محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799288117
شيريني كشنده
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: شيريني كشنده جام جم آنلاين: ديابت ، شايعترين بيماري غير واگير كشور است كه در حال حاضر حدود 4 ميليون نفر از جمعيت كل كشور را مبتلا كرده است و بيش از 4 ميليون نفر ديگر نيز در معرض ابتلا به ديابت قرار دارند. ديابت تهديدي جدي براي سلامتي جهانيان است. بر اساس آمارهاي جهاني در هر 10 ثانيه دو نفر به ديابت مبتلا مي‌شوند و يك نفر نيز از اين بيماري فوت مي‌كند. هر 30 ثانيه نيز يك پا در دنيا به علت ديابت قطع ميشود. 24 آبان به نام روز جهاني ديابت نامگذاري شده است. به اين بهانه نگاهي به اين بيماري و وضعيت آن در ايران داريم. ديابت يك بيماري مزمن است كه به علت نقص ارثي يا اكتسابي در توليد انسولين، به وسيله غده پانكراس (لوزالمعده)يا تاثير نامناسب انسولين توليد شده به وجود مي‌آيد. اين نارسايي باعث افزايش غلظت گلوكز خون ميشود و آسيب‌هاي بسياري به سيستم‌هاي بدن بويژه عروق خوني و اعصاب مي‌رساند. ديابت داراي 2 شكل اصلي است: ديابت نوع اول با عنوان ديابت وابسته به انسولين شناخته ميشود كه علت اصلي آن كارايي نامناسب پانكراس در توليد انسولين است. اين نوع ديابت بيشتر در كودكان و جوانان ديده ميشود؛ اما در سنين بالاتر نيز در حال شيوع است. نوع ديگر يا ديابت نوع دوم با عنوان ديابت غيروابسته به انسولين است كه علت آن مي‌تواند در نتيجه پاسخ نامناسب بدن به انسولين توليدشده توسط پانكراس باشد. ديابت نوع دوم بسيار شايع است و حدود90 درصد از موارد ديابت در جهان را شامل ميشود. اين نوع ديابت بيشتر در بزرگسالان ديده ميشود، اما شيوع آن در جوانان نيز مشاهده ميشود. شايع و پرهزينه ديابت از بيماري‌هاي شايع و بسيار مهم در جهان محسوب ميشود. اهميت اين بيماري به دليل شيوع، سير طولاني و عوارض آن است. درحال حاضر ديابت چهارمين علت مرگ ومير در بيشتر كشورهاي توسعه يافته است. از سوي ديگر ديابت يكي از شايع ترين بيماري‌هاي غدد است و طبق برآورد فدراسيون بين‌المللي ديابت، در سال 2003، 194 ميليون نفر در سراسر جهان مبتلا به اين بيماري بودند كه اين ميزان تا سال 2025 به 333 ميليون نفر افزايش مي‌يابد كه بيشتر اين افراد در كشورهاي در حال توسعه زندگي ميكنند. در كشور ما حدود 4 ميليون نفر مبتلا به ديابت‌اند و اگر آمار افرادي را كه دچار عدم تحمل گلوكز هستند يا در معرض اين بيماري قرار دارند را به اين آمار اضافه كنيم ، اين ميزان به دو برابر افزايش مي‌يابد.برآورد ميشود سالانه به طور متوسط 100 هزار نفر به بيماران ديابتي كشور اضافه ميشود. ديابت از بيماري‌هايي است كه بر اساس شاخص سال‌هاي از دست رفته عمر، رتبه ششم را در كشور به خود اختصاص داده است. اين بيماري علاوه بر پايين آوردن كيفيت زندگي انسان، مشكلات اقتصادي و اجتماعي زيادي را به جامعه تحميل مي‌كند. بر اساس اعلام صندوق بين‌المللي پول، 12 ميليارد و 700 ميليون دلار در سال هزينه سلامت مردم و دولت ايران است كه از اين ميان، يك ميليارد و يكصد ميليون دلار