در جامعه‌های فاقد اجتماع علمی می‌پردازد در تشریح جایگاه دانشگران در چنین جوامعی و دخالت نهادهای غیر علمی در علم میگوید: « مدیران جامعه، نهادهای مدنی غیر علمی و سیاستمداران همه در غیاب اجتماع علمی وسوسه یا مجبور می‌شوند در امور علمی مداخله كنند كه منظور مداخله از جنس سیاستگذاری نیست؛ مثلا پاداشی كه دانشگر در داد و ستد علمی باید از اجتماع علمی انتظار داشته باشد در غیاب اجتماع علمی از مدیران، نهادها، رسانه‌ها و سیاستمداران جامعه طلب می‌كند و سیاستمداران در یك كنش بخردانه به این تقاضا پاسخ می‌دهند؛ هم دانشگر را راضی كرده‌اند و هم خودشان پاداشی از جامعه گرفته‌اند و جامعه هم كه می‌بیند سیاستمداران ارج و قرب دانشگران را حفظ می‌كنند از سیاستمداران احساس رضایت بیشتری می‌كند و به این ترتیب یك چرخه پذیرفتگی كاذب نه در اجتماع علمی كه میان دانشگر – سیاستمدار - جامعه روی میدهد. سیاستمداران دانشمند تعریف می‌كنند و متخصصان به فرموده دولت و به فرموده مدیران ارشد سیاسی، فیلسوف و فاضل و دانشمند می‌شوند. محقق برجسته را اجتماع علمی تعیین نمی‌كند و سیاستمداران یا رسانه‌ها این نقش را بر عهده می‌گیرند ... .» به زعم این استاد دانشگاه،« جامعه باید همواره به كسانی كه بر مبنای چنین ساز و كاری محقق برجسته و دانشمند خوانده شده‌اند به چشم تردید نگاه كند. سیاستمداران هم در تعیین این كه چه كسی محقق برجسته، دانشمند و فیلسوف است دخالت نكرده و این امر را به اجتماع علمی داخل كشور - اگر وجود دارد و هرچه قدر هم كه ضعیف باشد - و یا به اجتماع علمی بین المللی واگذار كنند. دانشگران هم بكوشند به دنبال كسب اعتبار علمی از طریق سیاستمداران و رسانه‌ها نروند و صد البته سیاستگذاران هم باید از این گام‌ها حمایت كنند.» عضو شورای پنج نفره فرهنگستان علوم جهان سوم پدیده‌های دیگری مثل مدرك گرایی، مصادره سیاسی مدارك دانشگاهی و تلقی سیاسی – و نه حتی مدیریتی – از سمت‌های علمی همانند ریاست دانشگاه و مراكز پژوهشی را از دیگر ناهنجاری‌های تشخیصی در علم و فن آوری در كشورهای فاقد اجتماع علمی می‌داند و می‌افزاید: « وقتی اجتماع علمی در كشوری حضور ندارد، دانشگران یا باید به فكر اعتبار در اجتماع علمی بین المللی باشند و یا به این سو متمایل شوند كه اعتبار را از نهادهای غیر علمی داخل كشور كسب كنند پس برای كسب اعتبار روش‌هایی ابداع می‌شود كه در اجتماعی علمی پیشرفته بیگانه است مثلا احساس عقب ماندگی تاریخی كشور باعث شده بسیاری ادعاهای عجیب و ناسالم علمی كنند و از طریق رسانه‌ها یا مدیران ارشد اعتبار علمی كسب كنند.» دكتر منصور وصالی، مدیر گروه پژوهش‌های ترویج علم مركز تحقیقات سیاست علمی كشور نیز در گفتوگو با ایسنا با تقدیر از موفقیت پژوهشگران ایرانی در زمینه درمان ایدز از آن به عنوان موفقیتی بسیار ارزشمند یاد كرد و اظهار داشت: «متاسفانه مشكل رسانه‌های ما این است كه به تعبیر یكی از اساتید «اگر كسی در حوزه علمی آجری روی آجر بگذارد كسی ارزشی برای آن قائل نیست و حتما باید توچال را روی دماوند بگذارد تا كار مهم و قابل تقدیری كرده باشد! » این طرز تلقی ناشی از درك نادرست از مفهوم علم و توسعه نایافتگی است چون وقتی مفهوم واقعی علم را نمی‌دانیم ارزش موفقیت‌های علمی را هم متوجه نمی‌شویم.» وی افزود: «هر تلاش و موفقیت پژوهشی در روند توسعه علمی كشور ارزشمند است و این كه مثلا بتوانیم دارویی را در كشور بسازیم ولو این كه دیگران هم ساخته باشند به این معنا نیست كه امروز تصمیم گرفته باشیم و این كار را كرده باشیم بلكه نشان دهنده روندی طولانی از پژوهش و تحقیق و زحمات طاقت فرساست كه پا گرفتن و جدی گرفته شدن پژوهش را در كشور نشان میدهد و این اصلا چیز كمی نیست ولی متاسفانه خودناباوری ما باعث می‌شود كه ارزش