تور لحظه آخری
امروز : پنجشنبه ، 20 اردیبهشت 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):خداوند از توبه بنده اش بیش از عقیمی که صاحب فرزند شود و گم کرده ای که گمشده اش ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

بلومبارد

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

سرور اختصاصی ایران

سایت ایمالز

تور دبی

سایبان ماشین

جملات زیبا

دزدگیر منزل

ماربل شیت

تشریفات روناک

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزشگاه زبان

اجاره سند در شیراز

ترازوی آزمایشگاهی

فروش اقساطی کوییک

راهبند تبریز

ترازوی آزمایشگاهی

قطعات لیفتراک

وکیل تبریز

خرید اجاق گاز رومیزی

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

واردات از چین

قیمت نردبان تاشو

وکیل کرج

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

پیچ و مهره

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

دانلود آهنگ

طراحی کاتالوگ فوری

واردات از چین

اجاره کولر

دفتر شکرگزاری

تسکین فوری درد بواسیر

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

قیمت فرش

خرید سی پی ارزان

خرید تجهیزات دندانپزشکی اقساطی

خانه انزلی

تجهیزات ایمنی

رنگ استخری

پراپ فرم رابین سود

سایت نوید

کود مایع

سایت نوید

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1799765712




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

هنر؛ قربانی سیاسی‌کاری


واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما  - مهرزاد دانش این روزها در بسیاری از رسانه‌ها و نشریاتی که نویسندگانشان از دریچه سیاست به هر پدیده‌ای می‌نگرند، نکات نامطلوبی درباره اصغر فرهادی درج می‌شود که بیش از آن که حکایت از مثلا نقدی منفی در مورد فیلم‌هایش داشته باشد، نوعی هجمه علیه شخص و شخصیت خود او را تداعی می‌کند. عباراتی که این قبیل سیاست‌بازها درباره فرهادی به کار می‌برند عمدتا شامل تهمت‌ها و دروغ‌پردازی‌هایی است که از فرط تکرار و گسترش دارد تبدیل به موتیفی ثابت در فضای رسانه‌ای این قبیل جریان‌ها می شود. اگر جزو پیگیران جدی اخبار فرهنگی در روزهای اخیر بوده‌اید، لابد به صحبت‌هایی که به نقل از فرهادی در پاریس هنگام اکران فیلمش در بسیاری از سایت‌ها و ارگان‌های رسانه‌ای درج شده برخورده‌اید که در آن‌ها به شکل صریح از جنبش سبز حمایت شده و شمایلی از فرهادی به دست داده که بیش از هویت هنرمندی‌اش، گویی کنشگری سیاسی است که سال‌ها در حال مبارزه با سیستم بوده است. آن‌ها که فرهادی را چه از نزدیک و چه حتی از طریق فیلم‌ها و یا گفت‌و‌گوهایش می‌شناسند نیک می‌دانند او اصلا اهل این جور برنامه‌ها نیست و هرگز در مسیرهای هنری‌اش، سراغ جنجال‌برانگیزی‌های این چنینی نرفته و لحن ادبیاتی که در آن گزارش جعلی به کار رفته، اصلا با منش و شخصیت فرهادی سازگار نیست. او حتی درباره تفسیر صریح ایده‌های آثارش هم امتناع می‌کند چه رسد به آن‌که عقاید سیاسی خود را به سبک سخنران‌های ژورنالیستی تبلیغ کند. دروغ‌ها منحصر به همین گزارش نیست. طرح مکرر مسئله مهاجرت او به خارج که دروغی بیش نیست و خودش هم بارها در مورد آن توضیح داده (ولی طرفه این که دروغ‌پردازان همچنان وقیحانه روی این مسئله کذب مانور می دهند) و یا خبر تبدیل موسسه آموزشی کارنامه به محفلی ضدانقلابی توسط او (در هفته‌نامه‌ای خواندم او در این موسسه صریحا و صرفا افرادی را که با نظام زاویه دارند به هنرآموزی می‌پذیرد!) از جمله اخبار دروغین دیگری است که واقعا معلوم نیست این رسانه‌های «خود علیه السلام انگار» با آن همه ادعا و شعار درباره دین و دیانت چگونه به سادگی و سهولت اطلاعات ناصواب در اختیار مخاطبان خود می‌گذارند. شیوه دومی که این جریان‌ها در پیش گرفته‌اند، معرفی فرهادی به عنوان فردی ضدخانواده است که به القای ناامیدی و یأس‌پراکنی می‌پردازد. بنیاد این استدلال روی فیلم‌های او قرار گرفته است؛ به ویژه «جدایی نادر از سیمین» که در آن داستان با تلخی شدیدی به فرجام می‌رسد: زوج اصلی قصه از هم جدا می‌شوند و هر شیوه‌ای که برای بهبود اوضاع می‌شد در نظر گرفت ظاهرا به بن‌بست می‌رسد. در تلخ بودن این درام شکی نیست، اما مهم این جا است که هر تلخی‌ای لزوما به نومیدی و یأس و سیاه‌نمایی منجر نمی‌شود. تلخی فیلم فرهادی از جنس هشدار است. اگر چنین نبود پس از تماشای فیلم دیگر نیازی نبود بدان بیندیشیم. آدم‌های فیلم از موقعیتی که در آن گرفتار آمده‌اند ناخرسندند. از دروغی که می‌گویند کلافه و شرمسارند. این شرم و ناخرسندی حکایت از شرافتی پنهان دارد که در تاروپود اثر تنیده شده است. فیلم اگر قرار بود مبلغ و مروج دروغ باشد دیگر روی این شرم‌ها تأکید نمی‌کرد. در تعجبم این ایرادبگیرها چگونه زیبایی‌های فیلم را نمی‌بینند. سرسختی راضیه در حفظ شرافت خانواده‌اش بر اساس باورهایش  از زیباترین نمودهای این اثر است. عزیمت مجدد خانم معلم به دادسرا برای پس گرفتن شهادتش از دیگر جلوه‌های شرافتی جاری در این فیلم است. نگاه‌های نگران و خاموش پدر به پیرامون خود نیز همین طور. انصراف نادر از شکایتش برای آسیب‌های احتمالی به پدرش از راضیه به همچنین. یأس و نامیدی یعنی بی‌اعتقادی به هر نوع تکیه‌گاهی، اما در این جا نفس اصرار آدم‌ها برای اثبات شرافتشان خود بزرگ‌ترین نقطه اتکا است. و از همه مهم‌تر، پایانی که فرهادی برای فیلمش تدارک دیده و پاسخ دخترک را در برابر قاضی دادگاه نشان نمی‌دهد، خود نمودی از دعوت به مشارکت فرهادی از مخاطبان فیلمش برای اندیشیدن در مورد فرجام داستان است. غوغاسالاران دائما در بوق رسانه‌ای خود چنین می‌دمند که فرهادی خواسته نشان دهد راهی جز مهاجرت از ایران باقی نمانده است. در حالی که این نوع پایان‌بندی می‌تواند گزینه‌های مختلفی (ماندن نزد پدر، رفتن با مادر، و حتی گزینه‌هایی دیگر مثل زندگی با مادربزرگ و پدربزرگ و...) را در بر داشته باشد و اتفاقا هر کس بنا بر منش و دیدگاه خودش یکی از این گزینه‌ها را برداشت خواهد کرد و جالب این که مدعیان خودشان ظاهرا بیش از هر کس ایران را غیرقابل زیست می‌انگارند که چنین نتیجه قطعی از اثر گرفته‌اند! من در این موج سهمگین انگ‌زنی به فرهادی حسن‌نیتی نمی بینم. ای‌کاش درد این آقایان واقعا اخلاق و دین بود. اصرار و تکرار بر دروغ‌ها منافات بر ادعای دین‌ورزی این حضرات دارد. فرهادی اکنون برای این جریان‌ها ابزاری است تا با حمله به او در واقع وجهه کسانی را مخدوش سازند که در جایگاه مدیران سینمایی کشور نشسته‌اند. دعوا سر لحاف ملا است. همان‌طور که با بزرگ‌نمایی نمایش هداگابلر و یا مانور روی ایده ناشران برانداز بخش‌های دیگری از این دعوا در ماه‌های قبل شکل گرفته بود تا لایه‌های دیگری از مدیریت فرهنگی به چالش کشیده شود. در این جنگ مبتذل قدرت، متأسفانه وجهه و حیثیت سرمایه‌های فرهنگی ما نظیر فرهادی دارد به بازی گرفته می‌شود. البته نقش برخی جریان‌های سیاسی که ظاهرا در دفاع از فرهادی به ترویج و تبلیغ مانیفست‌های سیاسی‌شان پرداختند و کار را به دوقطبی کردن برخی سایت‌های سینمایی - مثل تحریم نابخردانه سیاسی «اخراجی‌ها 3» به اسم دفاع از فیلم فرهادی - سوق دادند، کمتر از این لایه‌های مهاجم نبود. در این فضای آلوده، واکنش ما سینمایی‌نویسان مستقل در دفاع از هویت سینمایی و هنری و غیرسیاسی اصغر فرهادی، کمترین سهمی است که می‌توانیم در قبال لذت‌های فراوانی که از آثارش برده‌ایم داشته باشیم. 54




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 216]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


سینما و تلویزیون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن