محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798355449
راههايي براي رهايي از كابوس چاقي
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: بشر با يك سري از سلولهاي دائمي چربي در بدن متولد ميشود. اين انباشته شدن چربي بر اثر تغذيه است كه موجب تورم و تكثير سلولهاي چربي ميشود. وقتي سلول چربي از يك حدي رشد كند، تكه‌تكه و به چند قسمت تقسيم ميشود. اگر مرحله افزايش سلولهاي چربي از زمان كودكي تا بلوغ را نداشته باشيم و همان تعداد سلول‌ها ثابت بماند و چربي در آنها به اندازه‌اي ذخيره شود كه نتركد، تعداد سلولهاي چربي بدن زياد نمي‌شود. تصور كنيد يك انسان با 15 ميليارد سلول چربي متولد ميشود، اين سلول‌ها اگر تا زمان بلوغ ثابت بماند امكان بزرگي، چاقي و تركيدن آنها پس از بلوغ بسيار كم ميشود به همين دليل بايد به پدرها و مادرها نسبت به داشتن فرزندان چاق و اصطلاحا تپل‌مپل هشدار داد. استعداد وجود اين سلول‌هاست كه در سنين پرتحرك و بلوغ بايد مورد توجه قرار گيرد و اگر روزي ميزان تحرك فرد كم شود مثلا پس از ازدواج و دوران ميانسالي، اين استعداد باعث چاقي ميشود. به عنوان مثال كودك در دوران دبستان تحرك زيادي دارد و چربيهاي موجود را مي‌سوزاند اما به محض اين‌كه بزرگ‌تر و كم‌تحرك‌تر ميشود، چاقي كم‌كم بروز پيدا مي‌كند. اين حالات در دوران آمادگي كنكور كه تحرك فرد كم ميشود، بسيار بيشتر به چشم مي‌خورد. در موارد چاقي موضعي، امكان تجزيه و هضم چربي وجود ندارد و چربي قادر به تجزيه و شكستن نخواهد بود، يعني آنزيمي داخل اين سلول وجود دارد كه آن را در شكستن چربي ناتوان كرده است كه اين مساله به طور ژنتيكي بيشتر رخ مي‌دهد. امروز مي‌كوشند با اصلاح ژن، توان تجزيه چربي بدن انسان زياد شود تا به نوعي از چرخه تكثير و انباشت چربي جلوگيري كنند. البته بايد دانست كه تا اين مرحله يعني پيش از انباشت چربي در نقاط مختلف بدن و ايجاد چاقي موضعي با تغذيه، ورزش و تحرك مي‌توان از گسترش چاقي جلوگيري كرد اما بايد بدانيم كه اگر با توده‌اي عظيم و نسبتا قابل رويت از چربي بدن مواجه هستيم اين امكان در كاهش آن با رژيم و ورزش‌هاي معمولي بسيار كم است و اگر هم تلاش كنيم تا حد كمي به كاهش حجم چاقي موضعي مي‌توان كمك كرد. در اينجا بايد گفت با وجود فعاليت‌هاي زيادي كه انجام مي‌دهيم، باز هم نمي‌توانيم آن‌طور كه بايد به لاغري موضعي دست يابيم. چاقي عمومي بدن تنها با رژيم‌هاي غذايي و ورزش‌هاي كالري‌سوز قابل برطرف شدن است اما اگر رژيم‌هاي غذايي موثر نباشد، اعمال جراحي با هدف كاهش حجم معده از جمله گذاشتن حلقه بين مري و معده يا تغيير مسير غذا از مري به روده انجام ميشود. با تكنيك‌هاي لاپاراسكوپي نيازي به جراحي‌هاي وسيع و باز نيست، البته بروز عوارض كليوي و پيدايش عارضه كبد چرب از پيامدهاي اين روش اخير است. در چاقي‌هاي موضعي چربي بيشتر در نواحي برجسته خارجي لگن تجمع مي‌كند. نقاطي مثل شكم، بازوها، قسمت‌هاي داخلي ران و بالاتر از زانو، نواحي مختلف باسن، كناره‌هاي شكم، ناحيه غبغب، ناحيه پشت دنده‌ها و قفسه سينه برحسب نوع محل با تجمع چربي همراه است. افرادي كه به چاقي موضعي مبتلا ميشوند از دوران جواني سنگ بناي آن را گذاشته‌اند. بيشتر اين افراد دختر خانم‌ها هستند كه بايد از همان سنين بلوغ نسبت به چگونگي تغذيه، ميزان، نوع و نحوه غذا خوردن و حتي فواصل زماني آن توجه كنند. نحوه قرار گرفتن چربي در فضاي بافت‌هاي مختلف بدن در زنان و مردان متفاوت است، از اين رو چاقي در زنان با حالت مجعد روي پوست همراه است و فرو رفتگي و برجستگي‌هاي نواحي چاق نسبت به آقايان، در زنان بيشتر مشهود است. سلول چربي در زنان از كروي بودن منظمي برخوردار نيست و حتي به شكل سوسيس در نواحي سطحي پوست قرار دارد و اين مساله درمان‌هاي ليپوساكشن را در زنان نسبت به مردان دشوارتر مي‌كند. چاقي موضعي و سلوليت در آقايان كمتر بوده و چربي در داخل محفظه‌هاي لوزي‌شكل و مثلثي از يك نظم بهتري نسبت به خانم‌ها برخوردار است. به اين دليل است كه در آقايان چاقي‌هاي موضعي كمتر ديده ميشود. البته به اين مساله نيز بايد جنس پوست و بافت آن را افزود. Fixfat يا Reserve fat همان چربيهاي ذخيره‌اي و انباشته است كه فاقد آنزيم تجزيه كننده چربي يا در اصطلاح ليپوليزاست و بايد اين گونه چربي‌ها استخراج شوند به همين دليل است كه تلاش زياد براي سوزاندن آن در يك زمان و يك مكان از رژيم درماني و ورزش متوقف شده و بي‌اثر ميشود. از نظر متخصصان، تجزيه چربي‌ها با روش‌هايي چون اولتراسونيك و با استفاده از امواج مافوق صوت يا استفاده از لرزاننده‌هاي بافت چربي يا ليزرهاي مخصوص براي اين گونه چربي‌ها توصيه ميشود. ليپوساكشن و استخراج چربي از بدن بيشتر به صورت عمقي انجام ميشود تا چربي‌ها و چاقي دوباره عود نكنند. اما در خصوص داروهاي چربي‌سوز بايد گفت آنقدر كه تبليغ ميشود، موثر نيست و حتي با عوارض جبران‌ناپذيري همراه است، اما در خصوص بهره‌گيري از برخي لرزاننده‌هاي موضعي اين احتمال وجود دارد كه با شكستن ديواره سلول چربي اين توده چربي به صورت سيال و مايع درآمده و از حالت برجستگي به حالت شل شده درآيد، اگرچه احتمال عود مجدد و پر شدن دوباره سلول چربي وجود دارد اما بايد با استفاده از رژيم‌هاي مناسب و ورزش قبل از اين كه دوباره به حالت اول برگردد، سوزانده شده و از بين بروند. نبايد فراموش كرد كه بهترين زمان براي مقابله با چاقي درمان موضعي آن از 16 تا 25 سالگي است و در اين زمان با زدن كانال‌هاي متعدد در توده چربي مي‌توان حجم آن را كاهش داد و قوام و سفتي آن را به طور يكسان حفظ كرد. از نظر جراحان، توده چربي‌اي كه با رژيم‌هاي سنگين و طولاني و حتي ورزش‌هاي سخت و موثر از بين نرفته و حجم آن از حد كنوني‌اش بيشتر كاهش نمي‌يابد، بايد جراحي شود. رژيم و ورزش تنها روي بافت چربي سطحي موثر است و در موارد چربيهاي عمقي كه بدون آنزيم تجزيه‌كننده هستند، رژيم غذايي و ورزش تقريبا بي‌اثر است. اگر ضخامت چربي متابوليك، سطحي و قابل تجزيه باشد - بويژه در آقايان مشاهده ميشود- با رژيم و ورزش تا حدي قابل درمان است. تشخيص اين نوع