محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798832613
20 میلیون کم سواد و بی سواد
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: 20 میلیون کم سواد و بی سواد سلیمان محمدی هر چند بيشتر از يک سده است که در ايران آموزش و تحصيل کودکان اجباري شده اما باز هم با آمارهاي ميليوني کودکان بازمانده از تحصيل روبه رو هستيم. در اين شرايط، وزارت آموزش و پرورش از آن دسته وزارتخانه هايي است که از دادن اخبار و آمار خودداري مي کند. به طور مثال در زمينه کودکان بازمانده از تحصيل و جمعيت بي سواد کشور آمارهاي متفاوت، ارقامي از چند صد هزار نفر تا ده ميليون نفر را نشان مي دهند. در جديدترين آمار نهضت سوادآموزي آمده است؛ «ايران به لحاظ نرخ سواد گروه سني 15 سال و بالاتر در ميان 139 کشور جهان در رتبه 87 قرار دارد و تعداد قدرمطلق بي سوادان در سال 85 ، 8/9 ميليون نفر بوده است.» البته بخشي از اين تعداد مربوط به کودکان در سن تحصيل(15- 6 ساله) است. نورالدين ميرزايي، مديرعامل موسسه آموزش از راه دور، تعداد اين کودکان را سه ميليون نفر ذکر مي کند؛ «جمع بازماندگان از تحصيل تا 45 سالگي در کشور به بيش از 13 ميليون نفر مي رسد.» اين در حالي است که آمارهاي غيررسمي تعداد کودکان بازمانده از تحصيل را 4 تا 5/4 ميليون نفر مي دانند. اما آمارهاي متفاوت ديگري هم از سوي مسوولان وزارت آموزش و پرورش ارائه مي شود. محمد مهدي زاده مديرکل آموزش پايه نهضت سوادآموزي، تعداد بي سوادان مطلق در کشور را هشت ميليون نفر مي داند و اعلام مي کند؛ «10 ميليون نفر هم کم سواد در کشور داريم که حداکثر تا پنجم ابتدايي درس خوانده اند.» يعني طبق آمارهاي رسمي وزارت آموزش و پرورش حدود 20 ميليون نفر در کشور کم سواد يا بي سواد هستند. اما به رغم وجود اين اختلافات فاحش در آمارها و تماس هاي مکرر با دفتر معاونت آموزش عمومي، دفتر آموزش براي همه، ارتباط با رسانه، روابط عمومي و... هيچ کدام از مسوولان وزارت آموزش و پرورش يا بهتر بگوييم سرپرستي آموزش و پرورش، حاضر به پاسخگويي در اين مورد نبودند. 60 درصد مدارس کشور تخريبي هستند کارشناسان معتقدند با توجه به تنوع فرهنگي موجود در گوشه و کنار کشور، دلايل متفاوتي براي بازماندگي از تحصيل وجود دارد. برخي از موانع تحصيل در نظام آموزشي رسمي عبارتند از نبود مدرسه در محل زندگي، تعصب خانواده ها به امر باسوادي دختران، ارتباط دانش آموزان دختر و پسر در کلاس، مشکلات اقتصادي خانواده ها و نياز به کار فرزندان، بي سوادي والدين، مشکلات شناسنامه يي، تطابق نداشتن سن شناسنامه يي با سن حقيقي فرد و... شهريار مشيري عضو کميسيون آموزش و تحقيقات مجلس در اين باره مي گويد؛ «يکي از مشکلات اصلي در مناطق محروم براي تحصيل کودکان نبود اميد به آينده براي ادامه تحصيل است. در اين مناطق بيشتر کودکان و مخصوصاً نوجوانان جذب بازار کار مي شوند. اين مساله هم به اين خاطر است که اگر تمايلي هم داشته باشند که درس بخوانند، مي دانند در شهر يا روستاي خودشان جايي براي کار نيست و بايد جلاي وطن کنند.» مشيري وضعيت جزيره قشم را در مقايسه با 10 سال پيش مثال مي آورد؛ «آن موقع قبل از اينکه دانشگاه آزاد در قشم تاسيس و آنجا منطقه آزاد شود، تنها يک دبيرستان پسرانه در آن منطقه وجود داشت و از هر 100 نفر که وارد دبستان مي شدند، فقط هشت نفر ديپلم مي گرفتند چون انگيزه يي نداشتند، اما اکنون با تاسيس دانشگاه آزاد و منطقه آزاد تجاري بيش از چهل دبيرستان در اين منطقه تاسيس شده است.» اما بخش ديگري از مشکلات به کمبود امکانات بازمي گردد. کمبود امکانات آموزشي، محيط هاي ناامن براي تحصيل، فاصله زياد محل تحصيل مخصوصاً در روستاها، کمبود معلم زن و روش هاي غلط آموزش از مواردي است که در اين روند تاثيرگذار است. اين در حالي است که جامه بزرگ مديرکل دفتر پيش دبستاني و ابتدايي وزارت آموزش و پرورش معتقد است؛ «اين وزارتخانه هيچ مشکلي در جذب دانش آموزان ندارد و در شرايط فعلي و با وجود 15 ميليون دانش آموز اين وزارتخانه ظرفيت پذيرش 19 ميليون دانش آموز را دارد.» اين در شرايطي است که اکنون هم در غالب مناطق کشور مدارس دونوبته هستند و کمبود معلم هم از دلايل رشد اين آمار محسوب مي شود. البته در همين شرايط بوربور رئيس سازمان نوسازي، توسعه و تجهيز مدارس کشور، بيش از 60 درصد مدارس کشور را تخريبي خوانده است. شيرزاد عبداللهي کارشناس مسائل آموزشي با تاکيد بر اينکه بايد با اين آمارها با احتياط برخورد کرد، مي گويد؛ «آمار دقيقي از کودکان بازمانده از تحصيل وجود ندارد و اساساً مشخص نيست که اينها کودکان کار يا مزرعه هستند يا به دلايل فرهنگي و... نمي توانند درس بخوانند.» وي ادامه مي دهد؛ «بخشي از اين آمارها صرفاً براي اين است که مسوولان براي بخش تحت مديريت شان بودجه بيشتري بگيرند. به همين خاطر است که در موقعيت هاي متفاوت، آمارها به شدت تغيير مي کند. ديده مي شود که گاهي آمار محرومان از تحصيل 360 هزار نفر اعلام مي شود و گاهي چند ميليون نفر.» قانوني بدون ضمانت اجرا اما از آنجايي که دولت طبق قانون موظف است تا پايان دوره متوسطه آموزش رايگان بدهد و خانواده ها ملزمند تا پايان دوره راهنمايي، کودکان خود را به مدرسه بفرستند، اين ارقام بالاي محرومان از تحصيل چندان طبيعي نيست. اين در حالي است که مدت زيادي هم از تصويب قانون اعمال جريمه براي خانواده هايي که کودکان خود را از رفتن به مدرسه منع مي کنند، نمي گذرد. طبق اين قانون خانواده هايي که به هر دليل به فرزندان شان اجازه تحصيل نمي دهند، بايد مبلغي معادل يک ميليون تومان جريمه بدهند. اما به قول مشيري عضو کميسيون آموزش مجلس؛ «اين قانون ضمانت اجرايي ندارد، پس کارايي هم ندارد.» مشيري ادامه مي دهد؛ «در کشورهاي اروپايي تا کلاس 9 (دبيرستان) تحصيل الزامي است و بعد از کلاس 9 هم کودک مي تواند در صورت تمايل به صورت رايگان ادامه تحصيل بدهد. اما اگر کودکي به مدرسه نيامد، خانواده اش را جريمه نمي کنند، بلکه در صورت اثبات عدم صلاحيت خانواده، بهزيستي مسووليت اين کودک و ادامه تحصيلش را بر عهده مي گيرد. در صورتي هم که خانواده اعلام کند نياز مالي دارد، بهزيستي همه هزينه هاي تحصيل را به حساب خانواده مي ريزد. ما اينجا مي خواهيم چيزي را از خارج ياد بگيريم، اما نمي شود.» عضو کميسيون آموزش مي افزايد؛ «ما اينجا خانواده را نقره داغ مي کنيم، والديني را که پول ندارند فرزندشان را به مدرسه بفرستند، جريمه مي کنيم در صورتي که اگر خانواده مشکل اقتصادي دارد، بايد به او کمک شود و اگر هم والدين صلاحيت ندارند، کودک را از او گرفته و تحويل نهادهاي ذي ربط بدهيم.» مشيري درباره دخالت نکردن مجلس براي حل اين مشکل مي گويد؛ «اين کار اجرايي است و بايد دولت آن را انجام بدهد. هر چقدر هم ما قانون بگذاريم اگر دولت انجام ندهد چه فايده يي دارد؟ به طور مثال مگر براي جمع آوري متکدي ها قانون نيست؟ پس چرا دولت اجرا نمي کند.» آموزش از راه دور، برنامه يي فانتزي تعليمات اکابر اولين سازماني است که به طور رسمي براي باسواد کردن بازماندگان و محرومان از تحصيل در سال 1315 در ايران تاسيس شد. بعد از آن سازمان هاي آموزش سالمندان، آموزش بزرگسالان، سپاه دانش، کميته ملي پيکار جهاني با بي سوادي، جهاد ملي سوادآموزي و در نهايت پس از انقلاب، نهضت سوادآموزي فعاليت کردند. اما به رغم همه اين تلاش ها اکنون حدود 20 ميليون کم سواد و بي سواد در ايران زندگي مي کنند. آخرين اقدام در اين باره تشکيل موسسه آموزش از راه دور است. اين سازمان با هدف افزايش پوشش تحصيلي در نقاط محروم و به سه شکل آموزش هاي مکاتبه يي و کتاب محور، روش هاي ديداري و شنيداري و همچنين آموزش الکترونيکي فعاليت مي کند. آموزش در اين موسسه براي کودکان لازم التعليم رايگان و براي بزرگسالان بازمانده از تحصيل با اخذ هزينه انجام مي شود. نورالدين ميرزايي، رئيس موسسه آموزش از راه دور، تعداد افراد تحت پوشش اين موسسه را 201 هزار و 447 دانش آموز خواند که تنها 81 هزار نفر از آنها لازم التعليم هستند. اين در حالي است که ميرزايي اعلام کرده تا پايان برنامه چهارم توسعه يعني سال 1388، يک ميليون نفر از بازماندگان لازم التعليم را تحت پوشش آموزش و پرورش قرار مي دهند. شيرزاد عبداللهي کارشناس مسائل آموزشي در اين باره مي گويد؛ «سال 2000 برنامه يي با عنوان آموزش براي همه در يونسکو تدوين شد و ايران با پذيرفتن آن متعهد شد برنامه آموزشي اش را براي بازماندگان از تحصيل اعلام کند. اما برنامه هاي اعلام شده بيشتر فانتزي و براي آمارسازي است. مثلاً يکي از اين برنامه ها آموزش از طريق اينترنت است که تقريباً براي بازماندگان از تحصيل ، غيرممکن است. اينها افرادي هستند که گاهي حتي مسکن ثابت ندارند و با درآمد کم و ساعات کاري زياد، اصلاً به کامپيوتر دسترسي ندارند. دولت مي تواند با برنامه هاي تشويقي براي خانواده ها يا راه هايي چون کمک مالي به خانواده هايي که کودکان شان مجبورند کار کنند، در مقابل اين مساله بايستد.» فاصله زياد تا تحقق آموزش براي همه اما مساله مهم ديگر، آموزش پيش دبستاني است که به دليل شرايط خاص فرهنگي در ايران، اهميت آن دو چندان مي شود. سال هاي اوليه زندگي کودکان نقش اساسي در رشد و پرورش آنها ايفا مي کند، زيرا 80 درصد از رشد کيفي مغز و هوش کودکان در سن زير 6 سال شکل مي گيرد. برخي کارشناسان هم تاکيد دارند آموزش هاي پيش دبستاني به عنوان پل و زيربناي آموزش هاي غيررسمي و رسمي در توسعه نيروي انساني متخصص و کارآمد موثر است و به همين دليل در بسياري از کشورها آموزش هاي پيش دبستاني جزء دوره هاي رسمي تحصيل محسوب مي شود. شيرزاد عبداللهي در اين باره مي گويد؛ «اين آموزش ها در کشور ما کمتر جدي گرفته مي شود. اين در حالي است که ايران تشکيل شده از قوميت هاي مختلف است. فرزندان اين قوميت ها زبان مادري غير از زبان فارسي دارند و به همين دليل در کلاس اول ابتدايي با افت شديد يادگيري رو به رو مي شوند. اين کودکان بايد قبل از شروع درس، زبان فارسي را در دوره هاي آمادگي به خوبي ياد بگيرند تا بتوانند تحصيلي موفق داشته باشند.» در حالي که ايران از يک سو بر اساس سند آموزش براي همه متعهد است تا سال 2015 ميلادي 75 درصد از کودکان زير 6 سال را تحت پوشش آموزش پيش دبستاني قرار دهد و از سويي ديگر تا پايان برنامه چهارم توسعه 20 درصد از اين کودکان را تحت پوشش قرار دهد، تنها 10 درصد از 7 ميليون کودک زير 6 سال کشور در بيش از 11 هزار مهدکودک آموزش مي بينند. در اين شرايط آموزش پيش دبستاني بين بخش خصوصي و دولتي سرگردان است و در بسياري موارد، هزينه هاي بالا مانع از ثبت نام کودکان در اين واحدهاي آموزشي مي شود. با اين تفاسير فاصله بسيار زيادي تا تحقق شعار آموزش براي همه داريم و در اين فاصله روز به روز بر تعداد کودکان کار و مزرعه و دختران بازمانده از تحصيل افزوده مي شود. منبع: اعتماد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1702]
-
گوناگون
پربازدیدترینها