واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: تاریخچه اکسیژن درمانی به زمانی برمی گردد که برای اولین بار «هن شاو» پزشک اروپایی در سال ۱۶۶۲ از هوای پرفشار برای درمان گرفتگی های قلبی استفاده کرد. در آن زمان پزشکان از هوای تحت فشار زیاد برای جلوگیری از روی هم خوابیدن ریه ها در کارگران معدن و… استفاده می کردند و اکنون پس از گذشت سال ها، اکسیژن درمانی نوعی روش درمانی برای گروهی از بیماری ها به شمار می رود. دکتر سیدعلی جواد موسوی، متخصص داخلی و فوق تخصص ریه و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در گفتگو با «جام جم» یکی از نیازهای ضروری انسان را «هوا( »اکسیژن) ذکر کرده و می افزاید: هوایی که ما تنفس می کنیم حاوی ۲۱ درصد اکسیژن است که در برخی از بیماران این نیاز فراتر از ۲۱ درصد است و باید ۴۰ الی ۵۰ درصد و حتی گاها ۱۰۰ درصد اکسیژن دریافت کنند. به همین دلیل زمانی نیاز به اکسیژن تراپی احساس می شود که بیمار به اکسیژن بیش از ۲۱ درصد احتیاج پیدا کند. این عضو هیات علمی دانشگاه ابراز می کند: برونشیت مزمن، آمبولی ریه، عفونت های شدید ریوی و برخی دیگر از بیماری ها از جمله ضربه خوردن و سرطان ها نیاز به اکسیژن درمانی دارند که به روش های مختلف ماسک، از طریق بینی، دستگاه های تهویه مکانیکی و… به بدن می رسد. فواید اکسیژن درمانی تحقیقات نشان می دهد که این روش درمان باعث می شود اکسیژن بیشتری در پلاسما حل شود، فعالیت گلبول های سفید در مناطق جراحت دیده تشدید شوند، ادم (تورم بدن) با مکانیسم انقباض عروقی کاهش بیابد، اثرات سمی منوکسید کربن متوقف شود، از تولید رادیکال های آزاد جلوگیری شود، در برابر آسیب های مواد احیاکننده نقش حفاظتی یا ترمیمی ایجاد کند و از تجمع مواد احیاکننده در داخل و خراج سلول ها جلوگیری به عمل آید. به گفته دکتر جواد موسوی، اگر اکسیژن با میزان دوز بالادر افراد برونشیتی استفاده شود، احتمال این که گاز کربنیک خون آنها، بالارود بسیار زیاد است که در پی آن بیمار دچار خواب آلودگی می شود به همین جهت است که میزان دوز مصرفی آن باید طبق نظر پزشک تعیین شود. وی میزان دوز مصرف متعادل اکسیژن را بین یک تا ۵/۰ عنوان کرده و می افزاید: گاهی استفاده از اکسیژن باعث بروز خشکی دهان و سنگینی قفسه سینه می شود که عارضه مهمی را در پی نداشته و خطرناک نیست؛ ولی قابل ذکر است که مصرف آن در روزهای ۶۰ الی ۷۰ درصد که بیمار زیر دستگاه تهویه مکانیکی است، فیبروز و ادم ریه را به همراه خواهد داشت. این فوق تخصص ریه، یکی دیگر از عوارض مصرف اکسیژن بی رویه را، روی هم قرار گرفتن ریه ها ذکر می کند که اصطلاحا به آن «کلاپس» گفته می شود. بیماران آگاه گاهی بیماران به هنگام خواب دچار افت و کاهش دریافت اکسیژن می شوند و دسته دیگر به هنگام انجام فعالیت های ورزشی، نیازمند به استفاده از اکسیژن می شوند که مصرف اکسیژن در این برهه به آنها توصیه می شود. دکتر جواد موسوی با اشاره به این مطلب می افزاید: بیمارانی که به هنگام ورزش کردن دچار این عارضه می شوند، با استفاده از دستگاه های اکسیژن پرتابل (قابل حمل به صورت کوله پشتی) خواهند توانست به فعالیت های ورزشی خود ادامه دهند. وی می گوید: هنگامی که بیماران برونشیتی و یا آمفیزمی دچار افزایش میزان هموگلوبین خون شوند، نارسایی قلبی پیدا کنند و یا در حالت عادی درصد اشباع اکسیژن خونشان پایین بیاید، بایستی از اکسیژن استفاده کنند و ترس از مصرف دائم اکسیژن نداشته باشند؛ چراکه مصرف اکسیژن، هیچ گونه عوارضی را برای آنها به دنبال نخواهد داشت. گاهی گفته می شود مصرف مداوم از اکسیژن می تواند باعث «عادت» در بیماران شود؛ در صورتی که این موضوع صحت نداشته و فقط نیاز بیمار را برطرف می کند و طبق این فرایند کیفیت زندگی فرد افزایش یافته و احساس بهبودی حاصل می شود و پیشرفت بیماری به تاخیر می افتد و گاها دیده شده است که (تورم) اندام های بدن بیمار، حتی بدون مصرف داروهای مدر از بین می رود. سایت پزشکان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4137]