و جایگاه این قبیل موفقیت‌ها را در نیافته و فكر كنیم كه حتما باید داروی درمان قطعی ایدز را كشف كنیم تا بگوییم كار مهمی كرده‌ایم.» دكتر وصالی با ابراز تاسف از تبعات نامطلوب انتشار برخی مطالب و تعابیر غیر واقعی و اغراق آمیز در زمینه موفقیت ارزشمند تیم تحقیقاتی پروژه «درمان بیماریهای ضعف ایمنی» خاطر نشان كرد: «تبعات انتشار این قبیل مطالب بر پژوهش كشور وحشتناك است زیرا نه تنها اعتماد مردم نسبت به رسانه‌ها سلب می‌شود بلكه وقتی با بزرگ نمایی از موفقیت ارزشمند پژوهشگران كشورمان به عنوان دستیابی به درمان قطعی بیماری ایدز و موفقیتی بی سابقه و حیرت انگیز در زمینه پزشكی یاد می‌شود پس از مشخص شدن واقعیت و این كه داروی كشف شده چنین ویژگی‌های اغراق آمیزی را نداشته، این موفقیت با ارزش در ذهن مردم كم ارج شده و باعث می شود از پژوهش حمایت و پشتیبانی نكنند و بگویند در نهایت همان كاری را می‌كنید كه دیگران كرده‌اند! در حالی كه اگر محققان ما بتوانند به موفقیت‌هایی كه پژوهشگران خارجی به آن دست یافته‌اند برسند گام بسیار بزرگی است كه متاسفانه با چنین اقدامات غلطی ارزش این قبیل موفقیت‌ها و جایگاه پژوهش و پژوهشگران در اذهان عمومی به شدت خدشه دار می‌شود.» دكتر وصالی در ادامه به ایسنا گفت: «وزارتخانه‌ها و بخش‌های دولتی از جمله وزارت بهداشت به عنوان متولیان اصلی علم كشور كه نظریات آنها نظر رسمی و دولتی محسوب می‌شود باید به این ظرافت‌ها و شرایط خاص جامعه ما به عنوان كشوری كه در مسیر توسعه یافتگی حركت می‌كند توجه داشته باشند. توسعه و پیشرفت كشور چیزی نیست كه یك شبه و با چند پژوهش حاصل شود و شاید مهمترین درسی كه بتوانیم از ماجرای اخیر بگیریم این است كه تنها كار پژوهشی در محیط‌های آكادمیك كافی نیست و نهادینه كردن و ترویج علم در جامعه برای نشان دادن و انتقال درست نتایج علمی و پژوهشی به مردم ضروری است.» وی افزود: «پژوهشگرانی كه چنین طرح‌های تحقیقاتی را اجرا می‌كنند خودشان به اهمیت و ارزش كارشان واقفند ولی وقتی بازخورد آن را در جامعه می‌بینند كه به دلیل تبلیغ غلط و توقعات نادرست مردم كه انتظار چنان كارهای عظیمی دارند كه مردم كشورهای پیشرفته هم چنین توقعاتی ندارند و متوجه اهمیت چنین موفقیت‌های علمی نمی‌شوند، متقابلا آنها هم دلسرد می‌شوند. این وظیفه دولت، وزارتخانه‌های ذیربط و حتی انجمن‌های علمی است كه بخشی از فعالیت‌های خود را به ترویج و همگانی كردن علم و ارتقای درك عمومی نسبت به علم اختصاص دهند چون اگر مردم متوجه اهمیت فعالیت‌های پژوهشی نشوند حمایت لازم را - كه البته صرفا حمایت مادی نیست و ارزش حمایت معنوی و احترام آنها به شان محقق به مراتب بیشتر هم هست - نسبت به پژوهشگران نخواهد داشت.» دكتر وصالی در ادامه در پاسخ به خبرنگار ایسنا كه با اشاره به نحوه اعلام دستاورد اخیر محققان پزشكی كشور كه از حدود یك هفته قبل از اعلام آن خبر داده شده بود و نظر وی را درباره شیوه‌ها و رویكردهای جدید در بزرگ‌نمایی و تاكید بر دستاوردهای پژوهشی و تلاشهای پژوهشگران جوان كشور با هدف افزایش توجه جامعه به پیشرفت‌های علمی سا‌ل‌های اخیر جویا شده بود اظهار كرد: «صرف این نیت كه می‌خواهیم مردم را امیدوار كرده و به این باور برسانیم كه «ما می‌توانیم» كافی نیست. علم توالی و تسلسلی دارد و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود. این دانشمندان جوانی كه دائما بر آنها تاكید می‌شود خود به خود دانشمند نشده‌اند و مطمئنا متكی بر مجموعه تلاشهای افرادی دلسوزند كه سالها با تحمل انواع مشكلات برای ایجاد این باور ساده كه «پژوهش اهمیت دارد» تلاش كرده‌اند و در سایه همان كوشش‌هاست كه دانشمندان كنونی ما می‌توانند خیلی ساده برای انجام تحقیقاتشان بودجه طلب كنند. زمانی حتی فرق