تنها صرف بيماري ديابت ميشود. روزي براي ديابت فدراسيون بين‌المللي ديابت، موسوم به IDF متشكل از حداقل 200 انجمن مرتبط در بيش از 160 كشور جهان است كه براي بهبود و افزايش طول عمر افراد مبتلا به ديابت تلاش ميكنند. هدف اين فدراسيون، تلاش براي افزايش آگاهي جهاني در مورد ديابت، پيشبرد روش‌هاي پيشگيري و مراقبت از اين بيماري و گسترش و تشويق فعاليت‌هايي در زمينه مراقبت و درمان بهتر بيماران است. اين فدراسيون وابسته به دپارتمان اطلاعات عمومي سازمان ملل متحد و به طور رسمي در ارتباط با سازمان جهاني بهداشت است. روز جهاني ديابت با انگيزه افزايش آگاهي نسبت به اين بيماري در جهان بنيان نهاده شد. براي نخستين بار در سال 1991 توسط فدراسيون بين‌المللي ديابت و سازمان جهاني بهداشت به دليل هشدارهايي كه در مورد افزايش بيماري ديابت در دنيا وجود داشت 14 نوامبر (مصادف با 24 آبان) به عنوان روز جهاني ديابت به جهانيان معرفي شد. علت نامگذاري14 نوامبر هم اين است كه اين روز مصادف با سالروز تولد فردريك بنتينگ است كه با همكاري چارلز بست در سال 1922 موفق به كشف انسولين شده بود. بيماري تمام سلول‌ها ديابت بيماري‌اي است كه بر تك تك سلولهاي بدن و تمامي اندام‌ها تاثير منفي مي‌گذارد. سيستمقلبي عروقي، يكي از اولين نقاطي است كه از بيماري ديابت آسيب مي‌بيند بر اثر گذشت زمان و كنترل نكردن قندخون ، ديواره عروق خوني ضخيم مي‌شوند و اين مساله باعث محدوديت در خونرساني به قلب، مغز و ديگر نواحي بدن ميشود. افراد مبتلا به ديابت حدود 4 - 2 برابر افراد عادي بر اثر ابتلا به بيماري‌هاي قلبي عروقي جان خود را از دست مي‌دهند؛ همچنين بيشتر از 70 درصد افرادي كه دچار ديابت هستند، فشارخوني بالاتر از حد طبيعي دارند. چشم اندام ديگري است كه بر اثر ديابت بشدت آسيب مي‌بيند. آسيب عروق خوني كوچك در چشم در نهايت مي‌تواند منجر به نابينايي شود و آمارها نشان مي‌دهد در كشوري مثل امريكا ، ديابت عامل 12هزارتا 24 هزار كوري جديد در سال است. كليه‌ها نيز حاوي ميليون‌ها رگ كوچك هستند. در افراد مبتلا به ديابت اين عروق كار خودشان را درست انجام نخواهند داد و در نهايت ديابت، منجر به نارسايي و از كار افتادن كليه خواهد شد. مشكل جدي ديگر اين است كه ديابت باعث كاهش خونرساني به اندام‌ها و از ميان رفتن حس آنها نيز ميشود. پاها در افراد ديابتي نياز به توجه و مراقبت خاصي دارند و افراد مبتلا بايد هر روز پاهاي خود را از نظر وجود زخم، تورم، قرمزي و عفونت بررسي كنند. در غير اين صورت بيماري منجر به قطع پاها ميشود. اينها بخشي از مشكلات ناشي از ديابت هستند كه اگر به آن توجه نشود، علاوه بر آزار و اذيت هزينه بسيار بالايي را نيز به همراه دارد. ديابت در ايران بر اساس آخرين آمار اعلام شده از سوي وزارت بهداشت در حدود 4 ميليون بيمار ديابتي در كشور وجود دارد و در حدود 4 ميليون و 400 هزار نفر نيز از ديابتي بودن در مراحل اوليه ديابت يا اختلال سوخت و ساز هستند اما خود از آن بي خبرند. اين در حالي است كه در كشورهاي مجاور ما در امارات متحده 20 درصد جمعيت ، در عربستان 14 درصد و در عمان 10 درصد جمعيت به ديابت مبتلا هستند. اگر بيماران شناخته نشده را نيز به آمار خود بيفزاييم اين رقم در ايران به حدود 10 درصد مي‌رسد. اين رقم براي ما بسيار نگران كننده است. بخصوص اين‌كه در برخي شهرها اين ميزان بسيار بالاست براي مثال، در قزوين 14 درصد، در يزد بيش از 13 درصد ، در بوشهر بيش از 14 درصد و در تهران بيش از 12 درصد جمعيت افراد بالاي 30 سال به ديابت مبتلا هستند. تشخيص به موقع بر خلاف بيماري‌هاي عفوني و واگير درباره بيماري‌هاي مزمن معمولا تشخيص بموقع صورت نمي‌گيرد. درخصوص ديابت اين موضوع بسيار شديدتر و جدي‌تر است بيش از 60 درصد مبتلايان به ديابت كشور به علت قادر نبودن به تشخيص بيماري ، ديرتر از موعد به پزشك مراجعه ميكنند. اين دير مراجعه كردن مردم به پزشكان و تاخير در آگاهي يافتن از ابتلا به ديابت، مشكل بسيار جدي محسوب ميشود. عدم تشخيص به موقع هزينه‌هاي درماني و عوارض بيماري را بشدت بالا مي‌برد. با توجه به اين‌كه 85 تا 90 درصد مبتلايان در ايران به نوع دوم ديابت مبتلا هستند و در ابتداي ابتلا به اين بيماري انسولين در بدن بيمار يا كم و ناكافي ترشح ميشود (يا موثر واقع نمي‌شود) ، اگر در همان هنگام بيماري تشخيص داده شود، با افزايش فعاليت جسماني و استفاده از تغذيه صحيح بدون دارو مي‌توان بيمار را در بدو شروع بيماري درمان كرد. با اجراي برنامه غربالگري ديابت كشور در سال 1383 اين برنامه كه عمدتا در مناطق روستايي صورت گرفت از ميان يك ميليون و 800 هزار نفر كه تحت آزمايش قرار گرفتند ، در حدود 200 هزار نفر مبتلا به ديابت شناسايي شدند كه از بيماري خود اطلاع نداشتند و در حدود 50 هزار نفر نيز در مرحله پيش از ديابت قرار داشتند. با توجه به اين كه بيماري ديابت مهمترين نهادهاي بدن را درگير و هزينه سنگيني براي فرد و نظام سلامت ايجاد مي‌كند، برنامه غربالگري ديابت مجدداً از سال 86 در دستور كار وزارتخانه قرار گرفته است. تغيير الگوي ابتلا تا چند دهه پيش، بيشتر مبتلايان به ديابت نوع دوم از گروه سني بالاي 50 سال بودند، اما امروز در كشورهاي غربي بيشتر مبتلايان در گروه سني كمتر از 40 سال قرار دارند. بخصوص در امريكا كودكان و نوجوانان در سن دبستان و دبيرستان به ديابت نوع دوم كه مخصوص بزرگسالان است، مبتلا مي‌شوند. در ايران نيز سن ابتلا كاهش يافته و بيشتر مبتلايان به ديابت نوع دوم در گروه سني40 تا 60 سال قرار دارند در حقيقت كاهش سن مبتلايان به ديابت در ايران و ديگر كشورها و همچنين تغيير نحوه ابتلا ، از خانواده‌هاي ثروتمند به سمت خانواده‌هاي با درآمد متوسط يا فقير از جدي‌ترين نگراني‌هاي متوليان بخش سلامت محسوب ميشود. علت اصلي كاهش سن ابتلا، وزن بالا و كم تحركي افراد است. چندين سال پيش مرسوم بود كه بيماري ديابت بيماري ثروتمندان است. ثروتمندان زياد غذا مي‌خورند، چاق مي‌شوند و به ديابت مبتلا مي‌شوند اما امروز اين طرز فكر تغيير يافته است و بيماري ديابت در ميان طبقه متوسط و فقير بيشتر شيوع پيدا كرده است. امروزه ثروتمندان غذاي سالم مي‌خورند و از طريق رفتن به باشگاه‌هاي ورزشي و فعاليت بدني كافي سلامت بدن خود را تضمين ميكنند. از سوي ديگر مي‌توانند بموقع به پزشك مراجعه كنند و دارو‌هاي لازم را مصرف كنند در حالي كه طبقه متوسط و فقير عملا از غذاي سالم محروم بوده و نمي‌توانند غذا را انتخاب كنند. در اقشاري كه اصطلاحا پشت ميزنشين هستند تحرك بدني نيز كم است در نتيجه وزن بالا مي‌رود. اين الگو امروزه سراسر دنيا را فرا گرفته است و ايران هم از اين الگو مستثنا نبوده است. از سوي ديگر، ما غذاي سنتي ايراني را كنار گذاشته‌ايم كه اتفاقا غذاي سالم و بي‌ضرري است زيرا شامل مقدار كمي گوشت و چربي و مقدار زيادي حبوبات و نشاسته و سبزيجات است و امروز ، طبقه متوسط و كم درآمد بيشتر تمايل به غذاهاي غربي دارد. غذاهاي آماده، نوشابه، انواع سرخ كردني‌ها و چيپس جايگزين حبوبات و سبزيجات شده است. آموزش ناكافي هر فرد ديابتي حدودا به 15 ساعت آموزش در سال احتياج دارد علاوه بر آن، براي پيشگيري اوليه به منظور جلوگيري از ابتلاي مردم به بيماري ديابت نيازمند آموزش عمومي درباره اين بيماري هستيم. هزينه درمان بيماري ديابت سالانه معادل 400 يورو است ؛ در حالي كه اگر درمان اين بيماري به عنوان پيشگيري ثانويه بموقع آغاز نشود، هزينه‌هاي آن سالانه 24 برابر ميشود و عوارض وخيمي‌از جمله كوري، از دست دادن كليه و ابتلا به بيماري‌هاي قلب و عروق آنان را تهديد مي‌كند. متاسفانه يكي از عمده‌ترين مشكلات درمان و پيشگيري از اين بيماري در كشور مساله آموزش است خوشبختانه در حال حاضر در كشور مشكل كمبود دارو و انسولين وجود ندارد. اما همچنان دير مراجعه كردن مردم به پزشكان و تاخير در آگاهي يافتن از ابتلا به ديابت و پس از آن نحوه صحيح مراقبت مشكل كشور محسوب ميشود. درمان بيماري ديابت علاوه بر مصرف دارو كه هزينه آن به وسيله بيمه‌ها پرداخت ميشود، نيازمند آموزش و مشاوره بيمار در مورد تغذيه مناسب ، تغيير سبك زندگي و كنترل روزانه قند خون است كه متاسفانه تا زماني كه سازمان هاي بيمه‌اي و مسوولان و برنامه‌ريزان كشور هزينه‌هاي آموزش عموم مردم و مبتلايان به ديابت را نپردازند تا جامعه با آگاهي از اين بيماري بداند، چگونه با ديابت زندگي كند، عملا كار زيادي نمي‌توان كرد و حرف‌ها در حد شعار باقي مي‌ماند. واقعيت اين است كه بسياري از بيماران ديابتي ما، به رغم مصرف دارو، قادر به كنترل صحيح بيماري خود نيستند. در حالي كه بر تعداد بيماران روز به روز افزوده ميشود. در عين حال با رقم فعلي بيماران و افزايش تعداد بيماران طي سال‌هاي آينده لازم است كه بودجه قابل توجهي براي آموزش افراد سالم، متخصصان، بيماران و سياستگذاران بهداشتي و درماني اختصاص يابد و بخصوص بودجه خاصي را به كنترل‌هاي روزانه بيماران فعلي اختصاص دهند. در حال حاضر هيچ يك از شركت‌هاي بيمه هزينه‌اي براي آموزش و مراقبت‌هاي پيشگيرانه روزانه به بيماران پرداخت نمي‌كنند. در حالي كه بيماران ديابتي پيش از مصرف مستمر دارو، نيازمند آموزش و آگاهي هستند كه بدانند چگونه بيماري خود را كنترل كنند. علي اخوان بهبهاني
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 531]
-
گوناگون
پربازدیدترینها