چربي به ناحيه و ضخامت آن و همچنين پاسخ به درمان‌هاي رژيم و ورزش بستگي دارد. اگر بيماري با قد و وزن متعادل يا حداقل و حداكثر 5 پوند اضافه يا كاهش وزن، (معادل 5/2 كيلوگرم) به پزشك مراجعه كند، با مشاهده چربي موضعي و چاقي نواحي موضعي اين امكان وجود ندارد كه بتوان به طور كامل ناحيه چاق را لاغر كرد و ديگر رژيم و ورزش براي او بي‌تاثير است. او بايد به روش‌هاي ديگري روي آورد. چربيهاي زير شكم و چربيهاي افتاده با حجم زياد، امكان كوچك شدن را ندارند؛ اما چربيهاي نواحي بالايي شكم قابل تحليل و تجزيه‌اند. اگر وزن بيمار حدود 15 كيلوگرم بيش از قد وي باشد، ابتدا به او حتما رژيم غذايي و ورزش توصيه ميشود، سپس در صورت باقي ماندن چربيهاي موضعي، ساكشن پيشنهاد ميشود. ضخامت چربي را پزشكان با دست خود از طريق چنگ زدن به توده چربي محاسبه مي‌كنند و تجربه در اين مساله مهم است. اين در حالي است كه مطمئنا اگر انسان با احتساب كالري و انرژي هر غذا، آن را مصرف كند، مي‌تواند از انباشت چربي مازاد جلوگيري كند. اگر كالري بدن از مقدار لازم كمتر باشد، بدن موظف است از خود چربيهاي مازاد و انباشته شده شكسته كمك بگيرد (بسوزاند) اما اگر بيش از نياز روزانه غذا و كالري وارد بدن شود، نه‌تنها از چربيهاي مازاد بدن كاسته نمي‌شود؛ بلكه ممكن است به دليل كم‌تحركي به چربيهاي قبلي هم اضافه شود و اين مساله با ميزان تحرك و سوخت و ساز بدن ارتباط مستقيمي دارد. زندگي ثابت و ماشيني امروز، ورزش نكردن و استفاده از غذاهاي پركالري موجب افزايش قند و چربي‌ها ميشوند بدن انسان حدود 2500 كالري انرژي نياز دارد كه بايد به طور روزانه براي بدن افراد بالغ تامين شود. متاسفانه همه مي‌خواهند شام، ميوه، آجيل، بستني و تنقلات ديگر بخورند؛ اما چاق نشوند. بايد دانست كه حتي ميوه‌ها هم كالري دارند. حتي سبزيجات، هويج، كاهو و كلم هم پرانرژي هستند؛ اما ميزان آنها متفاوت است. با در نظر گرفتن يك جدول از كالري غذاها و ميوه‌ها و نصب آن مقابل ديدگان خود، مي‌توان هر روز و هر لحظه براي خوردن آنها دقت كرد. پس از ورزش هم بايد دقت كرد كه چون كالري و انرژي زيادي مصرف شده و تا حدودي چربي‌ها از بين رفته‌اند، با مصرف غذا و تنقلات، چربيهاي از دست رفته دوباره جايگزين نشوند. راه‌هاي رهايي از چاقي با پيشرفت وضعيت بهداشت و سلامت در جوامع بويژه كشورهاي روبه رشد، همچنين بهبود زندگي و گسترش تنوع غذايي و نوع تغذيه افراد، بروز برخي مشكلات از جمله چاقي و اضافه وزن افزايش مي‌يابد. در كشوري مثل آمريكا يك سوم از مردم داراي توده بدني بيش از حد مجاز هستند و اين آمار در كشور در حال توسعه‌اي مانند مكزيك يك چهارم مردم را درگير كرده است. به طور كلي بر اساس تقسيم‌بندي، ضريب توده بدني يا در اصطلاح BMI در 3 گروه تعريف شده است: ضريب بين 20 تا 25 ايده‌آل، 25 تا 27 اضافه وزن و 27 به بالا درجاتي از چاقي. افراد داراي ضريب 30 گروه دوم چاقي و 35 به بالا به درجات چاقي مرضي مبتلا هستند. زندگي ثابت و ماشيني امروز، ورزش نكردن و استفاده از غذاهاي