بین تحقیق و ترجمه در كشور مشخص نبود و بسیاری از دانشگاهیان واقعا نمی دانستند كه پژوهش چیست. اگر امروز به تلاش‌هایی كه پیشگامان این عرصه برای نهادینه كردن مفاهیمی مثل پژوهش انجام داده‌اند نگاه كنیم شاید كارها و كوشش‌های آنها كه می‌گفتند می‌خواهیم پژوهش كنیم با توجه به شرایط كنونی در نظر بعضی، بی اهمیت باشد این مساله در مورد تمام پدیده‌ها مصداق دارد كه با رشد و تحول در هر زمینه‌ای وقتی به گذشته نگاه می‌كنیم كارهای ابتدایی ساده و بی اهمیت به نظر می‌رسند همچنان كه مثلا وقتی امروز به وسایل الكترونیكی مثل تلویزیون‌های 70 اینچ كنونی را با تلویزیون‌های ابتدایی شصت، هفتاد سال پیش مقایسه می‌كنیم به نظر بسیار عقب مانده می‌آیند در حالی كه ارزش آن تلویزیون‌های به تعبیر امروزی عقب مانده به این است كه كسی آن زمان به تلویزیون فكر نمی‌كرد و اگر آن كار و خلاقیت ابتدایی نبود، تلویزیون‌های پیشرفته امروزی را نداشتیم، بنابراین این نوع تاكیدات و بزرگ نمایی‌های بی مورد و خارج از استانداردهای دنیا به هیچ وجه درست نیست.» وی در گفتوگو با ایسنا خاطرنشان كرد: «یكی از وجوه ترویج علم این است كه علم و دستاوردهای آن را دقیقا همان طور كه هست به جامعه منتقل كنیم و در غیر این صورت نمی‌توانیم به نهادینه شدن علم در كشور امیدوار باشیم. البته این بحث مختص كشور ما نیست و حتی در كشورهای پیشرفته هم این مسائل مطرح بوده و ترویج علم برای درك درست مردم از علم بخش مهمی از فعالیت جامعه علمی آنهاست و محافل آكادمیك و دانشمندان حتی در پیشرفته ترین كشورها هم این نگرانی را دارند كه برخی از رسانه‌ها به دلیل جلب مشتری با توجه به رقابت شدیدی كه بین آنها وجود دارد، دستاوردهای علمی را بر خلاف نظر آنها منعكس كنند و در نتیجه انتظار مردم را بالا ببرند و دیگر از پژوهش‌های بنیادی و تحقیقاتی كه نتایج آنها در دراز مدت حاصل می‌شود حمایت نكنند.» عضو هیات علمی دانشگاه شهید رجایی با اشاره به این كه در بیشتر كشورها برای دانشمندان و پژوهشگران احترام خاصی قائل هستند اظهار داشت: «با این حال در هیچ كشور توسعه یافته دانشمندان را قهرمان نمی‌كنند و همانند قهرمانان ورزشی با آنها برخورد نمی‌كنند حال آنكه شاید نوع برخورد ما با قهرمانان ورزشی‌مان و انتظاراتی كه از آنها داریم هم درست نباشد. این كه فقط به نتیجه نگاه كنیم نه روندی كه باید طی شود و با ورزشكارانمان طوری رفتار كنیم كه فقط در صورتی كه به نتیجه برسند قهرمان هستند و اگر نرسیدند لیاقت و شایستگی نداشته‌اند درست نیست. در عرصه علم هم می‌بینیم در مراكز تحقیقاتی بزرگی مثل «سرن» (مركز تحقیقات هسته‌یی اروپا) به ازای هر صد شكستی كه متحمل می‌شوند و طبعا آنها را گزارش نمی‌كنند به یك موفقیت بزرگ می‌رسند.» دكتر وصالی در گفتوگو با ایسنا تصریح كرد: «اگر در فعالیت‌های علمی صرفا به نتیجه نگاه كنیم از محققان انتظار خواهیم داشت كه هر پروژه‌ای را كه اجرا می‌كنند حتما به نتیجه برسد در حالی كه علم اصلا این طور نیست و بسیار متفاوت است. فعالیت‌های علمی نیاز به محیطی آرام و دور از جنجال و تبلیغات معمول برای سایر حوزه‌ها دارد بنابراین وقتی به یك كشف ارزشمند دانشمندان كشور به صرف این كه نمی‌فهمیم یا قصد فهماندن آن به دیگران را داریم نسبت‌هایی می‌دهیم كه خود مجریان طرح هم قبول ندارند و مطمئنا شخص وزیر بهداشت هم چنین دیدگاهی ندارد، باعث می‌شود كه انتظارات جامعه نسبت به فعالیت‌های علمی بالا برود. یعنی این نگاهی كه ما در انتشار خبر موفقیت‌های علمی پژوهشگران كشورمان داریم با نگاهی كه در كشورهای دیگر وجود دارد بسیار متفاوت است كه یكی از علل آن نبود اجتماع علمی در كشور ماست.» تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 627]
-
گوناگون
پربازدیدترینها