محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799583556
تولید دانش کشور اول است، نظام سلامتمان فاجعه
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > سلامت - همه چیز در نظام سلامت اکنون فاجعه آمیز است و به زودی تغییر خواهد کرد. تغییر در پرداخت حقوق پزشکان و پرستاران، عدالت در توزیع امکانات بهداشتی و تغییر الگوی رفتاری مردم جهت تمایل به بهداشت بیشتر و نه الزاما، درمان بهتر، از محورهای اجرایی برنامه جدید اصلاح ساختار بهداشت و سلامت است. امید سلیمی بنی: بررسی پرتنش ترین بازنگری در قانون نظام سلامت کشور که قرار است در قالب برنامه پنجم توسعه، هفته جاری در مجلس به صحن علنی بیاید، محوری ترین موضوع مصاحبه دکتر قاضی زاده هاشمی در کافه خبر بود. عضو کمیسیون بهداشت مجلس با بیان اینکه لایحه تغییر جامع در نظام سلامت کشور، در دولت پیشنهاد شده و مجلس با کارشناسی، آن را بارها تغییر داده، از سطح بندی خدمات بهداشتی و درمانی خبر می دهد و می گوید در صورت تصویب این طرح در مجلس، همه چیز در نظام سلامت که به تعبیر وی، اکنون "فاجعه آمیز" است، تغییر خواهد کرد. تغییر در پرداخت حقوق پزشکان و پرستاران، عدالت در توزیع امکانات بهداشتی و تغییر الگوی رفتاری مردم جهت تمایل به بهداشت بیشتر و نه الزاما، درمان بهتر، از محورهای اجرایی این برنامه است. نماینده مشهد و طرقبه، همچنین با اشاره به اینکه در بیمارستانها، پرستاران 303 هزار تومان حقوق می گیرند در حالی که پزشکان متخصص بعضا میلیاردی درآمد دارند، از فاصله بین دریافتها اظهار نارضایتی می کند و می گوید امیدوار است با تغییراتی که در برنامه درمان مردم به وجود می آید، همه کادر درمانی، به کار دلگرم شوند. به گفته قاضی زاده، بزرگترین مانع تغییر در نظام درمان کشور، پزشکان متخصصی هستند که با درآمدهای کلان خود، نظام سلامت را به صورت معیوب درآورده اند و نمی خواهند هیچ اصلاحی صورت گیرد. به گفته این متخصص گوش و حلق و بینی، در نظام جدید سلامت، عوامل اجتماعی به وجود آورنده بیماری مانند فقر، بی سوادی، بی تحرکی و آسیبهای اجتماعی نیز کنترل خواهد شد. هر چند به نظر می رسد طرحی که در ذهن برنامه ریزان مجلس برای بازنگری کلی در نظام سلامت وجود دارد دست نیافتنی باشد، ولی این عضو کمیسیون بهداشت معتقد است مجلس، یک شبه می تواند همه چیز را عوض کند. آقای دکتر قاضی زاده، نظام بهداشت و سلامت کشور صدای همه را درآورده، هم طبیت ناراضی است و هم بیمار. مسئولان هم هر روز مسکنی به این پیکر دردمند می زنند که نتیجه ای ندارد. شما در مجلس، برای این کلاف سردرهم چه راهکاری دارید؟ ما در عرصه قانونگذاری می توانیم یک رویکرد حل مسئله داشته باشیم که تنها نیازهای فعلی و عاجل جامعه را حال کنیم و هم می توانیم با روش آینده نگری، قانون وضع کنیم. یعنی پیش بینی کنیم قرار است به کجا برسیم و چه بکنیم. واقعیت این است که در حال حاضر، نظام سلامت از هر دو روش دچار تهدید شده و نیاز به اقدام جدی دارد. این اقدام، در حد اصلاح نیست، بلکه باید در حد مهندسی مجدد و ساختار سازی جدید باشد. یعنی مجموعه ساختارهای حوزه سلامت و رویکرد ما باید تغییر کند و مبتنی بر این تغییر رویکرد ساختارها، نوع مدیریت، قوانین حاکم و بافت نیروی انسانی و آموزش آنها نیز عوض شود. الان شاخصهای سلامت، روز به روز افت می کند. سن سکته قلبی تا 30 سال پایین آمده و بیماریهای سیستماتیک مثل دیابت، بیش از 4 میلیون نفر مبتلا دارند. سیستم طراحی شده شما، چه زمانی قرار است در وضعیت تغییر دهد؟ ببینید! سلامت حق همگانی است باید مردم به صورت فعالانه باید از آن برخوردار باشند. اصل برنامه نظام جامع سلامت این است که به سمت ارتقاء شاخصهای سلامتی برویم تا اینکه دنبال درمان بیماری و توان بخشی بیماران باشیم. شبکه هایی طراحی شده که باید این کار را انجام دهد. نظام شبکه، بستر تغییرات خواهد بود و محوریت آن با پزشک خانواده است. در سیستم طب ملی سلامت، تیم تامین سلامت، مسئول جمعیتی خواهد بود و این جمعیت را باید از قبل از تولد تا مرگ رصد کند و فعالانه رفتاری نشان دهد تا بیماری، از کار افتادگی و ناتوانی به حداقل برسد تا مردم بتوانند زندگی مطلوبی داشته باشند. با وجودی که اکنون خدمات بهداشت و درمانی برای اکثر مردم گران است، چگونه می توان سیستم طب ملی سلامت را استقرار کرد؟ ما معتقد به نحوه پرداخت مبتنی بر ارائه خدمت به بیمار نیستیم. در نظام جدید، پرداخت پول به کادر بهداشت و درمانی، مبتنی بر حفظ سلامت مردم است. این حفظ سلامتی اگر اتفاق نیفتد جبران خسارت با تیم تامین کننده سلامت خواهد بود. در کنار این بحثهای زیادی است به نام پیوست ملی سلامت، تشکیل شورای عالی سلامت، تمرکز تولیت در سازمان ملی سلامت، تربیت نظام انسانی متناسب با نظام سطح بندی سلامت مردم، تولید دانش و پژوهش مبتنی بر این و خیلی مسایل دیگر. این برنامه دراز مدت، از چه زمانی عملیاتی می شود؟ این برنامه دراز مدت نیست، اصلاح بنیادین است. در اصل، سیستم موجود سلامت و بهداشت، "بازپیرایی" می شود. خلاصه طرح این است که سه سطح سلامتی مردم برای نظام بهداشت و درمان تعریف می شود. در سطح اول، تیمهای سلامت حضور دارند که در آن کلیه مشاغل از جمله دکتر عمومی، پرستار، کارشناس تغذیه و ... حضور دارند. دولت با این تیمها برای سلامت عده مشخصی از مردم، قرارداد می بندد و به ازای تحت پوشش قراردادن جمعیت هدف، پول پرداخت می کند. در سطح دوم، پزشکان متخصص قرار دارند که عملیات درمان اولیه و بازتوانی را انجام می دهند و در سطح سوم بیمارستانها خواهند بود. وظیفه تیم سطح اول این است که از کم توانی مردم جلوگیری کند. یعنی تاثیر عوامل تهدید سلامتی را بگیرد. مهمترین عامل تهدید سلامتی، عوامل اجتماعی مانند فقر، حشایه نشینی، اعتیاد، خشونت، پایین بودن سطح سواد و مهارتهای اجتماعی است. جالب است بدانید شایع ترین علت مرگ شیرخواران در ایران، به ترتیب اول فقر و دوم سواد مادر و علتهای پنجم به بعد بیماری و مشکلات درمانی است. این تیم وظیفه به صورت فعال در مدیریت جامعه مداخله کند و برنامه های حمایت اجتماعی را در محلات شهرها و روستاها دنبال کند. در سطح دوم، گستره بیشتری از مردم قرار دارند که با چند تیم سطح اول، ارتباط دارند. تیمهای سطح دوم، مجموعا عده ای را که دچار مشکل شده اند، می بینند و احیانا نتوانند درمان کنند برای رفتن به سطح سوم، راهنمایی می کنند. در سطح سوم، کسانی وارد می شوند که به صورت واقعی نیاز به درمان تخصصی و توانبخشی دارند، یعنی بیمار واقعی هستند. رد این سطح نقش بیمارستانها تعریف می شود. مطمئنا با این روش، حجم مراجعات مردم به بیمارستانها خیلی کم می شود. این نظام، برای بیمار واقعی چه فایده ای دارد؟ اولا رابطه مالی مستقیم بیمار و پزشک قطع می شود و تامین کننده سلامت دولت و بیمه ها می شوند. ثانیا مراجعات غیر ضرور کاهش می یابد. بعد هم سلامت مردم زیادتر خواهد شد. چرا به درمان اولویت بدهیم؟ پولی را که قرار است در بیمارستانها خرج کنیم، برای سلامت مردم کنار می گذاریم. این شرایط ایده آل چه زمانی محقق می شود؟ سیستم را می شود یک شبه تغییر داد، ولی تغییر واقعی نیروی انسانی که این کار را انجام بدهد سالها طول می کشد. واقعیت این است که نیروی انسانی بخش درمانی اصلا الان آمادگی ندارد. اکنون یک پزشک متخصص حساب می کنذد روزانه چقدر عمل می کند و چقدر پول می گیرد. فردا اگر به او بگویی ماهانه مثلا 3 میلیون تومان پول بگیر و کلیه جمعیت صد هزار نفری تحت پوشش خود را سرویس بده، ممکن است نپذیرید. پس مشکلات بهداشت و سلامت همچنان برقرار خواهد بود؟ ببینید، تغییر شرایط زندگی مردم و به تیع آن تغییر رفتارشان طول می کشد. یعنی باید استرس و فقر و خشونت و آسیب را کم کنیم، دانش و تحرک بدنی و تغذیه را ارتقاء دهیم تا بتوانیم تغییر رفتار مردم در سلامت خودشان را به وجود بیاوریم. اینها چیزی نیست که فردا اتفاق بیفتد، حداقل برای تغییرات اجتماعی 2 دهه وقت نیاز است که ابتدا احساسهای نیاز مردم تغییر کند و پس از آن رفتارشان عوض شود. شما قرار است در یک شب سیستم را عوض کنید ولی می گویید 20 سال طول می کشد تاثیر بگذارد؟ مطمئن باشید سیستم ارائه خدمت به زودی تغییر می کند. از زاویه ای دیگر به موضوع نگاه کنید. در حال حاضر تعداد تختهای بیمارستانی ما بیش از استاندارد جهانی است. ایران برای جمعیت 70 میلیونی خود، 70 هزار تخت باید داشته باشیم ولی 120 هزار تخت داریم. ما نیاز به 70 هزار پزشک عمومی داریم ولی 75 هزار پزشک داریم. واقعیت این است که در تمام رشته های تخصصی بیش از نیاز کشور پزشک متخصص داریم. کشور ما محل انباشت تکنولوژی است. کل نیاز ما به تجهیزاتی مانند ام آر ای حدود 30 دستگاه است، ولی در تهران هم اکنون 85 دستگاه در حال کار است. دریکی از بیمارستانهای معروف تهران 95 درصد ام آر آی های انجام شده نرمال بوده. معنی این آمار این است که نه تنها نیروی انسانی کم داریم، بلکه تجهیزات نیز بیش از اندازه موجود است. ممکن است توزیع ناعادلانه باشد، ولی کمبود دیده نمی شود. مشکل ما روشها و مدیریتهاست. اگر امکانات را ده برابر بکنیم با همین روش، مشکلات کم نمی شود. چرا باید 70 درصد متخصصان کشور در تهران ساکن باشند؟ چون نظام پرداخت مشکل دارد. همین باعث عدم توسعه متوازن می شود. با این روش موجود، خودتان را بکشید، تهران را خلوت کنید، نمی شود. مطابق قوانین اساسی، وظیفه حاکمیتی دولت، تامین سلامت است. چرا برای این وضعیت، فکری نشده؟ اصل برنامه ما در مهندسی مجدد نظام سلامت، عدالت در توزیع سلامت است. دولت تامین کننده است، پس حق دارد ارزش قیمتها را یکسان کند. حق دارد به دکتر متخصص بگوید یا فقط در بخش دولتی کار کن و یا برو به بخش خصوصی و از آن طرف بودجه ای را که برای سلامت کنار گذاشته، در نظام سلامت جدید خرج کند و هر کس دوست داشت از بخش خصوصی استفاده کند، همه هزینه درمان را باید بپردازد. یعنی بیمه ها نیز به بخش خصوصی چیزی نمی دهند. آن وقت فکر می کنید چند درصد مردم به بخش خصوصی مراجعه می کنند؟ با این ابداع که بخش خصوصی نابود می شود؟ تامین سلامت، وظیفه و اختیار حاکمیتی است. یعنی مثل امنیت فقط متعلق به دولت است. می بینید در اصل 44 هم سلامت، استثنا شده، از طرفی منابع مالی دولت، محدود است، یعنی ما حق حاکمیتی داریم با منابع محدود. از سویی هم می خواهیم تصدی با دولت نباشد. یعنی تامین سلامت با دولت است، ولی تصدی نه. برای همین دراین قانون پیش بینی شده کلیه واحدهای تصدی گرایانه وابسته به حوزه درمان، ماهیت مستقل پیدا کنند. یعنی یا به بخش خصوصی واگذاری شود و یا هیات امنایی اداره شود.بخش خصوصی یا هیات امنایی نیز، طرف قرارداد دولت قرار می گیرند. فلان بیمارستان خصوصی، بیماران شمال شرق تهران را در نظام سطح بندی تحت پوشش قرار می دهد. آن وقت همه می آیند در این سیستم قرارداد می بندند و پولشان را می گیرد. ما هم به عنوان حکومت، با اشخاص قرارداد نمی بندیم. با تیم سلامت قرارداد می بندیم. یعنی باید دکترها و پرستارها بروند شرکت درست کنند با گواهینامه ارائه خدمت، تیم پزشکی و پرستاری و تغذیه کامل در چارجوب ارزشی که ما تعیین کرده ایم، قرارداد ببندند. اگر هم خدمت با کیفیت ارائه نشد، در مراجع قانونی با او برخورد می کنیم. این برنامه آسیب پذیر به نظر می آید، چون باید خصوصی سازی بیمارستانهای دولتی انجام شود، بعد عقد قرارداد شود، بعد دوباره پول به آنها بدهند. چرا اینقدر پیچیده برنامه ریزی کرده اید؟ اینطور نیست. از اتفاق باید بگویم متاسفانه برنامه را در روند بررسیهای مجلس خیلی تغییر دادند و لاجرم جامعیت آن از بین رفته. امیدواریم بتواند این طرح را تا چشم انداز 20 ساله به این نقطه برسانیم. با برنامه برداشتن سوبسیدها قیمت درمان و سلامت بسیار بالا می رود. آنوقت طرح شما دچار مشکل نمی شود؟ باید بپذیریم هر تغییری سخت است، در راستای هدفمند کردن رایانه ها هم دست به عصا راه می رویم. به طور جدی نگران تامین منابع هزینه سلامت هستیم. درست است که قیمتها تغییر پیدا می کند. برای همین باید ابتدا ساختار اداری و مالی را در استقلال واحدها، تغییر دهیم. گام بعدی تغییر در نظام پرداخت و ایجاد پزشک خانواده است، طرح هدفمند کردن رایانه ها هم تاثیرات خود را دارد. فکر می کنم تا 5 سال دیگر، نظام مورد نظر انجام شود. واگر مدیران 5 سال آینده در دولت و مجلس، موافق این طرح شما نبودند، تکلیف مردم چه می شود؟ اگر این طور فکر کنیم که هیچ کار نباید بشود، سیاستهای کلان برنامه پنجم اینها را در نظر گرفته. در ضمن نظام سلامت، بخش غیر سیاسی جامعه است. واقعا هیچ راهی به جز این کار وجود ندارد. اگر مجلس یا دولت بعدی بیاید بگوید این کار را نمی کنم و کار دیگری را می کنم، بدون شک خائن است. راهی است که دنیا دارد می رود سالانه ده درصد بودجه کشور به ما داده می شود باید سلامت را عادلانه تولید و توزیع کنیم. هر دولت و مجلسی که بخواهد کار کند مجبور است این کار را بکند. اگر کسی راه دومی بلد است بیاید بگوید ما آن راه را می رویم. ما دنبال بهترین روش می گشتیم و به اینجا رسیدیم. حالا به غیر از قسمتهایی از جامعه، همه کشور دارند این حرف را می زنند. قبول دارید وضعیت سلامت کشور اورژانسی تر ازاین برنامه هاست؟ درست است وضعیت اورژانس است. راه حل اقدام سریع وجود دارد، اما اقدام غیر مبنایی نباید بکنیم. هر کسی آمده دستی به این موضوع بکشد، قسمتی از مشکل را بزرگتر کرده. نظام سلامت کنونی کشور، القا کننده خدمات غیر ضروری است. شخصی یک دستگاه ام.آر.آی گذاشته و دارد پول در می آورد. مسئله سلامت را اصلاحات روبنایی حل نمی کند. دنیا به اینجا رسیده، یا باید از تجربه آنها استفاده کنیم یا ساز خودمان را بزنیم.کشورهایی با چند دهم ظرفیت ما در تجهیزات، دانش، سرانه و نیروی انسانی مثل اردن و عمان موفق عمل کرده اند. ما در تولید دانش پزشکی در سطح اول جهان هستیم، ولی وضع نظام سلامت ما فاجعه است. پس کی می خواهیم درستش کنیم؟ بگذاریم سئوال کنم موانع اصلی شما در اصلاح اساسی این ساختار چیست که تا حالا اجرایی نشده؟ مشکل به پرداختها بر می گردد. باید به وظیفه ارزش گذاشت نه به خدمت. یک پرستار 4 سال درس می خواند، پزشک عمومی 7 سال، پزشک lمتخصص 12 سال. معنی ندارد آن متخصص ماهانه یک میلیارد تومان درآمد داشته باشد و پرستار بگیرد 303 هزار تومان. برای همین در کوتاه مدت دنبال تغییر نظام پرداخت هستیم. پرداخت سهمی به جای پرداخت موردی کار را تغییر می دهد. یعنی برای هر فرد، در سطوح سه گانه مختلف، سهم درمان می دهیم. این پول، نه برای خدمتی که ارائه می شود، بلکه سهم سرانه سلامت است که توزیع می شود.نام این روش دی.آر.جی است. در دنیا انجام شده. چیز جدیدی نیست. پیگریهای مان را با وزارت رفاه و بهداشت کرده ایم. آنها دیگر باید با بدنه خود کنار بیایند. واقعیت این است که در پزشکان متخصص مقاومت زیادی است. آنها بلندگو دارند، نظام پزشکی دارند و منافع شخصی را بر منافع ملی و رشد و ارتقای وطن ترجیح می دهند. شما در مقابل مقاومتها چه خواهید کرد؟ توکل به خدا کرده ایم. اهرم دیگری به جز قانونگذاری و نظارت برای اجرای آن نداریم. باید البته بگویم در مدیران کلان دولت این همت هست که نظام اصلاح شود، وزای محترم رفاه و بهداشت باید از پس بدنه و دانشگاه ها بر بیایند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1419]
-
گوناگون
پربازدیدترینها