پركالري موجب افزايش قند و چربي‌ها ميشوند. فست‌فودها و غذاهاي آماده و در جوامعي مانند كشور ايران مصرف خورشت‌هاي پرچرب، مصرف كله‌پاچه، دل و جگر و مغز گوسفند باعث بروز سندرم متابوليك بر اثر افزايش قند خون، بالا رفتن چربي بد (LDL) و كاهش چربي مفيد (HDL) ميشوند. همچنين چاقي‌هاي شكمي كه به اصطلاح سيبي شكل هستند و بيشتر در آقايان ديده ميشود و چاقي‌هاي گلابي شكل در نواحي لگن كه در زنان بروز مي‌كند، مهم‌ترين نگراني بهداشتي هر جامعه را به خود اختصاص مي‌دهد. امروز با توجه به عوامل چاقي، برخي توليدكنندگان دارو در دنيا قصد دارند براي حذف چاقي و كنترل آن داروهايي بسازند. اين آرزوي هر مجموعه داروسازي است تا با توليد دارويي كم عارضه و موثر، سهم عمده‌اي در كاهش وزن و جلوگيري از چاقي داشته باشد. داروهاي كندكننده روند چاقي يا درمان‌كننده اين عارضه، طرفداران زيادي در ايران و جهان پيدا كرده است. متاسفانه مخاطب اين گونه داروها را افراد ميانسال و جوان كه بعضا از قشر عامي و كم‌سواد جامعه هستند، تشكيل مي‌دهند. اين افراد اطلاعات موثق پزشكي و علمي ندارند و بيشتر از طريق دوستان و آشنايان يا تبليغات ماهواره‌اي و مجلات از وجود چنين داروهايي مطلع ميشوند. امروز مصرف بسياري از داروهايي كه از گذشته تاكنون براي درمان چاقي مطرح شده است، از سوي سازمان‌هاي بين‌المللي معتبر، محدود يا ممنوع شده و زير سوال رفته است. در گذشته بسياري از تركيبات آمفتامين كه شيوع قابل توجهي براي مهار چاقي داشتند و داروي فِن فِن (جزو تركيبات محرك است) به دليل عوارضي چون افزايش فشارخون بالا و بروز مشكلات قلبي و عروقي، منع مصرف شدند. اما امروز هنوز شاهد مصرف برخي از انواع آن در ميان جوانان هستيم كه خواسته يا ناخواسته از آنها استفاده مي‌كنند. در حال حاضر داروي اورليستات (Orlistat) يا داروي سيبوترامين (Sibutramin) تنها 2 داروي مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريكا (FDA) هستند. داروي اول با مهار آنزيم ليپاز (Lipaz) كه در هضم چربي‌ها موثر است، مي‌تواند موجب دفع دست‌نخورده چربي از داخل سلول و بدن شود. كساني كه لذت خوردن غذاهاي چرب را با هيچ چيزي عوض نمي‌كنند، علاقه زيادي به مصرف اين گونه داروها دارند. آنان اين دارو را نيم تا يك ساعت قبل از صرف غذاهاي چرب مي‌خورند، اما با خوردن آن دچار نوعي اسهال چرب موسوم به استئاتوره ميشوند. البته اين عارضه براي هر فرد قابل قبول نيست. اين دارو اگرچه در ابتدا به توده چربي بدن كاري ندارد، اما پس از مصرف مكرر، موجب كاهش چربيهاي ذخيره‌اي ميشود. همچنين اين داروها در روند جذب ويتامين‌هاي محلول در چربي اختلال ايجاد مي‌كنند. مدتي پس از مصرف اين دسته از داروها، ويتامين‌هايي همچون A و D نيز همراه چربيهاي دفعي از بدن خارج ميشوند. اين مساله تاثيرات سوئي روي -كه نياز فراواني به اين گونه ويتامين‌ها دارد- بر جاي مي‌گذارد. به اين گونه كه طراوت، شادابي و درخشش پوست از بين مي‌رود و حالت افتادگي پيدا مي‌كند كه طبيعتا از زيبايي آن كاسته خواهد شد. از سوي ديگر، در صورتي كه بيماران قلبي و عروقي در پي مصرف داروهاي ضدانعقاد از جمله وارفارين، اين دارو را نيز مصرف كنند، به دليل دفع ويتامين K، با مشكلات انعقاد خون مواجه ميشوند و اين مساله بسيار خطرناك است. البته مشكل نفخ معده را هم بايد اضافه كرد. اما در خصوص داروي دوم ضدچاقي، بايد گفت اين دارو (سيبوترامين با نام تجاري مريديا) با تاثير بر سيستم اعصاب مركزي، روي مونوآمين‌هاي مغزي اثر مي‌گذارد. مونوآمين‌ها نوعي تركيب محرك مثل آمفتامين‌هاست كه در گذشته براي چاقي مصرف مي‌شد، اما اكنون موجب افزايش فشارخون و اختلال دريچه قلبي ميشود. به هر حال داروي مريديا كه دومين داروي مورد تاييد FDA است،چنين عوارضي ندارد. هموطنان بايد بدانند كه اگرچه اين دو دارو با عوارض خود در برخي افراد نيز منع مصرف دارند، اما نبايد فراموش كرد، امروز تبليغات زياد روي داروهاي ديگر مي‌تواند موجب گمراهي و بروز پيامدهاي ناگوار شود، زيرا به دليل سودآور بودن آن به عوارض احتمالي و جانبي‌اش اشاره نمي‌شود. برخي داروها به غلط نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرند كه به آنها داروهاي مدر مي‌گويند. همچنين داروهايي هستند كه موجب تهوع و استفراغ ميشوند. داروهايي مانند فروزمايد، ديگوكسين و لازيكس كه ملين و مسهل‌اند، برخي از راهكارهاي انحرافي درمان چاقي از سوي برخي افراد هستند. اين داروها اگرچه برخي اوقات در مسابقات ورزشي كه فرد نياز به كاهش وزن دارد، استفاده ميشود، اما مي‌تواند به دليل بر هم زدن تعادل آب و املاح بدن، حتي در برخي موارد موجب مرگ افراد شود، از اين رو مصرف آن حتما بايد با تجويز پزشك و در موارد خاص باشد. در كنار داروهاي شيميايي، مصرف برخي جوشانده‌ها و يا دم‌كردني‌هاي گياهي از جمله چاي سبز براي درمان چاقي توصيه شده است. فقط چاي سبز است كه با كاهش چربيهاي مضر مي‌تواند كمك زيادي به افراد چاق بويژه بيماران قلبي و عروقي كند. علاوه بر چاي سبز كه مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريكاست، مصرف شكلات تلخ هم در كاهش چربي‌ها و وزن و افزايش آنتي‌اكسيدان‌ها موثر است. مصرف روزانه اين دو يعني چاي سبز و شكلات تلخ براي افراد چاق توصيه ميشود. در اين ميان مصرف روغن كبد ماهي و قرص امگا 3 نيز در از بين بردن چربيهاي مضر بدن موثر است. اما يك نكته مهم كه بايد مورد توجه بيماران قلبي و عروقي يا سكته مغزي قرار گيرد، اين است كه مصرف داروي امگا 6 كه امروز تبليغات زيادي روي آن انجام ميشود، مي‌تواند با افزايش غلظت خون موجب خطرات جدي شود. پس افراد دچار بيماري‌هاي قلبي و عروقي از مصرف داروهاي امگا 6 و امگا 9 يا مخلوط امگا 3، 6 و 9 خودداري كرده و فقط امگا 3 مصرف كنند. دكتر مهدي ديلمي‌پور فوق‌تخصص جراحي پلاستيك و ترميمي عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران و دكتر فريبرز فرساد دبير انجمن علمي داروسازان ايران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 766]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها